Ummæli um Icesave í Kryddsíld Stöðvar 2

"Það er engin lagaskylda fyrir hendi til að greiða þetta, fyrir því eru engin lög," sagði Bjarni Ben. jr. "Það liggur alveg fyrir, að það er ekki lagaleg skylda [fyrir því að greiða þessa kröfu]," sagði Sigmundur Davíð, talaði þó um möguleika á að kaupa okkur undan hótunum.

Bjarni sagði ennfremur, aðspurður hvort hann myndi samþykkja nýja Icesave-III-frumvarpið: "Ef við metum það svo, að lagalega og fjárhagslega sé áhættan ..." – og hér náði undirritaður ekki framhaldinu orðréttu, en inntakið var, að ef þetta teldist hugsanlegt með tilliti til áhættu af málsókn – þrátt fyrir að hann endurtæki skýrt fyrirvara sína: "þegar það er engin lagaleg skuldbinding þess að greiða þetta" – þá myndi hann og hans flokkur hugsanlega samþykkja frumvarpið. Fram kom hjá honum aðspurðum, að hann "býst ekki við að segja pass," þ.e. sitja hjá við afgreiðslu málsins.

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson talaði, eins og áður sagði, um hótanir og þar af leiðandi um möguleikann á því að kaupa sig undan þeim. "Hversu mikið erum við tilbúin að borga?" spurði hann.

En þjóðin hefur svarað: EKKERT! Við verðum ekki meiri menn á því að láta undan hótunum rangsleitinna ríkisstjórna, sem láta ekki af kröfum sínum, af því einfaldlega að þær vilja ekki missa anditið, enda værum við með slíkri meðvirkni við yfirgang þeirra ekki aðeins að brjóta okkar eigin stjórnarskrá og reglur ESB), heldur værum við líka að ýta þessu gríðarlega gerviskuldarmáli yfir á næstu og þarnæstu kynslóð.

Hér skal þó minnt á skýrari hluti í máflutningi Sigmundar Davíðs. Hann benti á, að mikil áhætta væri til staðar um kröfuuphæðina í raun, en þegar í ljós komi úrslit fyrir dómstólum í málum kröfuhafa, eftir nokkra mánuði, verði komnar nýjar forsendur til að meta þessa líklegu upphæð. Þess vegna, sagði hann, "eigum við að taka okkur tíma í þetta, ekki láta taka okkur á taugum" með því að flýta afgreiðslu málsins. Ekkert liggi á því. 

Hann sagði einnig: "Það er ekki rétt [hermt], að þetta mál hafi komi í veg fyrir erlendar fjárfestingar" hér á landi.

"Menn verða að gæta að íslenzkum hagsmunum, ekki bara að" óttast hótanir eða láta undan þeim, sagi hann.

Öðrum (Þór Saari, Jóhönnu, Steingrími) náði undirritaður ekki í þessari umræðu.

Gleðilegt nýtt ár, félagsmenn Þjóðarheiðurs, lesendur síðunnar og landsmenn allir! 

Jón Valur Jensson. 

Stormur í vatnsglasi

Ívar Páll Jónsson: Loksins lyppast þjóðin niður

Pistill (áður birtur í Mbl. 14. þ.m.)

 

 

"Landið er að rísa.

 

Botninum er náð.

 

Erlend skuldastaða er ágæt, miðað við þjóðir sem við berum okkur saman við.

 

Aukin skuldasöfnun stuðlar að betra lánshæfi ríkisins og auðveldar aðgengi að erlendu fjármagni.

 

Það er allt stopp á meðan Icesave-deilan er ekki leyst.

 

Hallarekstur ríkissjóðs er viðráðanlegur.

 

Gjaldeyrishöftin eru nauðsynleg.

 

Íslenska ríkið tók ekki ábyrgð á bönkunum, öfugt við það írska. Þess vegna er staðan miklu betri hjá okkur."

 

George Orwell þekkti vel hvernig ríkisvaldið hefur tilhneigingu til að hegða sér, til að bæla niður andspyrnu og tryggja sér áframhaldandi vald yfir fólki. Í því er lykilatriði að ná tökum á tjáningunni í samfélaginu.

Ég er ekki að segja að hér hafi myndast alræðisstjórn, sem hefti tjáningar- og ferðafrelsi Íslendinga. Hér er hins vegar við völd ríkisstjórn, sem beitir spunavélinni til hins ýtrasta, til að fólk átti sig ekki á því hvað er í raun og veru í gangi.

