Skuldaklafinn þyngist og þyngist að boði Parísar-klúbbsins

Eins og flestir vita, hefur AGS með höndum handrukkun fyrir Parísar-klúbbinn. Þessi klúbbur hefur ákveðið að Ísland skuli þvingað til innlimunar í Evrópusambandið. Með hjálp ESB-sinna á Íslandi er þetta um   það bil að takast. Skuldaklafinn þyngist og þyngist. 

 

Því er haldið að landsmönnum að mikil nauðsyn sé að landið haldi stóran gjaldeyrisforða og engu máli skipti að hann er allur tekinn að láni. Ástæðan er sögð vera stöðugleiki Krónunnar, en þetta eru augljósar blekkingar. Vilji menn stöðugleika án mikils kostnaðar er miklu auðveldari leið tiltæk. Það er leið myntráðs. 

 

Fastgengi undir stjórn myntráðs hefur sýnt gildi sitt víða um heim og þetta er kerfi sem ekki getur brugðist, ef rétt er að verki staðið. Myntráð krefst mjög lítils gjaldeyrissjóðs og það útheimtir engar erlendar lántökur. Það fellur auðvitað illa að stefnu Parísar-klúbbsins, að hér haldist sjálfstætt hagkerfi. Skuldaklafinn skal þyngjast og þyngjast. 

 

Ef ráðamenn hefðu einhvern áhuga á efnahagslegum stöðugleika, væri leitað leiða til að koma honum á með litlum tilkostnaði. Fjölmargir erlendir sérfræðingar hafa boðið fram þjónustu sína, en ríkisstjórnin hefur engan áhuga á að ná árangri. Þvert á móti skal þjóðin kaffærð í skuldum og hagkerfið djúpfryst. Þistillinn talar um efnahagslegan stöðugleika, en ástandið er efnahagsleg stöðnun.  

 

Parísar-klúbburinn er farinn að panta kampavín, því að boðið hefur verið til veglegs fagnaðar þegar Ísland verður formlega úrskurðað gjaldþrota. Skuldaklafinn þyngist og þyngist, á meðan hrægammarnir hnita hringi yfir leifum hins sjálfstæða lýðveldis Íslands. Norrænu velferðarstjórninni hefur auðvitað verið boðið til fagnaðar Parísar-klúbbsins.

 

Loftur A. Þorsteinsson.

 

115 milljarða lán vegna AGS

ÆTLI STEFÁN MÁR STEFÁNSSON VITI UM ÞETTA??

                          

ESA vildi verja banka í Evrópu og nota Ísland sem fórn með grófu lagabroti og mannréttindabroti gegn íslenskum lögreglumönnum, sjómönnum, slökkviliðsmönnum, strætóbílstjórum og verkamönnum.  Og að ég minnist ekki á gamalmenni og ungmenni landsins sem mun blæða illilega komist ICESAVE 3 kúgunin í gegn. 

Gátu menn sem ráku einkabanka á erlendri grundu fjarlægra landa og rændu bankana að innan og það undir eftirliti og starfsleyfi stjórnvalda hinna fjarlægu landa, gert alþýðu óviðkomandi lands að griðarlegum skuldunauti erlendu veldanna??  NEI, þjófar hafa ekki það vald.  

Í neðanverðri grein frá 4. júní sl. rökstuddu félagarnir Lárus L. Blöndal hæstaréttarlögmaður og Stefán Már Stefánsson lagaprófessor ólögmæti ICESAVE kröfunnar gegn íslenska ríkinu.  Veit Stefán Már Stefánsson að fyrrum félagi hans fyrir skömmu sé nú farinn að blekkja og fara með rangfærslur þvert gegn öllum þeirra fyrri rökstuðningi gegn ICESAVE nauðunginni??  Ætli Stefán Már viti að Lárus hafi nú sjálfur lagst á sveif með pólítíska bákninu ESA, Evrópustórveldinu og ICESAVE-STJÓRNINNI í stuðningi þeirra við kúgun bresku og hollensku ríkisstjórnanna gegn íslenskum verkamönnum??

