Dagur B. Eggertsson: Mér finnst algert ábyrgðarleysi af stjórnarandstöðunni að þvælast fyrir Icesave-málinu. Það væri feigðarflan að ætla sér aðra tafsama samningalotu ...!

Sjáið hér hvernig maðurinn, sem vill hafa fjárhagslegt forræði borgarinnar, beitti sér þvert gegn þjóðarhag og þjóðarrétti í Icesave-málinu:

"Allar ríkisstjórnir frá hruni hafa metið það svo eina leiðin í Icesave-málinu séu samningar. Allt annað í endurreisninni (aðgangur að erlendu lánsfé og þar með framkvæmdir og fjárfesting), vaxtakjör (og þar með endur­fjár­mögnun allra fyrirtækja) ofl. ofl. hangir á þessu. Mér finnst algert ábyrgðarleysi af stjórnar­andstöðunni að þvælast fyrir málinu. Það væri feigðarflan að ætla sér aðra tafsama samningalotu. Það er margt erfitt og skítt – og það er ekki fyrir fólk sem hræðist óvinsælar ákvarðanir að vinna að því að loka fjárlagahallanum. Það er hins vegar forsenda vaxtalækkunar og ég held að það sé samstaða um að það sé forgangsverkefni. Það er enginn hrifinn af skattahækkunum, frekar en efnhagshruninu sem er ástæða þeirra – eða efnahagsstefnunni sem kom okkur í þessa þröngu stöðu – eða hvað. Frestur á erfiðum ákvörðunum eykur fyrst og fremst vaxtakostnaðinn og mín skoðun er sú að okkar kynslóð verður að hreinsa til – en ekki ýta þessum vanda yfir á börnin okkar. Það er engin tilviljun að allar ríkisstjórnir frá hruni hafa metið það svo eina leiðin í Icesave-málinu séu samningar. Margt í endurreisninni hangir á því að þeir takist, svo sem aðgangur að erlendu lánsfé (og þar með framkvæmdir og fjárfesting), skapleg vaxtakjör (og þar með endurfjármögnun allra fyrirtækja) og þannig mætti áfram telja. Það væri að mínu mati feigðarflan að ætla okkur í aðra tafsama samningalotu fyrir óljósan eða engan ávinning. Valkosturinn við fyrirliggjandi samninga er fyrst og fremst ávísun á tafir og þar með aukinn vaxtakostnað þjóðarbúsins í dag og til framtíðar. Í Icesave, einsog í rústum fjármála ríkisins þarf sterk bein til að hreinsa til – en það er ekki annað í boði ef ekki á að ýta þeim vanda sem sem við stöndum frammi fyrir yfir á börnin okkar." (!!!)

Þetta ritaði Dagur B. Eggertsson, þáverandi varaformaður Samfylking­ar­innar, á vef ungra jafnaðarmanna á Politik.is 18. desember 2009 og kallaði grein sína Úr vörn í sókn á Íslandi (!). Með þessu gekk hann þvert gegn hagsmunum og lagalegum rétti þjóðarinnar í Icesave-málinu, eins og sannaðist með úrskurði EFTA-dómstólsins 28. janúar 2013, þar sem íslenzka ríkið var sýknað af öllum kröfum brezku og hollenzku ríkisstjórnanna í því máli og okkur ekki gert að greiða eitt einasta pund eða evru í málskostnað.

Merkilegt, að tvær gulrætur notaði Dagur til að reyna að véla þjóðina til að kjósa yfir sig Icesave-samningana: að þeir myndu stuðla að lægri vöxtum og "að loka fjárlaga­hallanum"! Hefur þó í 1. lagi hvergi orðið vart við að Dagur borgarstjóri hafi lagzt gegn vaxtaokurstefnu Seðlabankans, bankanna og ríkisstjórna Fimm- og Sjöflokksins, þótt þetta sé meðal helztu ástæðna fyrir húsnæðisvandræðum ungs fólks í borginni. 

Í 2. lagi var Dagur þarna að samþykkja Icesave-samninga Steingríms J. og Jóhönnu, sem fólu m.a. í sér ólöglega vexti skv. EES-jafnræðisreglum vegna brezkra ríkislána til bankakerfisins þar í landi með langtum lægri vöxtum. (Sbr. opna Mbl.grein undirritaðs hér: Ólögmætir vextir á Icesave-kröfum – og allar eignir ríkisins undir?)

Mestu skiptir svo hitt, að okkur bar aldrei nein skylda til að borga Icesave-skuldir hins einkavædda Landsbanka. Allt málið var húmbúkk og einn ranglætis-tilbúningur Breta, Hollendinga og vanhæfra sjórnmálamanna á Alþingi, sem létu fremur teygjast af þrýstingi fyrrnefnda heldur en að hlusta á eigin þjóð og vísra manna ráð og þær grasrótarhreyfingar, sem að endingu og eftir mikla baráttu báru hér sigur úr býtum með stuðningi forseta Íslands, herra Ólafs Ragnars Grímssonar.