Það væri efni í mun lengri grein að rekja öll öfugmælin sem hér voru nefnd í byrjun. Einna augljósasti stjórnarspuninn er þó að hér stöðvist allt atvinnulíf – ekkert fyrirtæki fái lánafyrirgreiðslu, verði ekki samið um að skattgreiðendur taki á sig Icesave-skuldbindingu einkabankans Landsbankans. Þvílík fjarstæða.

Eina dæmið sem spunameistarar valdhafanna geta nefnt um slíkt er að Fjárfestingabanki Evrópu, pólitískt Evrópuapparat, setji þetta skilyrði til þess að lána Landsvirkjun. Þeim hefur yfirsést að þrjú stór íslensk fyrirtæki, Össur, Marel og Icelandic Group, hafa öll fengið lán í erlendum myntum á síðasta rúma árinu.

Nú liggja fyrir Icesave-samningar, sem eru í flestu líkir þeim sem felldir voru í þjóðaratkvæðagreiðslu í marsmánuði. Vextir eru lægri, en áhættan fyrir ríkissjóð er hin sama. Falli gengi krónunnar hækkar krafa Breta og Hollendinga á íslenska ríkið, en krafa þess í þrotabú Landsbankans er föst í krónum. Þarna getur verið um að tefla tuga eða jafnvel hundraða milljarða króna áhættu fyrir ríkissjóð. Augljóslega batnar lánshæfi ríkissjóðs ekki með slíkum samningum, ekki frekar en einstaklings sem tekur á sig tugmilljóna króna lán.

Því miður bendir flest til þess, að þjóðin ætli að kokgleypa spunann í þetta skiptið, eftir langdregna baráttu við andskota sína í stjórnarráðinu. Stjórnarandstaðan lyppast vafalaust niður, langþreytt og þvæld, og þjóðin hrópar í kór fyrir framan firðtjaldið:

STRÍÐ ER FRIÐUR

FRELSI ER ÁNAUÐ

FÁFRÆÐI ER MÁTTUR

Ívar Páll Jónsson.

Ívar Páll er viðskiptablaðamaður á Morgunblaðinu, afar vel upplýstur og hefur ritað þar margar mjög athyglisverðar og í raun ískyggilegar greinar, ekki sízt nú í haust og vetur. Þið takið eftir, að hann er að hafa eftir orð stjórnarsinna þarna í byrjun, í skáletrinu. Þetta er endurbirt með góðfúslegu leyfi höfundar. Til að vekja sérstaka athygli lesenda Þjóðarheiðurs-síðunnar á texta Ívars Páls um Icesave, er hann hafður feitletraður hér. –JVJ.

Jóhanna heldur áfram að skrökva um Icesave

Þótt útlitið sé svart hjá Icesave-stjórninni með e.t.v. eins atkvæðis meirihluta – og Guðfríður Lilja á leið á þing úr fríi, í stað tengdasonar Svavars Gestssonar! – þá vantar ekki, að Jóhanna beri sig mannalega. En hún sagði grófari hluti í kvöldfréttunum, um Icesave, heldur en í Mbl.is-viðtalinu. Þetta sagði hún orðrétt í kvöldfréttum:

• Það viðurkenna allir, að góður samningur er á borðinu ...!!!

Og hún segist bjartsýn! (sic). Tekst henni það með því að búa sér til sýndarveruleika?

Þetta eru hrein ósannindi, að "það viðurkenni allir", að Icesave-III sé "góður samningur". MARGIR marktækir menn, ekki sízt þeir sem sérfróðir eru á sviði viðskiptamála, hafa varað mjög við áhættu þessa samnings, því að óvissan er svo mikil þar um mörg atriði. Verður birt hér í kvöld, kl. 22.22, eindregin grein færs manns á þá lund – raunar þvílík, að nægir til að snúa mörgum manninum.

Í 2. lagi verður að benda forsætisráðfrúnni á, að fæstir hafa kynnt sér þennan samning i raun.

Í 3. lagi hefur verið bent á, að enn eru margir verstu ágallarnir á Icesave-I og Icesave-II látnir fylgja þessum nýja samningi, þ. á m. að eignir ríkisins eru lagðar að veði.

Í 4. og raunar fremsta lagi hafa ýmsir menn ítrekað það nú sem fyrr – m.a. Vigdís Hauksdóttir alþm., Sigmundur Daði Gunnlaugsson og jafnvel Bjarni Benediktsson – einnig InDefence-menn og að sjálfsögðu við hér í Þjóðarheiðri – að fjárkröfur Breta og Hollendinga styðjast ekki við nein lög, þetta eru ólögvarðar kröfur og ennfremur bent á, að þær fela beinlínis í sér lögbrot (sbr. t.d. skrif norsks þjóðréttarfræðings um það), jafnvel beinlínis stjórnarskrárbrot!