Elle Ericsson.

-----------------------------------------------------------------------------------------
Lárus L. Blöndal og Stefán Már Stefánsson:

Áminning ESA.

(Morgunblaðið 4. júní 2010.)

Inngangur
    Þann 26. maí 2010 sendi Eftirlitsstofnun EFTA, hér ESA, íslenskum stjórnvöldum svonefnt áminningarbréf vegna Icesave-málsins. Þar var komist að þeirri niðurstöðu að íslensk stjórnvöld hefðu brotið gegn tilskipun 94/19/EB (um innlánatryggingakerfi) þar sem Ísland hefði ekki greitt breskum og hollenskum sparifjáreigendum lágmarkstryggingu samkvæmt tilskipuninni í kjölfar falls Landsbankans. Þá var Ísland einnig talið hafa brotið gegn 4. gr. EES- samningsins sem fjallar um bann gegn misrétti.
    Hlutverk ESA er að tryggja fullnustu EFTA/EES-ríkjanna á EES-samningnum. Stofnunin er sjálfstæð í störfum sínum og ber að taka hlutlægar ákvarðanir á lögfræðilegum grunni án tillits til hagsmuna aðila. Við höfum áður sett fram sjónarmið okkar í svonefndum Icesave- málum sem hér verða ekki endurtekin. Þar var komist að gagnstæðum niðurstöðum um bæði fyrrgreind atriði. Hér verður gerð grein fyrir hvers vegna við erum ósammála niðurstöðum ESA.

Tryggingasjóður innistæðueigenda
    Ákveðnar reglur eru um inngreiðslur í Tryggingasjóð innistæðueigenda og fjárfesta samkvæmt lögum 98/1999. Skal heildareign innistæðudeildar sjóðsins nema að lágmarki 1% af meðaltali tryggðra innistæðna í viðskiptabönkum og sparisjóðum á næstliðnu ári og er það í góðu samræmi við það sem víða tíðkast annars staðar í Evrópu. Engar reglur eru um það í viðeigandi tilskipunum hvernig fjármagna eigi sjóðina. Ekki virðist neinn ágreiningur um að íslensku reglurnar hafi verið tilkynntar ESA og er ekki kunnugt um að neinar athugasemdir hafi komið fram.

Forúrskurður dómstóls ESB
    ESA styður niðurstöðu sína m.a. við forúrskurð dómstóls ESB í máli 222/02 (Paul o.fl.). Paul og fleiri aðilar höfðu lagt innistæður sínar í banka sem varð gjaldþrota og töpuðu fé af þeim sökum. Þeir höfðuðu því mál í Þýskalandi gegn þýska ríkinu þar sem krafist var skaðabóta vegna seinkunar á innleiðingu tilskipunar 94/19 og ófullkomins eftirlits bankaeftirlitsins þar í landi í því sambandi. Í forúrskurðinum voru m.a. 3. og 7. gr. tilskipunarinnar til umræðu. Töldu sóknaraðilar að tjóni þeirra hefði verið afstýrt ef fyrrgreindra ákvæða hefði verið gætt.
    Mál þetta fjallar því ekki um tryggingakerfin sem slík, forsendur þeirra eða starfsemi heldur um bótakröfur sem taldar voru ýmist hafa orðið til við það að eftirliti var ekki sinnt eða að tilskipuninni hefði ekki verið hrundið í framkvæmd á réttum tíma.
    Í máli því sem hér er til umfjöllunar eru þessi atriði ekki til umræðu, heldur hvort íslenska ríkið beri ábyrgð á því að ekki reyndist nægilegt fé í Tryggingarsjóðnum til fullnustu skuldbindinga við fall bankanna. Af þessum sökum teljum við fjarri lagi að gefa almennum ummælum dómsins í 27. og 28. gr. fyrrgreinds máls vægi varðandi Icesave-málið með þeim hætti sem ESA gerir. Dómurinn segir ekkert um það álitaefni sem við er að glíma í Icesave- málinu. Við teljum því að niðurstaða í málinu verði ekki studd við þennan dóm.

