Eiríkur Bergmann Einarsson fær verðugar athugasemdir við ýmsar fullyrðingar sínar í ritdómi eftir Baldur Arnarson

• "Blind alþjóðahyggja og trú á yfirburði útlendinga gagnvart eigin þjóð geta verið merki um skort á pólitískri siðfágun, rétt eins og lýðskrum af meiði þjóðernishyggju.
• Eiríkur Bergmann kýs að láta þessa hlið mála ósnerta þótt einnig megi tína til öfgar í þessa veru sem og þá staðreynd að í Icesave-deilunni var gripið til alþjóðaraka sem reyndust haldlaus þegar á hólminn var komið. Hvaða afstöðu sem menn tóku í deilunni er varla vafamál að ef gáfumannafélagið við Hallveigarstíg hefði fengið sínu framgengt í aðdraganda fyrri Icesave-kosningarinnar hefðu afleiðingarnar getað orðið þvílíkar að hroll vekur.
• Voru þeir ósiðfágaðir sem gripu til þjóðernisraka í þeirri deilu? Eiga allir þeir sem töldu íslenskri þjóð ógnað skilið að verða settir undir hatt þjóðrembu og lýðskrums? Getur verið að túlkun höfundar á þjóðernisvitund eigi lítið skylt við þá samkennd sem kom fram í blysför andstæðinga Svavars-samningsins? Var sú greining röng að erlend ríki beittu Ísland þrýstingi? Svo er það allur hræðsluáróðurinn. Bar hann pólitískri siðfágun vitni?

Þetta eru tímabær orð Baldurs Arnarsonar, blaðamanns Mbl. í ritdómi hans, Sögur af skríl, vegna nýútkominnar bókar Eiríks, Sjálfstæð þjóð: Trylltur skríll og landráðalýður. (Sbr. einnig hér.)

JVJ.