Jóhanna Sigurðardóttir má ekki bjóða þjóðinni upp á ósannindi í þessu máli. 

Jón Valur Jensson. 

Jóhanna blæs á framsóknarsögur

Af Icesave-„snillingum“

LEIÐARI Moggans í dag ber heitið: 

Snillingar útnefndir

Þar má lesa verðskuldaða gagnrýni á viðskiptasnilldar-útnefningar Fréttablaðsins ... En svona hefst hann:

Fyrir hálfu öðru ári fagnaði Morgunblaðið nýjum Icesave-samningi sem hefði hengt óborganlegar drápsklyfjar á íslenskan almenning. Af einhverjum ástæðum var þáverandi ritstjóri Morgunblaðsins svo hrifinn af Icesave-samningnum fyrsta að hann lét sér ekki nægja að lofsyngja samninginn í blaðinu heldur mætti á aðra fjölmiðla til að kyrja lofsönginn ... Lesið meira af þessum leiðara hér! – eða í blaðinu sjálfu.

 

Nota ber þetta tækifæri til að benda á afar tímabæra Morgunblaðsgrein Lofts Altice Þorsteinssonar, sem nú hefur verið endurbirt hér:  Breytt kröfuröð í þrotabú Landsbankans leysir Icesave-deiluna.

Bankastjóri Hollandska seðlabankans í erfiðri stöðu.

 

Öll spjót standa á Nout Wellink og það er ekki bara vegna Icesave, heldur ekki síður vegna stærri skulda sem seðlabankanum DNB tókst að leggja á herðar Hollendinga. Rifja má upp, að í Jan de Wit-skýrslunni kemur fram, að bankaeftirlitið í Hollandi (DNB) bar fulla ábyrgð á starfsemi Icesave, á tvennan hátt:

 

1.  DNB vissi, löngu áður en Icesave-starfsemin í Hollandi hófst, að Landsbankinn  var með of veikan efnahag til að ráðlegt væri að heimila honum að safna miklum innlánum í Hollandi. Þeir höfðu upplýsingar frá Bretlandi og vissu nákvæmlega hvað var í vændum.

 

2.  DNB hafði öll þau tök á starfsemi Landsbankans í Hollandi sem þeir vildu beita.

 

Eins og oft hefur komið fram, hvíldi öll eftirlitsskylda á starfsemi Landsbankans í Bretlandi og Hollandi á fjármála-eftirliti þessara landa, þar sem þau voru gisti-ríki Landsbankans. Þrjár ástæður er hægt að tilgreina:

 

1.  Höfuðstöðvar Landsbankans voru utan Evrópusambandsins og í því tilviki leggja tilskipanir ESB ábyrgð á eftirliti með rekstri bankans á gisti-ríkið, en ekki á heima-ríkið.

 

2.  Í gildi er svonefnd »meginregla um gistiríkið«. Sú regla skilgreinir, að þegar um alþjóðlega fyrirtækjasamsteypu er að ræða bera yfirvöld landsins, þar sem meginumsvifin er að finna, sjálfkrafa ábyrgð á eftirlitinu. Alain Lipietz kom þessari reglu inn í umræðuna, með eftirminnilegum hætti.

 

3.  Landsbankinn var með starfsstöðvar (physical presence) í Bretlandi og Hollandi, en af því leiðir að litið var á hann sem innlendan banka. Bankinn var með fullar innistæðu-tryggingar í þessum löndum og eftirlitið var á hendi heimamanna.

 

Nýlega hefur komið fram, að Hollendska þingið hafði samþykkt lög um bankastarfsemi, þar sem litið er svo á að Ísland hafi verið innlimað í Evrópuríkið. Á grundvelli þeirra laga voru Neyðarlögin vanvirt og Hollendsk yfirvöld yfirtóku Landsbankann í Hollandi.  Dómur í þá veru féll 13. október 2008. Fyrr á þessu ári (08. marz 2010) féll aftur úrskurður hjá sama dómstóli, Héraðsrétti í Amsterdam, sem viðurkennir mistök sín og gefur yfirlýsingu um sjálfstæði Íslands og þar af leiðandi þjóðréttarlega stöðu. Neyðarlögin halda því fullkomlega, en Hollendingar munu halda áfram að deila um hver þeirra sé heimskastur.