Já, það var sama hvert litið var í Samfylkingunni, þar fannst ekki einn réttlátur í Icesave-málinu og sízt hjá forystunni, enda lá henni á að troða okkur í Evrópusambandið. En allir þingmenn hennar nema einn fram að kosningunum 29. okt. 2016 féllu þá með háum hvelli út af þingi.

Enn er þó Dagur B. Eggertsson, fyrrv. varaformaður þar, við stjórnvölinn í Reykjavík. Nú má spyrja: Verðskuldar hann, með ofangreind skrif hans í huga, traustsyfirlýsingu kjósenda í komandi borgarstjórnarkosningum? Þurfum við mann í þjónustu okkar, sem sýndi jafnvel hinum allsendis ranglátu Icesave-II-samningnum slíka trúgirni og opinbera orðaþjónustu?

Jón Valur Jensson. (Eldri grein með sömu fyrirsögn er hér bætt og aukin.)

Davíð Oddsson bendir á eftiráhrif Icesave-málsins á stöðu Sjálfstæðisflokksins

Skv. Styrmi, fv. Mbl.ritstjóra, mátti skilja Davíð í viðtali á þann veg, að hann reki veika stöðu Sjálf­stæðis­flokksins að veru­legu leyti til stuðn­ings flokks­ins við hina upp­haf­legu Icesave-samn­inga sem hann sagði aldrei hafa kom­ið skýr­ingar á.

Fleira var fjallað um þarna, sjá grein Styrmis, sem spyr svo í lokin:

"Hvers vegna er það fyrst nú, þegar 10 ár eru liðin frá Hruni, sem Davíð Odds­son talar svo opið um þessi málefni?

Og af hverju gerði hann það ekki fyrir forseta­kosningarnar? 

Samtal af þessu tagi fyrir þær hefði getað breytt miklu um úrslit þeirra."  

Það var Sjálfstæðisflokknum ekki til góðs, þegar formaður hans, Bjarni Benediktsson, ákvað að láta "kalt mat" sitt ráða atkvæði sínu um Buchheit-samninginn um Icesave; en hann fekk þá meiri­hluta þingmanna sinna í lið með sér, en fáeinir greiddu atkvæði á móti, og einn sat hjá.

Þessi afstaða Bjarna var þvert gegn því, sem landsfundur flokksins hafði ályktað um. Slíkt er engum flokki affarasælt og sízt þegar á daginn kemur, að með þessari stefnu formannsins og flestra þingflokka, sem þá voru á Alþingi, var verið að taka afstöðu þvert á móti (a) vilja eindregins meiri­hluta almennings í þjóðar­atkvæða­greiðslu og (b) ótvíræðum laga­legum rétti þjóðarinnar, eins og í ljós kom í úrskurði EFTA-réttarins snemma árs 2013.

Jón Valur Jensson.

Útför Lofts Altice Þorsteinssonar

var gerð frá Áskirkju kl. 3 í dag. Hann var um árabil öflug­asti baráttu­maður landsins gegn Icesave-ólögunum.

Hafa ber þá í heiðri sem drengilega og af atorku hafa unnið í þágu þjóðarhags og landsmanna allra.

Loftur Altice Þorsteinsson

Loftur Altice Þorsteinsson er eftirminnilegur baráttumaður gegn Icesave-smánarsamningum ríkisstjórnar Steingríms J. og Jóhönnu. Greinar hans í Morgunblaðinu, á eigin bloggi og á thjodarheidur.blog.is voru með því bezta sem birtist um málið, enda leitaði hann víða efnisfanga með eigin rannsóknum og bréfaskiptum við erlend yfirvöld, fjármála­eftirlit Breta og Hollendinga, Englandsbanka, Seðlabanka Hollands, fjármála­sérfræð­inga við efnahags- og háskóla­stofnanir og blöð eins og Financial Times, Wall Street Journal og þýzk og hollenzk blöð. Þannig aflaði hann mikilvægra gagna sem hann vann úr og birti, ekki sízt í mörgum greinum í Mbl. Höfðu þær víðtæk áhrif í andófs­hreyfingunni, fengu jafnvel viður­kenningu þáv. viðskipta­ráðherra, Árna Páls, á fundi hans, Kristrúnar Heimisd. o.fl. með fulltrúum andstæðinga Icesave-frumvarpanna.