Samhengi og markmið
    ESA gefur í skyn að tilskipunina eigi að túlka í samhengi og eftir markmiðum sínum. Þessu erum við sammála. ESA vísar m.a. í 7. og 10. gr. umræddrar tilskipunar og í 8., 9. og 24. gr. aðfaraorða hennar máli sínu til stuðnings. Við teljum að þessar tilvísanir gefi villandi mynd af því samhengi og markmiðum sem keppt er að. Við lítum svo á að tilvísun til 8. og 9. gr. eigi ekki við í máli þessu þar sem þær taka ekki á því álitaefni sem hér liggur fyrir. Um 24. gr. verður fjallað sérstaklega hér á eftir. Að öðru leyti er aðallega byggt á 1. mgr. 7. gr. tilskipunarinnar þar sem segir:
    Innlánatryggingakerfin tryggja að samanlögð innlán hvers innstæðueiganda séu tryggð upp að 20.000 ECU ef innlánin verða ótiltæk.
    Við bendum á að innlánsstofnanir bera sjálfar kostnað af fjármögnun kerfanna og má í því sambandi ekki stefna stöðugleika bankakerfis aðildarríkis í hættu, sbr. 23. gr. aðfaraorðanna. Það eru tryggingarkerfin þannig fjármögnuð sem eiga að tryggja þetta en ekki aðildarríkin. Hvernig fær þetta samræmst niðurstöðu ESA um að aðildarríki beri ábyrgð (á ensku: obligation of result) ef eitthvað vantar upp á greiðslur úr tryggingarsjóðunum?
    Við bendum einnig á að tilskipunin er liður í að auðvelda lánastofnunum að starfa yfir landamæri. Við slíka aðgerð þarf að gæta hagsmuna sparifjáreiganda. Jafnframt er ljóst að ekki má raska samkeppnisskilyrðum, sbr. t.d. 13. gr. aðfaraorðanna. Í stuttu máli má segja að umræddar lánastofnanir skuli starfa að einkarétti þar sem samkeppnisskilyrði gilda. Ríkisábyrgð kemur því þarna ekki til álita og er í reynd andstæð þessu kerfi. Niðurstaða ESA felur því í sér þversögn að þessu leyti.
    Af framangreindu verður sú meginályktun dregin að samhengi og markmið umræddrar tilskipunar eru ekki þau sem ESA segir heldur nánast öndverð við það.

Ákvæði um ábyrgð
    Í 24. gr. aðfaraorða tilskipunarinnar segir:
    Tilskipun þessi getur ekki gert aðildarríkin eða lögbær yfirvöld þeirra ábyrg gagnvart innstæðueigendum ef þau hafa séð til þess að koma á einu eða fleiri kerfum viðurkenndum af stjórnvöldum sem ábyrgjast innlán eða lánastofnanirnar sjálfar og tryggja að innstæðueigendur fái bætur og tryggingu í samræmi við skilmálana í þessari tilskipun.
    ESA gerir þessa grein að sérstöku umtalsefni og telur sig leiða líkur að því að aðildarríki verði ábyrgt ef það kemur í ljós að eftirlitskerfið dugi ekki til þess að greiða allt að 20.000 evrur til hvers innistæðueigenda. Þessi niðurstaða er röng svo og forsendur hennar að okkar mati.
    Hér er í fyrsta lagi ljóst að aðildarríkin eru ekki ábyrg hafi þau komið upp tryggingarkerfum eins og auðkennd orð gefa til kynna. Því getur ekki komið til ábyrgðar nema kerfin séu í ósamræmi við skilmála tilskipunarinnar samkvæmt orðalagi ákvæðisins. Önnur skýring á þessu er ekki tæk ef hin auðkenndu orð eiga að geta haldið. Sama niðurstaða verður ef markmið tilskipunarinnar og samhengi er tekið með í reikninginn. Ef túlkun ESA er rétt þá hefði að sjálfsögðu átt að kveða skýrt á um það í tilskipuninni að ríkisábyrgð væri til staðar í stað þess að taka sérstaklega fram að svo væri ekki.
    Þá er rétt að fram komi að innleiðing tilskipunarinnar hér á Íslandi var kynnt ESA á sínum tíma. Ekki er vitað til að athugasemdir hafi verið gerðar við hana.

