Heilaþvottarboðskapur Jóhönnu við verklok verkstjórans afleita

Svo heilaþvegin virðist fráfarandi ráðstýra Samfylkingar af eigin kattarþvotti og svo flækt í eigin spuna, að hún trúi því jafnvel, að samningaleiðin hafi verið "ábyrga leiðin". Svona er hægt að snúa hlutum á hvolf, þegar forystulæður hafa lengi gengið með alvarlega sjónvillu og aldrei tekið eftir henni sjálfar, af því að þær eru hlaupandi út og suður í kattasmölun, sem oftar en ekki felur í sér hreint einelti við blessaða, frjálsthugsandi fressina.

Nokkur hundruð sinnum hefur verið reynt að segja Jóhönnu & Co. það á þessu vefsetri, að Icesave-kröfur brezku og hollenzku ríkisstjórnanna voru ólögvarðar með öllu. Lengi vel var því hreinlega hafnað af Jóhönnustjórninni og því jafnvel haldið fram, að nokkrir íslenzkir lögfræðingar væru þeir einu í allri veröldinni sem hefðu þá afstöðu. Á sama tíma bjuggu a.m.k. tveir ráðherrar þessarar ríkisstjórnar, Össur og Steingrímur, yfir greinargóðu lögfræðiáliti Mishcon de Reya-stofunnar í Bretlandi, stíluðu til Össurar sjálfs, þar sem skýrt kom fram sú niðurstaða, að ekkert í lögum ESB (né tilskipuninni um innistæðutryggingar) fæli í sér greiðsluskyldu íslenzka ríkissjóðsins vegna Icesave-reikninga Landsbankans. Með STÓRALVARLEGUM hætti stakk Össur Skarphéðinsson þessu sérfræðiáliti enskra lögfræðinga undir stól, og ekki upplýsti Steingrímur um það heldur, meðan málsvarar ríkisstjórnarinnar héldu áfram að ljúga því að þjóðinni, að engir erlendir lögfræðingar tækju undir með mönnum eins og Stefáni Má Stefánssyni prófessor (sérfræðingi í Evrópurétti) um að íslenzkum skattgreiðendum bæri hér engin greiðsluskylda.

Hefðu Jóhanna og Steingrímur haft sitt fram, hefði hvort heldur Svavarssamningur, vegna ákvæða sinna um vexti o.fl., eða Buchheit-samningurinn valdið okkur gríðarlegum skaða. Svo hælist þessi afvegaleiddi og útbrunni stjórnmálamaður um, þegar hún gerir upp reikningana við flokksfund sinn, skilandi sínu skelfilega búi, og lætur eins og samningaleiðin (þvingunar- og kúgunarsamninganna, sem Evrópusambandið þrýsti líka miskunnarlaust á um) hefði verið allt eins góð, ef ekki betri heldur en sú dómsniðurstaða, sem nú er fengin! En þar erum við ekki aðeins fjárhagslega kvitt við málið allt, jafnvel laus við málafærslukostnaðinn fyrir EFTA-dómstólnum, heldur líka siðferðislega hreinsuð af slyðruorðinu og slettunum ljótu sem yfir okkur bárust frá lýðskrumandi mönnum á valdastóli í Bretlandi og Hollandi. VIÐ ERUM SAKLAUS, en það er eitthvað sem Jóhanna þarf enn að læra að meta sem skyldi. Gangi henni vel við að kyngja þeirri lexíu, þegar hún dregur sig í hlé frá skarkala lífsins. En síðustu áróðursræðuna hefur hún nú vonandi flutt að endingu, og geta menn og kettir sannarlega andað léttar.

Jón Valur Jensson.

„Samningaleiðin var ábyrga leiðin“

Enn eitt dæmið um Icesave-þvingunarvinnubrögð stjórnarherranna

Þetta var að upplýsast í vikunni. Jafnvel Rúv sagði frá þessu:

 

• Sagði af sér vegna Icesave

  
  
  .