Ósíngjarnt og ævinlega ólaunað var framlag Lofts til félaga sem börðust í Icesave-málinu: Þjóðar­heiðurs, þar sem hann var frá upphafi varaformaður og einn afkastamesti skriffinnur vefsins thjodarheidur.blog.is sem fjallaði nær daglega um málið árum saman, einnig með samráðsfundum stjórnar félagsins við fulltrúa InDefence (samtaka sem áttu heiðurinn af fyrri undirskriftasöfnun gegn Icesave-ruglinu) og síðar með þátttöku hans meðal leiðandi manna í Samstöðu þjóðar gegn Icesave, regnhlífarsamtökum þar sem félagar úr nefndum samtökum o.fl. lögðu drög að vel heppnaðri undirskriftasöfnun á vefnum Kjósum.is, með áskorun á Ólaf forseta, sem á endanum hafnaði seinustu Icesave-löggjöfinni (Buchheit-samningnum) og ruddi því braut, með samsinni 60% meirihluta í þjóðaratkvæðagreiðslu, að málið fór fyrir EFTA-dómstólinn. Þar unnu Íslendingar sigur, sýknaðir 100% af ólögvörðum kröfum Breta, Hollendinga og ESB, þurftu jafnvel ekki að borga eigin málskostnað! Sparaði þetta þjóðinni a.m.k. 80 milljarða króna í beinar, óafturkræfar vaxtagreiðslur í pundum og evrum!

Undirritaður kynntist Lofti um 1990 sem áhugaverðum spjallfélaga í steinapottinum í Laugardal, en hann var fróðleiksmaður um uppruna og forsögu norrænnar menningar. Síðar, í febr. 2010, stofnuðum við með fjölda annarra Þjóðarheiður, samtök gegn Icesave. Ég hlýt að þakka honum hér samstöðu og vináttu um árabil, mikla vinnu við stjórnarfundi okkar, aðgerðir og skrif. Þrátt fyrir útilokun RÚV á okkur og moldviðri vinstrimanna gegn Þjóðarheiðri og Samtökum þjóðar gegn Icesave fór almenningur og þjóðarbúið að endingu með sigur af hólmi í þessu mikilvæga grundvallar- og fordæmismáli. Það varðaði mestu. Þá var hann ennfremur ötull baráttu­maður gegn Evrópu­sambands-aðild og skrifaði um það vekjandi greinar á vef Samstöðu þjóðar og í Morgunblaðið. Má vænta hér síðar yfirlits um greinaskrif hans þar.

Sorgarefni er, að þessi mikli vitmaður og fjörugi andi varð að lúta í lægra haldi fyrir illvígum MND-sjúkdómi sem hafði m.a. áhrif á talfæri hans. Vel gat hann þó rætt mörg mál og var fram undir seinustu tíð hress vitsmunalega, sem sjá mátti á blaðagreinum hans og skrifum á Moggabloggi Samstöðu þjóðar.

Loft hefði mátt heiðra að verðleikum, mörgum öðrum fremur, með fálkaorðunni eða öðrum hætti. En eitt er víst að þakklátir fylgja samherjarnir honum síðasta spölinn og biðja honum fararheilla inn í aðra veröld.

Jón Valur Jensson.

Dagur B. Eggertsson: Mér finnst algert ábyrgðarleysi af stjórnarandstöðunni að þvælast fyrir Icesave-málinu. Það væri feigðarflan að ætla sér aðra tafsama samningalotu ...!

"Allar ríkisstjórnir frá hruni hafa metið það svo eina leiðin í Icesave-málinu séu samningar. Allt annað í endurreisninni (aðgangur að erlendu lánsfé og þar með framkvæmdir og fjárfesting), vaxtakjör (og þar með endur­fjár­mögnun allra fyrirtækja) ofl. ofl. hangir á þessu. Mér finnst algert ábyrgðarleysi af stjórnar­andstöðunni að þvælast fyrir málinu. Það væri feigðarflan að ætla sér aðra tafsama samningalotu. Það er margt erfitt og skítt – og það er ekki fyrir fólk sem hræðist óvinsælar ákvarðanir að vinna að því að loka fjárlagahallanum. Það er hins vegar forsenda vaxtalækkunar og ég held að það sé samstaða um að það sé forgangsverkefni. Það er enginn hrifinn af skattahækkunum, frekar en efnhagshruninu sem er ástæða þeirra – eða efnahagsstefnunni sem kom okkur í þessa þröngu stöðu – eða hvað. Frestur á erfiðum ákvörðunum eykur fyrst og fremst vaxtakostnaðinn og mín skoðun er sú að okkar kynslóð verður að hreinsa til – en ekki ýta þessum vanda yfir á börnin okkar. Það er engin tilviljun að allar ríkisstjórnir frá hruni hafa metið það svo eina leiðin í Icesave-málinu séu samningar. Margt í endurreisninni hangir á því að þeir takist, svo sem aðgangur að erlendu lánsfé (og þar með framkvæmdir og fjárfesting), skapleg vaxtakjör (og þar með endurfjármögnun allra fyrirtækja) og þannig mætti áfram telja. Það væri að mínu mati feigðarflan að ætla okkur í aðra tafsama samningalotu fyrir óljósan eða engan ávinning. Valkosturinn við fyrirliggjandi samninga er fyrst og fremst ávísun á tafir og þar með aukinn vaxtakostnað þjóðarbúsins í dag og til framtíðar. Í Icesave, einsog í rústum fjármála ríkisins þarf sterk bein til að hreinsa til – en það er ekki annað í boði ef ekki á að ýta þeim vanda sem sem við stöndum frammi fyrir yfir á börnin okkar." (!!!)