Ábyrgð á Tryggingarsjóði
    ESA telur að Tryggingarsjóðurinn sé í raun hluti íslenska ríkisins þó að hann sé sjálfstæð stofnun að einkarétti samkvæmt íslenskum lögum. Af því leiði að brot Tryggingarsjóðsins megi heimfæra beint upp á íslenska ríkið. Nefnir ESA nokkra dóma dómstóls ESB þessu til staðfestingar.
    Þekkt er úr Evrópurétti að stundum er litið á opinber fyrirtæki sem opinber yfirvöld í ýmsu samhengi, t.d. varðandi opinbera samninga. ESA nefnir önnur dæmi sem m.a. lúta að stöðu stofnana þegar ákveða skal hvort tiltekin gerð eigi að hafa bein réttaráhrif. Auk þess er minnst á mál dómstóls EFTA E- 1/07.
    Skemmst er frá því að segja að engin þessara dómsúrlausna er sambærileg því máli sem hér er til umfjöllunar og geta þær því ekki talist nothæfar sem fordæmi. Því ber auðvitað að halda til haga að Tryggingarsjóðurinn er sjálfstæð og óháð stofnun með eigin fjárhag og eigin stjórn. Það er þó ekki aðalatriðið heldur að tryggingarkerfin í aðildarríkjunum eru með mismunandi hætti og sum hver óumdeilanlega einkarekin. Það stæðist því hvorki samkeppnisreglur né forsendur tilskipunar 94/19 ef ríkisábyrgð ætti að gilda um sum þeirra en önnur ekki eftir því hvort Tryggingarsjóður eða sambærilegt kerfi í öðrum aðildarríkjum teldist opinber stofnun eða ekki. Við teljum því þessa niðurstöðu ESA ranga.

Sérstakar kringumstæður
    Í áminningarbréfinu er fjallað um sérstakar kringumstæður. Þar kemur fram að ríkisstjórn Íslands telji að tilskipunin eigi ekki við í algeru efnahagshruni. Kveðst ESA vera ósammála þessu og segir orð tilskipunarinnar sjálfrar ekki styðja slíka ályktun.
    Við undirritaðir teljum þessa umræðu ekki nálgast kjarna málsins. Hins vegar teljum við að bankahrun eins og varð hér á landi sýni það betur en flest annað að hlutverk tryggingarsjóða sé ekki að takast á við slíka atburði. Ef svo hefði verið hefði þurft að greiða gífurlegar fjárhæðir inn í t.d. íslenska Tryggingarsjóðinn sem næmi óásættanlegu hlutfalli af heildarinnlánum. Slíkt er auðvitað óframkvæmanlegt enda er það staðfest í lokamálslið 24. málsgreinar aðfaraorða tilskipunarinnar þar sem segir að fjármögnunin megi ekki stefna stöðugleika viðkomandi bankakerfis í hættu. Bankanefnd Frakklands samdi heildarskýrslu fyrir seðlabanka Frakklands árið 2000 þar sem einmitt var bent á þessi atriði. Sama getur gilt við stofnun og hraða útþenslu útibúa erlendis. Getur þá farið svo að tryggingarkerfin ráði ekki við slíkan hraða og að langan tíma þurfi til að jafna ástandið.
    Af þessum sökum eiga sjónarmið ESA í kafla 4.2. í áminningarbréfinu ekki við og þá ekki heldur tilvísun til dóms dómstóls EB í sameinuðum málum C-19/1990 (Karella og Karellas).