 

Loftur Altice Þorsteinsson. 

Tekist á um Icesave í Hollandi

Ólafur Ragnar Grímsson er maður ársins

• Forseti Íslands "var svo sannanlega eini embættismaður þjóðarinnar sem stóð vörð um sjálfstæði lands og þjóðar í Icesave-deilunni. Frammistaða hans í erlendum fjölmiðlum var glæsileg og svo árangursrík að það fór ekkert meira í taugarnar á forystufólki ríkisstjórnar Samfylkingar og VG en þegar hann tók málstað þjóðarinnar á erlendu grund. Er ekki eitthvað bogið við það? Er ekki eitthvað bogið við það að þeir, sem báru alla ábyrgð á Svavarssamningnum, ekki einu sinni, heldur tvisvar, skulu ennþá vera að véla um málið eins og ekkert hafi í skorist?
• Forseti sem stendur með þjóð sinni á erfiðum tímum, þrátt fyrir hótanir úr öllum áttum, hann á heiður skilinn. Hann lengi lifi!"

Þannig ritar Jón Baldur L'Orange í sinni ágætu grein á næstliðnum degi, Herra Ólafur Ragnar Grímsson er maður ársins. Við hvetjum ykkur til að lesa hana í heild!

Tillaga komin fram um hraðvirka lausn á Icesave-málinu

Grein Lofts Altice Þorsteinssonar, verkfræðings og varaformanns Þjóðarheiðurs – samtaka gegn Icesave, á leiðaraopnu Morgunblaðsins í dag, sætir miklum tíðindum. 'Breytt kröfuröð í þrotabú Landsbankans leysir Icesave-deiluna' nefnist hún, brilljant lausn á því máli, getum við sagt, með smá-enskuslettu!

Allir eru hvattir til að lesa þessa grein. Sumt í henni þarf að lesa hægt, til að átta sig á öllu, en leiftrandi er þar margt, réttindi okkar margítrekuð með rökum og síðasti kaflinn, 'Breytt kröfuröð stenst lög og leysir vandann', er glæsilegur og öllum auðskilinn, og við erum þar augljóslega með trompið á hendi, – ef aðeins þingmenn Alþingis, í þetta sinn án flokkadrátta og gagnkvæmra ásakana, bera gæfu til að taka hvatningunni: að gera nokkuð einfalda breytingu á neyðarlögunum, sem leysir jafnvel ráðamenn úr prísund sinna eigin álaga. Niðurstaðan yrði sú, sem Þjóðarheiður og drjúgur meirihluti Íslendinga hefur alltaf talið þá réttu: að við ættum ekkert að borga til hinna erlendu ríkja.

Loftur lýsir hinni hinni nauðsynlegu lagabreytingu í lokakaflanum, ég vísa til hans!

Jón Valur Jensson.

Nýjustu fréttir af forsetanum í tengslum við Icesave-III-frumvarpið

Frétt frá í gærmorgun: "Forseti Íslands, Ólafur Ragnar Grímsson, segir í viðtali við Bloomberg-fréttastofuna í dag að ekki sé tímabært að ræða um hvort Icesave fari í þjóðaratkvæði nú. Það sé ákvörðun sem hann muni taka í febrúar. Viðtalið er tekið við forsetann í Sameinuðu arabísku furstadæmunum, nánar til tekið í Abu Dhabi." – Mbl.is sagði frá.

Forsetinn telur, að Alþingi afgreiði ekki frumvarpið fyrr en í lok janúar eða byrjun febrúar.

• Í viðtali Marks Barton á sjónvarpsstöð Bloomberg við Ólaf Ragnar hinn 26. nóvember sl. sagði forsetinn að það væri í höndum kjósenda að ákveða hvort greiða ætti skuldbindingarnar. Ef íslenskur almenningur ætti að greiða fyrir gjaldþrot einkabanka þá eigi hann einnig að eiga lokaorðið varðandi greiðslur. (Mbl.is.)

En í Bloomberg-viðtalinu í gær neitaði forsetinn að tjá sig frekar um þessi orð sín og kvað málið "í pólitískum farvegi nú." Þetta sé eitthvað sem hann ræði hvorki við íslenska fjölmiðla né aðra (skv. Mbl.is).