• Ögmundur Jónasson, innanríkisráðherra og fyrrverandi heilbrigðisráðherra, segist hafa sagt af sér ráðherraembætti haustið 2009 vegna kröfu um að styðja Icesave samninginn. Að öðrum kosti myndi ríkisstjórnin falla.
• Ásmundur Einar Daðason sagði við upphaf þingfundar í dag að ítrekuðum þrýstingi hafi verið beitt sumarið 2009 til að taka Icesave frumvarpið úr fjárlaganefnd. Guðbjartur Hannesson, sem þá var formaður fjárlaganefndar, vísaði þessum fullyrðingum á bug og sagði allan þann tíma hafa verið gefinn til að ræða málið.
• Ásmundur Einar spurði þá Ögmund Jónasson hvort tilviljun hafi ráðið ferð í niðurstöðu Icesave málsins, eins og Árni Þór Sigurðsson hafi haldið fram í gær, en því neitaði Ögmundur alfarið og sagði því hafa farið fjarri. Sumarið 2009 hafi farið í að ræða fyrirvarana við samninginn sem kenndur hefur verið við Svavar Gestsson.
• Ásmundur Einar spurði því Ögmund af hverju hann hafi sagt af sér sem heilbrigðisráðherra í september 2009. Hvort forystumenn ríkisstjórnarinnar hefðu sett Ögmundi stólinn fyrir dyrnar og sagt að ríkisstjórnin yrði að hafa eina skoðun í málinu og styðja Icesave-samningana, allir sem einn. 
• Ögmundur sagði að þess hefði verið krafist haustið 2009 að allir ráðherrar í ríkisstjórninni styddu Icesave-samninginn, annars færi ríkisstjórnin frá. Hann vildi hvorki samþykkja Icesave né fella ríkisstjórnina og sagði því af sér ráðherraembætti.  
• Heimild hér (lbr. jvj): http://ruv.is/frett/sagdi-af-ser-vegna-icesave
• (skoðið myndbandið á þeim vef)
• Fyrst birt á Ruv.is: 31.1.2013 13:00, síðast uppfært: 31.1.2013 20:31

EFTIR EFTA DÓMINN: HÆSTARÉTTARLÖGMAÐUR SKRIFAR UM ICESAVE-TUDDA

Hæstaréttarlögmaðurinn, Brynjar Níelsson, skrifaði lýsandi grein í Pressunni um ICEsave, eftir EFTA-dóminn.  Hann er einn af nokkrum hæstaréttarlögmönnum sem börðust hvað harðast gegn nauðunginni ICEsave.  

 

Ætla að taka það bessaleyfi að birta hluta úr grein hans um 2 menn, Þorvald Gylfason og Vilhjálm Þorsteinsson, menn sem nánast heimtuðu að þessi nauðung yrði lögð á litlar herðar barnanna okkar og okkur sjálf: Að ganga í lið með tuddum.   Þessir 2 menn hafa líka fengið þann vafasama heiður að skrifa nýja stjórnarskrá fyrir okkur Íslendinga, stjórnarskrá sem þjóðin bað aldrei um.

 

Hann skrifaði:

Þessir menn töldu það siðferðislega skyldu ríkisins (skattgreiðenda) að greiða Bretum og Hollendingum nærri þúsund milljarða í erlendum gjaldeyri, sem ekki er til, vegna einkabanka sem stofnaði útibú í þessum löndum.

 

Hann spurði þá eftirfarandi spurninga:
Í fyrsta lagi hvort barátta þeirra fyrir því að Íslendingar greiði Bretum og Hollendingum Icesave skuldbindingar Landsbankans muni ekki örugglega halda áfram, þrátt fyrir niðurstöðu EFTA dómstólsins um að lagaskylda til þess sé ekki fyrir hendi?
Í öðru lagi hvort að í tillögum þeirra að stjórnarskrá sé að finna ákvæði sem byggi á sömu eða svipuðum siðferðisviðmiðum og fram komu í skrifum þeirra um Icesave málið?
Í þriðja lagi hvort þeir telji að íslenska ríkið eigi jafn auðvelt með að efna þær skyldur sem lagt er á það í tillögum stjórnlagaráðs og að greiða Bretum og Hollendingum 1000 milljarða í erlendum gjaldeyri vegna Icesave?

 

Verð að játa að ég skil samt ekki alveg hvað hann er orðinn vægur gegn þeim sem vildu sættast á ICEsave3.

Elle

 

Réttlætið og íslenzka þjóðin og samstaða hennar gegn brigðulli stjórnmálastétt vann Icesave-málið í EFTA-dómstólnum!

Niðurstaðan er fengin: FULLUR SIGUR, staðfestur jafnvel með því, að Ísland þarf engan málskostnað að bera, heldur ESA (Eftirlitsstofnun EFTA) og Evrópusambandið! Mega þeir nú skammast sín á Rúv sem boðuðu það til síðasta dags, að ESA hefði aldrei tapað máli og að allt væri því hér í hættulegri óvissu. 