Mismunun
    Í áminningarbréfinu er komist að þeirri niðurstöðu að með neyðarlögunum hafi íslensk stjórnvöld gert mun á sparifjáreigendum í íslenskum útibúum annars vegar og erlendum útibúum hins vegar. Íslenskar sparifjáreignir hafi verið færðar yfir í nýju bankana þar sem þær hafi fengist greiddar að fullu meðan erlendu sparifjáreigendurnir hafi ekki einu sinni fengið lágmarkstryggingu. ESA telur þetta fela í sér ólögmæta mismunun. Vísar hún m.a. til 1. mgr. 4. gr. tilskipunar 94/19 og 3. gr. aðfaraorðanna því til staðfestingar.
    Þetta teljum við ótæka niðurstöðu. Fyrrgreindar lagaheimildir eiga í fyrsta lagi ekki við um málsatvik máls þessa heldur taka þær til þess að tryggingarsjóðum ber að meðhöndla alla jafnt við ákvarðanir, t.d. um úthlutun. Það verður auðvitað að gera. Hér er hins vegar ekki um það að ræða heldur var með neyðarráðstöfunum reynt að bjarga fjármálakerfi landsins. Þá er og rangt að íslenskir sparifjáreigendur hafi fengið greiðslur að fullu með þeim hætti sem ESA heldur fram.
    Þegar litið er á málavexti voru allir meginbankar landsins komnir að hruni þegar neyðarlögin voru sett. Til þess að tryggja fjármálastarfsemi í landinu voru nýir bankar reistir úr rústum hinna gömlu og m.a. teknar yfir þær innistæður sem innistæðueigendur áttu í bönkunum hér á landi. Fyrir þetta var greitt fullt verð en engin ríkisábyrgð var fyrir greiðslu þessara innistæðna og er ekki ennþá. Ástæða þessarar aðgerðar var væntanlega sú að ótækt var að nánast allar innistæður í landinu þurrkuðust út í einu vetfangi. Í þessu atriði lá eina von Íslands til að halda uppi því fjármálakerfi sem var nánast hrunið. Var látið reyna á að innistæðueigendur tækju ekki út inneignir sínar m.a. vegna tengsla sinna við landið. Reglunum var beitt án mismununar þar eð erlendir ríkisborgarar eða menn búsettir erlendis fengu að þessu leyti sömu afgreiðslu og íslenskir. Sérstaklega skal tekið fram að innistæðueigendur erlends gjaldeyris fengu engan gjaldeyri greiddan af reikningum sínum enda enginn gjaldeyrir til í landinu.
    Þegar litið er til útibúanna erlendis er allt önnur staða uppi. Fyrst ber að taka fram að reglum um þau var beitt án mismununar að því leyti að þær giltu jafnt um Íslendinga sem aðra. Í öðru lagi var um gjaldeyrisinnistæður að ræða. Eins og áður var sagt fengu sparifjáreigendur hér enga fyrirgreiðslu varðandi gjaldeyrisreikninga þeirra. Í þriðja lagi ber síðan að hafa í huga að sparifjáreigendur erlendra útibúa eru ekki í sömu tengslum við Ísland og þar með björgun fjármálakerfisins og þeir sem áttu innistæður hér á landi. Var því viðbúið að þeir tækju út innistæður sínar.
    Af framansögðu má sjá að þau atvik sem eftirlitsstofnunin ber saman eru ekki samanburðarhæf. Ákvörðun um þessar aðgerðir var tekin með neyðarlögunum settum af Alþingi. Þessi ákvörðun gekk langt en enn hefur ekki verið sýnt fram á að unnt hefði verið að tryggja starfhæft fjármálakerfi á Íslandi með öðrum minna íþyngjandi úrræðum.