Þetta ritaði Dagur B. Eggertsson, þáverandi varaformaður Samfylking­ar­innar, á vef ungra jafnaðarmanna á Politik.is 18. desember 2009 og kallaði grein sína Úr vörn í sókn á Íslandi (!).

Merkilegt, að tvær gulrætur til að narra þjóðina til að kjósa yfir sig Icesave-samningana áttu að vera að stuðla að lægri vöxtum og "að loka fjárlaga­hallanum"! Hefur þó í 1. lagi hvergi orðið vart við að Dagur borgarstjóri hafi lagzt gegn vaxtaokurstefnu Seðlabankans, bankanna og ríkisstjórna Fimm- og Sjöflokksins, þótt þetta sé ein helzta ástæðan fyrir húsnæðisvandræðum ungs fólks í borginni. 

Í 2. lagi var Dagur þarna að samþykkja Icesave-samninga Steingríms J. og Jóhönnu, sem fólu m.a. í sér ólöglega vexti skv. EES-jafnræðisreglum vegna brezkra ríkislána til bankakerfisins þar með langtum lægri vöxtum. (Sbr. opna Mbl.grein undirritaðs hér: Ólögmætir vextir á Icesave-kröfum – og allar eignir ríkisins undir?)

Já, það var sama hvert litið var í Samfylkingunni, þar fannst ekki einn réttlátur í Icesave-málinu, enda lá henni á að að troða okkur í Evrópusambandið. En allir þingmenn hennar nema einn fram að kosningunum 29. okt. 2016 féllu þá með háum hvelli út af þingi.

Enn er þó gamli (naumast síungi) varaformaðurinn við stjórnvölinn í Reykjavík. Verðskuldar hann, með t.d. ofangreind skrif hans í huga, traustsyfirlýsingu kjósenda í borgarstjórnarkosningum á næsta ári? Þurfum við mann í þjónustu okkar, sem sýndi jafnvel Icesave-II-samningnum slíka trúgirni og opinbera orðaþjónustu?

Jón Valur Jensson.

Sig­mund­ur Davíð afhjúpar bullandi hlut­drægni og þjóð­fjand­sam­lega fordóma fréttamanna Rúv í "Icesave-stríðunum“

Allir þurfa að lesa mikla grein Sig­mund­ar Davíðs í Morg­un­bl. í dag. Hún er ekki aðeins fróðleg um atlöguna að honum í sumar, heldur líka um Icesave-málið og hvernig Rúv beitti sér þar gegn þjóðarhag og lögum.

Sannarlega er það réttmæli hjá Eyjunni í dag, að "í grein sinni lýsir hann skrautlegri hegðun fréttamanna RÚV gagnvart sér á meðan á Icesave-málinu stóð." Gefum honum orðið um það:

„Að bæta enn skuldum á almenning

Í Icesave-stríðunum bar ekki mikið á að Ríkisútvarpið sýndi samstöðu með íslenskum almenningi. Erfitt eða ómögulegt var að koma á framfæri fréttum af staðreyndum sem studdu réttarstöðu og vígstöðu Íslands. Hins vegar voru endalaust kallaðir til „fræðimenn“ sem útskýrðu að Íslendingum bæri að taka kröfurnar á sig. Ýmist vegna þess að það væri lagaleg skylda, efnahagsleg nauðsyn eða jafnvel að Íslendingar hefðu bara gott af því að borga þetta. Þeir sem þar gengu harðast fram eru enn þann dag í dag fengnir til að leggja mat á mig og stöðu mína á RÚV.