• Dómstóllinn taldi að tilskipunin gerði ekki ráð fyrir að EES-ríki væri skuldbundið til að tryggja þá niðurstöðu sem ESA hélt fram um greiðslur til innstæðueigenda á Icesave-reikningum Landsbankans í Hollandi og Bretlandi þegar jafnmiklir erfiðleikar geysuðu í fjármálakerfinu og raunin hefði verið á Íslandi. Þannig léti tilskipunin því að mestu leyti ósvarað hvernig bregðast ætti við þegar tryggingarsjóður gæti ekki staðið undir greiðslum. Dómstóllinn benti í því sambandi á að eina ákvæði tilskipunarinnar sem tæki til þess þegar tryggingarsjóður innti ekki greiðslu af hendi væri að finna í 6. mgr. 7. gr. hennar, en þar væri kveðið á um að innstæðueigendur gætu höfðað mál gegn því innlánatryggingarkerfi sem í hlut ætti. Hins vegar kæmi ekkert fram í tilskipuninni um að slík réttarúrræði væru tiltæk gegn ríkinu sjálfu eða að ríkið sjálft bæri slíkar skyldur. Þá taldi dómstóllinn að fyrsta málsástæða ESA [þ.e. "að Ísland hefði brugðist skyldum sínum samkvæmt tilskipuninni og þá sérstaklega samkvæmt 3., 4., 7. og 10. gr. hennar"] hefði hvorki stoð í dómaframkvæmd né öðrum reglum sem teknar hefðu verið inn í EES-samninginn. 
• Með dómi sínum í dag sýknaði EFTA-dómstóllinn íslenska ríkið af kröfum ESA. (Mbl.is.)  

Sjá hér fréttatilkynningu  EFTA-dómstólsins á íslenzku um dóminn.

Samstaða þjóðarinnar var mikil í þessu máli, en sú samstaða vannst þó fyrir þrautseiga baráttu margra einstaklinga og nokkurra samtaka gegn sameinuðum straumi margra fjölmiðla, einkum Rúv og 365 miðla (Morgunblaðið og Útvarp Saga voru nánast einu undantekningarnar), álitsgjafa í háskólasamfélaginu, vinstri flokkanna beggja, ríkisstjórnarinnar (þ.m.t. Össurar sem nú er í vandræðalegri stöðu) og frekra bloggara sem gengu fram með frýjunarorðum og jafnvel beinum svívirðingum um baráttu þjóðarinnar í þessu máli. Þeir ættu nú allir að biðja þjóðina afsökunar á óþjóðhollu framferði sínu.

Með baráttu fernra frjálsra samtaka (InDefence-hópsins, Þjóðarheiðurs - samtaka gegn Icesave, Advice-hópsins og Samstöðu þjóðar gegn Icesave) tókst að koma í veg fyrir bein spellvirki stjórnmálastéttarinnar á fjárhag ríkisins, efnahag fólks og komandi kynslóða, þ.e.a.s. með því að kalla fram þær tvær þjóðaratkvæðagreiðslur, sem stöðvuðu svikaferlið sem í gangi var á Alþingi á vegum helztu Icesave-postulanna, Steingríms og Jóhönnu, Össurar og Gylfa Magnússonar, Árna Þórs Sigurðssonar og jafnvel undir lokin Bjarna Benediktssonar og þess meirihluta í þingflokki hans sem ekki hafði bein í nefinu til að standa gegn stuðningi hans við Buchhheit-samninginn.

Heill sé hinum á þingi, sem börðust gegn þessu svika- og prettamáli, fólki eins og Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni, Birgi Ármannssyni, Pétri Blöndal, Unni Brá Konráðsdóttur, Höskuldi Þórhallssyni, Vigdísi Hauksdóttur, Gunnari Braga Sveinssyni o.fl. 

Og til hamingju, íslenzka þjóð. Nú er léttara yfir okkur flestum og skýrari sjónin. 

Jón Valur Jensson.

Ísland vann Icesave-málið

Óviðeigandi og varasöm íhlutun fulltrúa Alþjóðagjaldeyrissjóðsins um íslenzk hagsmunamál

Vorum við ekki orðin laus við þennan Rozwadowski frá Íslandi, sendifulltrúa AGS?!