Greinilega fer Ólafur Ragnar varlega í málið, en hann er líka maður til að taka þjóðholla afstöðu og hafna þeim gerræðis-stjórnarháttum, sem að tilefnislausu felast í beinni andstöðu við réttarhyggju Jóns Sigurðssonar forseta og hina fornkveðnu viðmiðun: Með lögum skal land byggja, en með ólögum eyða. 

Jón Valur Jensson. 

Forsetinn tjáir sig um Icesave í Abu Dhabi

Skoðanakannanir um Icesave-III

Þær hafa nokkrar farið fram, ekki með vísindalegasta móti, en gefa þó sínar vísbendingar um afstöðu hlustenda útvarpsstöðva, og þátttakendur bærilega margir. Á síðustu tveimur vikum hafa farið fram slíkar kannanir hjá tveimur útvarpsstöðvum. Hjá Útvarpi Sögu var sú fyrsta þessi: Ert þú sammála forseta Íslands um að efna aftur til þjóðaratkvæðagreiðslu vegna Icesave-samkomulags?. Og þessi var önnur: Er ríkisstjórnin að virða að vettugi þjóðarviljann með nýjum Icesave samningi? Hér er sú þriðja: Telur þú að þingið eigi að samþykkja nýja Icesave samkomulagið?. Og loks sú fjórða: Á ríkisstjórnin að axla ábyrgð vegna Icesave-málsins?

Lítum á niðurstöðurnar:

Ert þú sammála forseta Íslands um að efna aftur til þjóðaratkvæðagreiðslu vegna Icesave-samkomulags?

Já sögðu 91,02%. Nei: 8,15%. Hlutlaus: 0,83%. Þátttakendur 730.

Er ríkisstjórnin að virða að vettugi þjóðarviljann með nýjum Icesave-samningi?

Já sögðu 78,4%. Nei: 19,53%. Hlutlaus: 2,07%. Þátttakendur 339.

Telur þú að þingið eigi að samþykkja nýja Icesave-samkomulagið? 

Já sögðu 22,2%. Nei: 76,04%. Hlutlaus: 1,76%. Þátttakendur 634.

Á ríkisstjórnin að axla ábyrgð vegna Icesave málsins?

Já sögðu 75,65%. Nei: 20,68%. Hlutlaus: 3,66%. Þátttakendur 387.

Og í könnun birtri 10. desember kom í ljós að 54% lízt ILLA á Icesave3-samninginn samkvæmt nýrri Bylgju/Vísis-könnun, en einungis 24% lízt "vel" á hann og 22% "sæmilega". Hlustendur Bylgjunnar virðast heldur stjórnarsinnaðri en hlustendur Útvarps sögu; samt varð niðurstaðan þessi!

Icesave-sinnaðir þingmenn finna því ekki stuðning við stefnu sína í þessum könnunum, ekki frekar en í úrslitum þjóðaratkvæðagreiðslunnar um Icesave 6. marz 2010 né í þeirri niðurstöðu skoðanakönnunar MMR, sem birt var tveimur dögum seinna og sýndi að hartnær 60% aðspurðra segja: Við viðurkennum alls enga ábyrgð Íslendinga á Icesave-greiðslum til Bretlands og Hollands!

Jón Valur Jensson.

Hvað þýðir nei? Eftir Daníel Sigurðsson

(Áður birt í Mbl. 6. marz 2010, hér birt með leyfi höf.)

    ÉG DATT um fyrirsögnina „Kosið um breytingu á lögum“ í Fréttablaðinu 3. þ.m. Þrjár fullyrðingar blasa við:

1. Að kosningarnar snúist alls ekki um hvort greiða eigi skuldina.

2. Að verði svarið nei í kosningunum standi fyrri lögin eftir.

3. Að semja þurfi upp á nýtt ef svarið verður nei í atkvæðagreiðslunni.

Sjálfur forsætisráðherra hefur endurtekið lýst því yfir að kosningarnar séu markleysa.

Skoðum sannleiksgildi fullyrðinganna nánar: 3. fullyrðingin er rétt (sem nánar verður vikið að.) 2. fullyrðingin er út af fyrir sig rétt en þar sem 3. fullyrðingin er líka rétt þá er 2. fullyrðingin marklaus! En hvað um 1. fullyrðinguna?