Eftir að forsetinn synjaði Icesave-lögunum staðfestingar í fyrra skiptið fór ekki á milli mála að margir innan stofnun­arinnar töldu ábyrgð mína mikla. Ég fékk t.d. skilaboð um að hringja í fréttamann á Útvarpinu til að svara spurningum um málið. Ég hringdi og þegar frétta­maðurinn svaraði heilsaði hann með því að segja: „Hvað segir þú skíthæll?“ Svo var ég beðinn að koma í Efstaleiti í viðtal þar sem ég fékk ekki mikið betri móttökur. Æstur starfsmaður fréttastofunnar (sem greinilega trúði eigin áróðri) spurði mig: „Hvað ert þú eiginlega búinn að gera, nú hrynur allt!“

Þegar forsetinn synjaði svo í seinna skiptið var ég staddur erlendis en fékk símtal frá frétta­stofu RÚV og ekki í þeim tilgangi að flytja mér ham­ingju­óskir. Eftir að ég hafði lýst því að þetta væri góð niðurstaða var skellt á mig.“

Við þetta efni, eins afhjúpandi og það er, bætist miklu fleira í grein Sigmundar Davíðs, einkum um þessa árs viðburði, en í lokin spyr hann Magnús Geir Þórðarson út­varps­stjóra spurninga, og er hin fyrri viðeigandi endapunktur við ofangreindan Icesave-þátt greinarinnar:

„Eru þessi vinnu­brögð sam­boðin þeirri stofn­un sem þú stýr­ir og í sam­ræmi við hlut­verk henn­ar?“

Undir þessa knýjandi spurningu er svo sannarlega tekið hér, um leið og Sig­mundi Davíð er þökkuð málsvörn hans og flokks hans á Alþingi fyrir þjóðar­hag og laga­legan rétt landsins í Icesave-málinu. Vegna þess að Sigmund­ur leiddi þann eina flokk, sem greiddi óskiptur atkvæði gegn síðasta Icesave-frum­varp­inu, gerði hann þar með forset­anum kleift að vísa málinu í þjóðar­atkvæði, ella hefði jafnvel Ólafi Ragnari verið það um megn, í andstöðu við nær allan þing­heim. Og þjóðin felldi svo þetta mál Icesave-flokkanna með yfir­gnæf­andi meiri­hluta í þjóðaratkvæði og opnaði þannig á málssókn Breta og Hollendinga fyrir EFTA-dóm­stólnum, þar sem þeir töpuðu málinu gersamlega!

Ævarandi þökk sé þeim báðum, Sigmundi Davíð og Ólafi Ragnari.

Jón Valur Jensson.

Fer fram á afsökunarbeiðni

Matteo Renzi er til fyrirmyndar, ekki eins og Steingrímur J. og Jóhanna!

Forsætisráðherra Ítalíu gerir það sem Jóhanna og Stein­grímur áttu að gera þegar yfir­gnæfandi meiri­hluti hafnaði í tveimur þjóðar­atkvæða­greiðslum hinu stefnu­mark­andi, þjóðhags­lega skelfi­lega Icesave-máli: Þau áttu að segja af sér eins og hann!

Kröfugerð Breta og Hollendinga var ólögvarinn, ólög­mætur átroðn­ingur á okkar þjóð, en þessir ógæfu­sömu leiðtogar, sem laglega hafa tapað sínum trú­verðug­leika í eftir­leiknum, vildu ekki kannast við kall samvizk­unnar og skyldunnar.

Matteo Renzi er greinilega öðruvísi maður, ekki límdur við ráðherrasætið.

Jón Valur Jensson.

Renzi mun segja af sér

Úr hörðustu átt. Dramb er falli næst.

Kemur það ekki úr hörð­ustu átt að ein­beitt­ur áróðurs­maður fyrir meintri Icesave-greiðslu­skyldu Íslend­inga, Benedikt Jó­hannes­son, telur sig heppi­legan sem forsætis­ráðherra landsins sex árum seinna?

Með ærnu áróðursfé barðist Benedikt gegn þjóðar­hagsmun­um og lög­vörð­um rétti Íslands í Icesave-málinu og sýndi þar, að hann tekur stefnu Brussel­valdsins fram yfir hag eigin þjóðar, sjá hér: Áfram-hópurinn með sínum blekkingar­áróðri þvert gegn ótvíræðum rétti Íslands!

Lítið fór fyrir meintri ofurkunnáttu Benedikts í stærðfræði, þegar á reyndi í Icesave-málinu. Á einni auglýsingu Áfram-hópsins (sjá HÉR!) er því haldið fram, að ef Ísland VINNI dómsmálið, verði kostnaður okkar 135 milljarðar króna!! 

Án efa höfðu sumir þarna naumast neitt vit á þessu. Sennilega verður þessi fráleiti talnaleikur að skrifast á "talna­spekinginn" Benedikt Jó­hannesson, en er ekki fullkom­lega leyfilegt að spyrja: Þurfti þetta fólk samt að skrifa upp á þessi fífldjörfu orð í auglýsingu frá Áfram-hópn­um: "Athugið að möguleikinn "EKKI BORGA NEITT" er ekki til nema við segjum JÁ," þ.e.a.s. "já" við Icesave-samningi Buchheits!!!