Þykir honum það í alvöru viðeigandi að vera með yfirlýsingar um verstu (frekar en beztu) hugsanlegu niðurstöðu EFTA-dómstólsins um Icesave-málið, meðan dómararnir eru að bræða sig saman um endanlegan úrskurð?

Er hann að reyna að hafa áhrif í þá átt, fyrir vini sína Breta og Hollendinga, að láta dómstólinn álykta sem svo, að það sé ekki sök sér að skella á 4. hundrað milljarða á Íslendinga, af því að það sé "ekki nema um 20% af landsframleiðslu" og af því að hr. Rozwadowski gefur recept, ef ekki bevís upp á það, að íslenzkt samfélag myndi þola það?

Hvort sem orð hans gætu haft hér áhrif, er augljóst, að hann var ekki að tala þarna fyrir íslenzkum hagsmunum og að slettirekuháttur er þetta og ekkert annað og manninum sæmst að taka pokann sinn í kvöld frekar en fyrramálið.

En eins og áður hefur komið fram hér og eins í afar góðum greinum Sigurðar Más Jónssonar viðskiptablaðamanns, sem og InDefence-manna, er málstaður íslenzka ríkisins og skattgreiðenda í Icesave-málinu bæði góður og lögvarinn, og vonandi geta engin utanaðkomandi afskipti haft áhrif á það -- né á okkar huglausu stjórnvöld.

Jón Valur Jensson. 

Ísland mun standa af sér slæma niðurstöðu

Hefði Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir sagt nei við Icesave-samningunum?!

Trúlega ekki! Samt er það tillaga stjórnlagaráðs að gera forseta Alþingis að EINA staðgengli forseta Íslands. Þarna er verið að kasta burt forseta Hæstaréttar, auk forsætisráðherra, meðal staðgengla forseta Íslands. Þátttaka forseta Hæstaréttar er vitaskuld bremsa á, að pólitíska valdið misnoti aðstöðu sína og komi t.d. í veg fyrir málskot mikilvægs löggjafarmáls til þjóðarinnar. Sjá um þetta nánar hér: Stórvarasamar tillögur stjórnlagaráðs um forseta Alþingis og forseta Íslands.

Þá er það ennfremur vilji stjórnlagaráðs að undanskilja sérstaklega "lög sem sett eru til að framfylgja þjóðréttarskuldbindingum", þegar í 65. og 67. tillögugrein þess er gefið færi á því, að 10 af hundraði kjósenda geti krafizt þjóðaratkvæðis um lög, sem Alþingi hefur samþykkt. Þetta undanskilda ákvæði felur í sér, að ekki mætti t.d. hafa þjóðaratkvæði um mál eins og Icesave, ekki frekar en við getum t.d. notað ákvæði 66. greinar til að krefjast þjóðaratkvæðis um að segja upp Schengen-samningnum eða EES-samningnum.

* Sjá hér, 82. tillögugrein "ráðsins": "Geti forseti Íslands ekki gegnt störfum um sinn vegna heilsufars eða af öðrum ástæðum fer forseti Alþingis með forsetavald á meðan."

JVJ.

Ríkisstjórn spáði óförum lands og þjóðar, ef Icesave-epli hennar yrði hafnað, en virðist þrífast bezt á því, að þjóðin valdi sér betra viðbit!

Í tvígang þurfti þjóðin að grípa í taumana og gera ríkisstjórnina afturreka í máli sem hún sjálf fullyrti að væri hið stærsta sem fengist væri við. Og því var bætt við að gengi vilji þjóðarinnar fram en ekki ríkisstjórnarinnar „yrði efnahagsöngþveiti í landinu“. Engin ríkisstjórn hefur fengið annan eins skell úr hendi eigin þjóðar og samt setið sem fastast. Hún hafði reynt að fá þjóðina til fylgilags með ósannindum og alvarlegustu hótunum sem ríkisstjórn getur haft uppi. Hún stóð berstrípuð eftir. Og það var ljót sjón lítil. En samt fór hún ekki. Hún hékk. Og hún hrósaði sjálfri sér jafnvel fyrir þá ósvinnu. Vettvangur þessa alls var litla snotra þinghúsið við Austurvöll ...

Þannig er ritað í Reykjavíkurbréfi Morgunblaðsins í dag, raunar í sunnudagsblaði í nýjum og hressilegum búningi.