Hugsum okkur að fjölskyldufaðir komi heim með samning við bílasala um að kaupa breskan Jagúar með þeim fyrirvara að fjölskyldan sem telur 6 manns samþykki. Meirihlutinn hafnar tilboðinu með þeim rökum að fjölskyldan sitji uppi með tvo bíla á afborgunum. Konan segist auk þess hafa fundið skítalykt af samningnum og við blasi að hann geti með tímanum rústað fjárhagsstöðu heimilisins. Ekkert verður af bílakaupum. Augljóst er af þessu að 1. fullyrðingin er ekki aðeins röng heldur kolröng og að nei í kosningunum gæti hrakið málið fyrir dómstóla þannig að hryðjuverka(laga)maðurinn, krataforinginn breski, sem sagt er að berji starfsfólk sitt, sæti á endanum uppi með krógann.

Lítum á annað analog-dæmi: Gefum okkur að breskir rasssetumenn sendiráðsins á Íslandi hafi keypt sendiráðsbyggingarnar af íslenskum einkaaðila í góðærinu 2007 og greitt fyrir £ 4 millur. Haustið 2008 ríður jarðskjálfti (12 á Richter) með upptök sín í BNA yfir norðurhvelið. Orsök skjálftans má að mestu rekja til glæfralegra kjarnorkuvopnatilrauna BNA neðanjarðar. Ísland fer ekki varhluta af skjálftanum og sendiráðsbyggingar Breta og Hollendinga hrynja meira og minna og fleiri byggingar. Breska ríkisstjórnin sem við skulum kalla Hryðju til styttingar krefst þess að Íslendingar borgi skaðann, telur húsin illa byggð, eftirlitið lélegt og að óprúttnir íslenskir kaupahéðnar hafi okrað á byggingunum. Ríkisstjórn Íslands leggst meira og minna á sjúkrabeð við þessi válegu tíðindi. Böðullinn Brown notar tækifærið og setur hryðjuverkalög á Íslendinga þannig að orðspor þeirra erlendis er nú flokkað sem sorp. Hryðja ákveður að bæta blýantsnögurunum skaðann og kaupa af þeim rústirnar fyrir £ 4 millur. Böðullinn Brown kippir nú í tvo bakdyraspotta sem merktir eru Brussel og AGS sem svo aftur kippa í bakdyraspotta íslenska utanríkisráðuneytisins. „Ber er hver að baki nema bróður eigi,“ hugsar utanríkisráðherrann, tekur símann og segir upp viðhaldinu til tveggja ára.

Ný (ó)stjórn er mynduð sem við skulum kalla Kratíu til styttingar enda virðist kjörorð stjórnarsáttmálans ganga út á að krítisera og kratísera. Óðara fer hún að flaðra upp um kratann Brown eins og illa taminn sveitaseppi. Við þessi fleðuhót gengur krataforinginn á lagið og býður til makindalegra viðræðna. Íslenskum samningamönnum er smalað saman í flýti, þeir eiga það sameiginlegt að vera bláeygir, a.m.k. í annarri af tveimur merkingum orðsins. Mánuðir líða en loks dúkka þeir upp með illa þefjandi uppfærðan Versalasamning í skötulíki. Þingheimur tekur fyrir vitin en Kratía harkar af sér að undanskildum tveimur þingmönnum hennar.

Eftir miklar skylmingar í þinginu liggur tilboð á borðinu: Hryðju eru boðnar £ 3 millur fyrir rústirnar. Forsetinn samþykkir lög með fyrirvara. Hryðja svarar með gagntilboði upp á £ 3,5 millur sem Kratía samþykkir og nær að berja í gegnum þingið en forsetinn neitar að skrifa undir svo málið fer í þjóðaratkvæði. Þjóðin hafnar tilboðinu með 80% greiddra atkvæða. Skoðanakönnun leiðir í ljós að helmingurinn vill að málið fari fyrir dómstóla. Fullyrðingar þess efnis að kosningarnar snúist alls ekki um hvort greiða eigi skuldina er auðvitað kolröng. Nei, í kosningunum gæti einmitt orðið fyrsta stóra skrefið í þá átt að borga ekki krónu. „Fyrri“ lögin eru marklaus en Kratía gæti þó dustað af þeim rykið ef Hryðju snerist hugur. Glætan að hinn drambsami hryðjuverkamaður muni kyngja svo beiskum bita (og varla eftirmaður hans heldur) en líklegt er að Brown hrökklist frá völdum í vor við lítinn orðstír. Íslendingar eiga ekki að semja við hryðjuverkamenn. Það er ekki kosningin sem er marklaus eins og forsætisráðherra hefur talað um, heldur „fyrri“ lögin. En það er skiljanlegt að forsætisráðherra sé gramur enda mun svíða svolítið undan vendinum ef þjóðin segir nei!

Höfundur er sjálfstætt starfandi véltæknifræðingur.