Málinu var einmitt þveröfugt farið. Með því að segja NEI þurftum við EKKERT að borga, það staðfesti EFTA-dómstóllinn, ekki einu sinni málskostnað okkar. 

En augljóst er af fréttum þessa dagana, að það er Benedikt sjálfur, sem tranar sér fram sem forsætisráðherraefni! 

For­menn Bjartr­ar framtíðar og Viðreisn­ar funduðu með Katrínu Jak­obs­dótt­ur, for­manni Vinstri grænna, á miðviku­dag þar sem meðal ann­ars var viðruð sú hug­mynd að rík­is­stjórn yrði mynduð með Sjálf­stæðis­flokki und­ir for­ystu Bene­dikts Jó­hann­es­son­ar.

Þetta herma heim­ild­ir Frétta­blaðsins en jafn­framt að áður en for­seti Íslands af­henti stjórn­ar­mynd­un­ar­um­boðið hafi Bene­dikt Jó­hann­es­son, formaður Viðreisn­ar, fal­ast eft­ir stuðningi Pírata til að fá stjórn­ar­mynd­un­ar­um­boðið.

„Það kom ræki­lega á óvart á mánu­dag þegar Ótt­arr Proppé, formaður Bjartr­ar framtíðar, óskaði eft­ir því við for­seta Íslands að Bene­dikt fengi stjórn­ar­mynd­un­ar­um­boðið. Bene­dikt og Ótt­arr hafa nú myndað banda­lag og gengu sam­an á fund Bjarna Bene­dikts­son­ar, for­manns Sjálf­stæðis­flokks, í gær ... (Mbl.is, skáletr. hér)

En oft er dramb falli næst. Það gætu ýmsir kennt Benedikti.

Jón Valur Jensson.

Vilja Benedikt sem forsætisráðherra

Steingrímsmenn lögðust á grúfu og gerðu það sem kröfuhafar ætluðust til

„Ég og fleiri þing­menn vor­um á því að Ices­a­ve-samn­ing­arn­ir væru ólögvar­in krafa. Á sama grunni hefði átt að svara hót­un­um kröfu­hafa um mál­sókn. Segja: gjörið svo vel og farið í mál við ríkið í stað þess að leggj­ast á grúfu og gera það sem beðið var um,“

seg­ir Vig­dís Hauksdóttir, formaður fjárlaganefndar Alþingis, við birtingu skýrslu meirihluta nefndarinnar um uppgjör fyrri ríkisstjórnar á fjármálum bankanna og yfirtöku kröfuhafa á þeim.

Í annarri og lengri frétt en þeirri, sem hér er tengt við (sjá neðar), segir: 

Lands­bank­inn

Ríkið lagði í til­felli Lands­bank­ans 122 millj­arða í bank­ann á móti 28 millj­örðum kröfu­hafa, en greiddi 2 millj­arða fyr­ir kauprétt að hlut kröfu­haf­anna. Með þessu var tapsáhætta rík­is­ins 122 millj­arðar. Átti ríkið að eign­ast 17% hlut kröfu­haf­anna í bank­an­um eft­ir að 92 millj­arða skil­yrt skulda­bréf væri greitt upp.

Seg­ir í skýrsl­unni að miðað við þá verðlagn­ingu, þ.e. að 17% hlut­ur væri verðmet­inn á 92 millj­arða, væri verðmat Lands­bank­ans 541 millj­arður sem væri langt um­fram raun­v­irði. „Ekki fæst bet­ur séð en að þessi flétta hafi verið gerð til þess eins að færa Ices­a­ve-skuld­bind­ing­ar yfir á skuld­ara nýja Lands­bank­ans,“ seg­ir í skýrsl­unni. (Tug­millj­arða meðgjöf með bönk­un­um).

Áberandi var, hve fulltrúi Kastljóss reyndi allt hvað hann gat til þess í þættinum með Vigdísi í kvöld að reyna að gera sem minnst úr ávirðingum Steingríms J. Sigfússonar og Jóhönnu í þessum málum öllum. Við vitum svo sem hvar við höfum Kastljósmenn -- þeir voru ekki skárri í Icesave-málinu!

Jón Valur Jensson.

Langt seilst til að friða kröfuhafa

Icesave og Guðni Th. Jóhannesson

"Gjör rétt, þol ei órétt" (Jón Sigurðsson forseti).