Já, það er merkilegt, hvernig ríkisstjórn Steingríms og Jóhönnu óð í þetta Icesave-mál sitt af mestu vanefnum, en þó eins og hún ætti líf sitt undir þessu ginningarmáli (meðan hún sótti það sem fastast), jafnvel að Fjallkonan ætti allan sinn velfarnað undir þessu! -- Ísland yrði ella "Kúba norðursins" (sem eitt sinn var þó e.t.v. æskudraumur Steingríms J. Sigfússonar) og byggi úr því við efnahagsöngþveiti og algert vantraust umheimsins!

Ekkert af hrakspánum rættist. Þvert á móti er óhætt að fullyrða, að ríkisstjórnin eigi á þessari stundu langlífi sitt undir því ekki sízt, að þjóðin sparaði ríkisjóði gríðarlegt fé. Jafnvel samkvæmt Buchhheit-samningnum væri nú búið að greiða út yfir 60 milljarða króna í erlendum gjaldeyri í reiðufé í vexti af engu! Hvar hefðu Steingrímur og Jóhanna, Össur, Katrín litla og Guðbjartur tekið það fé? Ekki af eyðslureikningnum vegna umsóknar þeirra um inntöku lands og þjóðar með manni og mús í Evrópusambandið, heldur af ráðstöfunarfé tveggja mestu útgjalda-ráðuneytanna, mennta- og menningarmála og "velferðar"!

Þrengingarnar í spítalakerfinu væru sem sé orðnar enn hrikalegri, ef þjóðin hefði orðið að borga þessa Buchheit-vexti af engu -- og væri enn að bæta við þá! Í sama Reykjavíkurbréfi er einmitt vikið að þessum og öðrum þrengingum undir yfirumsjón ríkisstjórnar, sem þó stærir sig af verkum sínum:

Fólkið ... horfir á í forundrun að ekki er lengur hægt að meðhöndla dauðveikt fólk í samræmi við þá þekkingu sem er fyrir hendi á spítulum því tæki og tól eru ónýt eða þeim er ekki lengur treystandi, ekki einu sinni þegar dauðans vá er annars vegar. Og í sömu andrá sér það að þeytt er þúsund milljónum króna í óskiljanlegt gæluverkefni fólks sem vill atast út í stjórnarskrána og gera hana að ómerkilegum óskalista á borð við þær ályktanir þingsins sjálfs sem minnst er að marka ... 

Í stað þess að hreykjast um ætti ríkisstjórnin að leggjast á kné í auðmýkt á þessum sunnudagsmorgni og þakka forsjóninni fyrir þá makrílgöngu hingað, sem ein sér er aðalástæðan fyrir þeirri óvæntu hagvaxtarþróun, sem orðið hefur hér þrátt fyrir aðgerðarleysi stjórnvalda í atvinnumálum, og fyrir þá þjóð sína, sem hafði vit á því að spara sér um 80 milljarða króna í vexti af engu.

Smellið á myndina til að sjá hana stærri!

Jón Valur Jensson. 

Eiríkur S. Svavarsson og Ragnar F. Ólafsson með upplýsandi grein um Icesave-málið í Mbl.

Málflutningi í Icesave-málinu fyrir EFTA-dómstólnum lauk í gær, og staða okkar er talin góð. Í gær birtist yfirlitsgrein í Morgunblaðinu: Nokkrar staðreyndir í Icesave-málinu; höfundarnir eru í InDefence-hópnum. 

Þeir rita:

• Mál ESA gegn Íslandi
• Fyrstu tveir Icesave-samningarnir ógnuðu fullveldi þjóðarinnar og í þeim var fólgin áhætta sem stefndi efnahag hennar í voða. Þriðji samningurinn var mun skárri, en samt ekki eins góður og af var látið. Eftir vandlega yfirlegu gat InDefence-hópurinn ekki stutt Icesave III samninginn óbreyttan. Niðurstaða þjóðarinnar vegna Icesave III var sú að ítreka afstöðu sína með afgerandi hætti í annarri þjóðaratkvæðagreiðslu um málið með því að hafna greiðsluskyldu á ólögvarinni kröfu. Í því felst að gagnaðilar okkar í Icesave-deilunni þurfa að sýna fram á tjón sitt af aðgerðum íslenskra stjórnvalda fyrir réttmætum dómstólum vilji þeir að íslenskir skattgreiðendur greiði.

Þá segja þeir ennfremur:

• Margt skýrist þó þegar málsaðilar gera grein fyrir málstað sínum í opinberu dómsmáli. Þannig kemur fram í kæru ESA að EFTA-dómsmálið snýst um lágmarkstrygginguna en ekki fullar innstæður, eins og alltof margir fullyrða hér innanlands í skrifum sínum. Þá er það skýrt sérstaklega í svörum ESA að ekki sé ætlast til þess að Ísland greiði Icesave-innistæður með fé úr opinberum sjóðum (skattfé) og tekið er fram að eðlilegt sé að bankakerfið leggi fram það fé, komi það ekki úr þrotabúi Landsbankans.

Eins og hér má sjá, er þarna um spennandi grein að ræða, en þrefalt eða fjórfalt lengri er hún, og eru áhugamenn um málið hvattir til að ná sér í þetta eintak af Mogganum í gær eða lesa um þetta á netinu.

jvj 

Málflutningi í Icesave-málinu lokið

Icesave-málið komið í EFTA-dóminn

Menn eru hvattir til að lesa afar upplýsandi pistla Sigurðar Más Jónssonar um Icesave-málið og EFTA-dómstóls-fyrirtökuna, þar sem Skúli Magnússon telur niðurstöðu að vænta eftir 2-3 mánuði. Sigurður Már ritar reglulega pistla um málið á viðskiptasíðu Mbl.is og var viðstaddur málflutninginn nú í vikunni. Hér eru pistlar hans um málið (opnir öllum að lesa):

Nýjustu pistlar

• EFTA-dómstóllinn: Veikur dómstóll með stórt mál
• Átti Ísland að borga Icesave?
• Gat Ísland borgað Icesave?
• Málstaður Íslands í Icesave-málinu

jvj

Afar upplýsandi skrif um Icesave-málið

Áfram heldur Sigurður Már Jónsson viðskiptablaðamaður, höfundur bókarinnar um Icesave-málið, að birta merkar rannsóknargreinar um stöðu Icesave-málsins almennt og í EFTA-dómstólnum. 2. grein hans: Gat Ísland borgað Icesave, birtist nú í vikunni, á viðskiptasíðu Mbl.is, og eru allir hvattir til að lesa hana.

Hér eru tvær klausur úr þessari athyglisverðu grein hans, sem kemur þó inn á miklu fleiri spennandi atriði:

• Málsókn ESA byggir í raun á því að íslenska ríkið hefði þurft að leggja tryggingasjóðnum til peninga ef eignir hans dugðu ekki til. Íslensk stjórnvöld telja að enga slíka skyldu sé að finna í tilskipuninni og ekkert ríki gerir ráð fyrir slíkum skuldbindingum. Ef þær skyldur væru til staðar hefur nú verið reiknað út að í bankahruni yrði kostnaður Evrópusambandsríkja að meðaltali 83% af landsframleiðslu þeirra. Hugsanlega hefði íslenska ríkið geta farið þá leið að prenta krónur og nota þær. Ólíklegt er að innstæðueigendur hefðu sætt við slíkt auk þess sem efnahagur íslenska ríkisins bauð ekki upp á slíkt.
• Því má taka undir þau rök íslenska ríkisins að lögskýring ESA myndi í alvarlegri kreppu leiða til hættu á greiðsluþroti ríkja og samfélagslegs uppnáms í kjölfar þess eins og áður var vikið að með gjaldeyrisforðann. Lögskýringin er þess vegna í beinni andstöðu við reglur EES-réttar um að lög eigi að vera skýr og beiting þeirra fyrirsjáanleg, enda hvergi minnst á ábyrgð ríkja í innstæðutryggingatilskipuninni sjálfri eins og rakið er í svari íslenska ríkisins.

Greinin er opin öllum að lesa á Mbl.is, og nú ættu menn að bregða sér þangað og sjá hans sterku rök, sem nánar verður fjallað hér um síðar. Ef menn kunna jafn-vel að meta skrif hans og undirritaður og aðrir hér í Þjóðarheiðri, ættu þeir að kynna hana sem víðast, t.d. með Facebókar-tengingu og meðmælum.

Frá 1. grein Sigurðar Más í þessum greinaflokki um Icesave var sagt hér um daginn (Vönduð úttekt á málefnastöðu Íslands í Icesave-málinu fyrir EFTA-dómstólnum), og í þriðju greininni, sem birtist væntanlega á næstunni, hyggst hann "reyn[a] að meta hvort nokkur skylda hvíldi á íslenska ríkinu að greiða innstæður til erlendra viðskiptavina bankanna."

JVJ.