Guðni studdi Svavars­samn­inginn svo snemma sem 19. júní 2009, sagði þá í blaðinu Grape­vine: „Það getur verið að okkur líki Icesave-samn­ingurinn illa, en hinn kost­urinn er miklu verri og kannski er þetta það bezta sem við eða einhver annar gæti fengið.“

Hér eru orð Guðna Th. á frummálinu, svo að enginn velkist í vafa um þá van­hugsun sem fólgin var í meðmælum hans með þeim stórháskalega samningi sem m.a. gaf Bretum fullt dómsvald um öll ágreiningsefni um samninginn og um afleiðingar þess að við gætum ekki staðið við hann (þær afleiðingar gátu m.a. verið stórfelld upptaka ríkiseigna); en Guðni talar: „We might not like the Icesave deal, but the alternative is much worse, and maybe this is the best we or anyone else could get.“

Alveg er makalaust að á framboðsvori 2016 hefur okkar sami Guðni bent ásakandi fingri á Ólaf Ragnar Grímsson með þeim orðum að hann hafi skrifað undir Icesave-samninginn síðsumars 2009.

Hver er Guðni að gagnrýna forsetann? Sjálfur var hann gagnrýnis­laus meðmæl­andi upphaflega Svavarssamningsins. Skilmálalaust mælti hann með honum, sagði aðra valkosti "miklu verri"!

En stjórnarandstaðan á Alþingi 2009 sætti sig ekki við þann smánarsamning og vann að því ötullega að skeyta við hann ýtarlegum fyrirvörum sem drógu svo úr gildi hans fyrir Breta og Hollendinga, að þeir urðu alls ófúsir til að meðtaka hann í slíkri mynd; ekki lagaðist málið fyrir þá, þegar forsetinn hnykkti á þessu við undirritun laganna 2. sept. 2009 með sérstakri áritaðri tilvísun til fyrirvara Alþingis.

Niðurstaðan er einföld: Svavar Gestsson, Steingrímur J., Jóhanna og Össur flögguðu sínum óbreytta Svavarssamningi við Breta og Hollendinga. Guðni Th. (yfirlýstur femínisti) var þeim sammála á sjálfum hátíðisdegi kvenna 19. júní, með hans orðum: "kannski er þetta það bezta sem við eða einhver annar gæti fengið," um leið og hann tók fram, til að hafa þetta alveg á hreinu, að aðrir kostir væru "miklu verri".

Hefði þetta fólk fengið að ráða, hefðum við aldrei fengið að sjá sýknudóminn sem kveðinn var upp í EFTA-réttinum 28. janúar 2013.

Árvekni Guðna var nánast engin: Í sama Grapevine 19.6. 2009 dró hann upp kolsvarta mynd: "augljóslega, ef Ísland myndi segja, að við ætluðum ekki að samþykkja þetta [Icesave-samninginn], þá myndi það gera okkur nánast eins einangruð og Norður-Kóreu eða Búrma (obviously, if Iceland were going to say, we´re not going to accept this, that would pretty much make us as isolated as countries as North Korea or Myanmar)." Þvílík hrakspá! Þurfum við á slíkri spásagnargáfu að halda á Bessastöðum? 

Hann greiddi Buchheit-samningnum atkvæði í þjóðaratkvæðagreiðslunni 9. apríl 2011, lýsti því sjálfur yfir og reyndi eftir á að skýla sér á bak við að 40% kjósenda hefðu kosið eins og hann! Ekki líktist hann þá Jóni Sigurðssyni sem vildi "eigi víkja" frá rétti okkar. Leiðtogar eiga að vera leiðandi kjarkmenn sem standa með rétti þjóðar þegar að honum er sótt.

Einnig Buchheit-samningurinn fól í sér samningslega viðurkenningu Jóhönnu­stjórnar á því, að íslenzka ríkið hefði verið í órétti í Icesave-málinu (þvert gegn öllum staðreyndum um lagalega réttarstöðu okkar skv. tilskipun ESB 94/19/EC og innfærslu hennar í ísl. lög nr. 98/1999). En sá samn­ingur væri nú búinn að kosta okkur hartnær 80 milljarða í einbera vexti, óafturkræfa og það í erlendum gjaldeyri.

Einungis atbeini forsetans og höfnun þjóðarinnar á Icesave-lögunum í tveimur þjóðaratkvæðagreiðslum varð okkur til lausnar: því að Bretar og Hollendingar með ESB í liði með sér höfðuðu þá málið gegn Íslandi fyrir EFTA-réttinum og steinlágu á því bragði. Svo hrein var samvizka okkar af því máli, að við fengum fortakslausan sýknudóm og þurftum ekki að borga eitt penný né evrucent og engan málskostnað!

Það er þung byrði fyrir ungan mann að hafa tekið eindregna afstöðu gegn laga­legum rétti þjóðar sinnar og ekki þorað að biðjast afsökunar. Hitt er meira í ætt við fífldirfsku að voga sér samt að sækjast eftir sjálfu forsetaembættinu hjá sömu þjóð nokkrum árum síðar! Því á ég fremur aðra ósk þessum málvini mínum til handa: um frjósöm ár við sífellt betri fræðimennsku og akademísk störf.

Jón Valur Jensson.

Höfundur, formaður Þjóðar­heiðurs, samtaka gegn Icesave, sat í fram­kvæmda­ráði Samstöðu þjóðar gegn Icesave, sem stóð að undirskrifta­söfnun á Kjósum.is með áskorun á forsetann að hafna Buchheit-lögunum.

Grein þessi birtist í Fréttablaðinu á Jónsmessudag. Höfundur þakkar ritstjórunum birtinguna. Greinin er hér stafrétt eins og hún var send blaðinu og með þeirri mynd, sem send var með henni, en hugsan­lega tóku Frétta­blaðs­menn aðra mynd, eldri, fram yfir þessa af tækni­legum ástæðum.

„Enginn glæpur verið framinn“

Guðni Th. Jóhannesson sendir okkur þrumu úr heiðskíru lofti

Rifjað er upp, að í riti sínu, The History of Ice­land, var Guðni Th. Jó­hann­es­son með gagn­rýni á Ólaf Ragn­ar forseta og máls­vörn hans fyr­ir Íslands hönd í Ice­save-málinu. Hefði dr. Guðni sýnt meiri snarp­leika en Ólafur í vörn fyrir lands­ins rétt í málinu, væri kannski hægt að skilja þetta, en þegar stað­reynd­irnar voru þvert á móti þær, að Guðni gekk öðrum framar í því að gleypa við Svav­ars­samningnum og mæla vinnu­lötum Svavari og nefnd hans bót, þá kemur þetta eins og þruma úr heiðskíru lofti.

Lengi verður í minnum höfð frækileg vörn Ólafs Ragnars fyrir mál­stað Íslands í Icesave-málinu. Óumbeðinn fór hann utan til að glíma við öfl­ugustu frétta­menn BBC og annarra fjölmiðla og hafði betur!

En Guðni heldur því fram, að mál­futningur forsetans hafi þarna "í viss­um til­vik­um verið mis­vís­andi og af­vega­leiðandi". Og hann virðist sýta það, að mál­flutn­ing­ur þessi hafi tryggt hon­um stuðning til að sitja sem for­seti sitt fimmta kjör­tíma­bil. Og þetta stendur hér eftir, að hinn kokhrausti Icesave-samninga-stuðningsmaður Guðni segir for­seta Íslands hafa "af­vega­leitt" er­lenda blaða­menn, þegar umræðan um Ices­a­ve stóð sem hæst!

Eðlilega var hann spurður út í þetta af Morgunblaðinu (maðurinn sem sjálfur gerði sitt til að afvegaleiða almenning!):

Aðspurður hvað hann hafi átt við í text­an­um, seg­ir Guðni það oft flókið að út­skýra mál sitt þannig að er­lend­ir frétta­menn skilji til hlít­ar. Þess vegna hafi Ólaf­ur stund­um þurft að leiðrétta eða út­skýra orð sín upp á nýtt. Ólaf­ur hafi af­vega­leitt umræðuna, vilj­andi eða óvilj­andi ...

Dr. Guðni var í nógum vandræðum fyrir í Icesve-málinu (sbr. þá Frétta­blaðs­grein undirritaðs, sem tengill var gefinn á hér ofar), en Jón Baldur Lorange segir um þetta:

"Þarna vegur Guðni að forsetanum með lúalegum hætti, og minnir þetta óneitanlega á árásir Icesave-sinna og vinstri stjórnarinnar á forsetann á síðasta kjörtímabili. 

Allir viðurkenna í dag að Ólafur Ragnar Grímsson hafi stigið fram á ögurstundu af glæsibrag og haldið uppi þeirri málsvörn sem Ísland þurfti svo sárlega á að halda, þegar ríkisstjórn Íslands skilaði auðu. Sú málsvörn skilaði Íslandi farsælli niðurstöðu."

Fær nokkur um það efazt? Er það ekki einmitt dr. Ólafur Ragnar Grímsson, sem stendur uppi með heiðurinn af því að hafa verið bezti varnarmaður þjóðarinnar, fremur en sá dr. Guðni, póstmódernískur (en helzt til villugjarn) sagnfræðingur, sem nú hyggst verða eftirmaður hans þrátt fyrir sína fortíð í slæmri álitsgjöf um eitt mesta hagsmunamál þjóðarinnar á síðari tímum?

Jón Valur Jensson.

„Ólafur fór stundum á ystu nöf“