Annars konar misrétti
    Annars konar misrétti leiðir af niðurstöðu ESA sem stofnunin nefnir ekki. Ef hún væri rétt gæti hún bakað smáum ríkjum gífurlegar fjárhagslegar skuldbindingar sem gætu settu fullveldisrétt þeirra í hættu. Bankahrunið á Íslandi sýnir þetta með óyggjandi hætti. Þetta leiðir af því að innlánatryggingarkerfi í stærri löndum eru betur undir það búin að taka við fjárhagslegum áföllum heldur en lítil kerfi. Þetta þýðir svo aftur að smáríki geta ekki undirgengist þessar reglur óbreyttar og því geta bankar frá slíkum ríkjum ekki verið virkir þátttakendur í samkeppnisumhverfi ESB. Túlkun sem leiðir til slíkrar mismununar á milli stórra ríkja og smárra er ótæk.
    Sé niðurstaða ESA lögð til grundvallar um ábyrgð aðildarríkjanna á tryggingarkerfunum ættu innistæðueigendur val um það hvort innistæður þeirra væru tryggðar af t.d. Þýskalandi eða Íslandi. Skyldi smáríkið standast samkeppnina við stórveldið?
    Niðurstaðan er því sú að séu ályktanir ESA lagðar til grundvallar mun það skekkja verulega samkeppnina á hinum sameiginlega markaði eftir því hvort bankastofnanir eru frá smáum ríkjum eða stórum. ESA lét hjá líða að fara ofan í þessi atriði sem skipta þó verulegu máli að áliti undirritaðra.

Niðurstaða
    Samantekið má færa rök að því að ESA hafi í þessu máli fyrst og fremst leitað niðurstöðu sem stuðlaði að ró um starfsemi banka í Evrópu. Tilvísanir til lagagreina standast ekki skoðun. Að hluta til er vitnað til aðfaraorða sem ekki skipta máli og sama gildir um flesta dóma dómstóls ESB sem vísað er til. Hins vegar fer lítið fyrir sjónarmiðum sem styrkja aðra niðurstöðu eins og rækilega hefur verið bent á.
    Í upphafi greinarinnar var sagt að stofnuninni bæri að taka hlutlægar ákvarðanir á lögfræðilegum grunni án tillits til hagsmuna aðila. Draga má í efa að það hafi verið gert í þessu máli. Telji menn að endurskoða þurfi tryggingarkerfi innistæðueigenda innan ESB þá er vissulega hægt að taka undir það. En gallar gamla kerfisins verða tæplega gjaldfærðir á Ísland. Svo virðist sem engin þjóð verði fyrir fjárhagstjóni vegna þessarar túlkunar ESA önnur en Ísland. Er það ástæðan fyrir því að okkur skortir bandamenn?

http://www.althingi.is/altext/139/s/0005.html

http://skuggathing.is/process_documents/show/948-rannsokn-a-akvordunum-stjornvalda-vegna-innstaedna-landsbanka-islands-a-evropska-efnahagssvaedinu-thingsalyktunartillaga

Dómstólaleið fylgir áhætta

Vitfirrt ríkisstjórn á Íslandi er ekki martröð heldur raunveruleiki

Það er ekkert annað en vitfirring að samþykkja Icesave-III. Að ætla að
greiða 26 milljarða strax úr ríkissjóði, upp í forsendulausar kröfur
nýlenduveldanna er svo sjúkt, að svíður í gegnum merg og bein. Samtals talar
þessi vitstola ríkisstjórn um að taka 46 milljarða út úr frosnu hagkerfi
Íslands og það á nærstu mánuðum. Þetta verður allt að taka að láni og greiða
í beinhörðum gjaldeyri.

Auðvitað kemur svona blóðtaka niður á öllum almenningi, en þingmennirnir og
stóðið á ríkisjötunni er með laun sín verðtryggð. Jóhanna stóð við orð sín
að slá skjaldborg um ríkisbáknið. Skjaldborgin var til þess ætluð að halda
almenningi frá valdastéttinni. Við höfum öll séð nýgju skjöldum lögreglunnar
bregða fyrir, valdstjórin er tilbúin að verjast alþýðunni.

Staðreyndin er sú að samþykkt Icesave-laganna mun leiða til gjaldþrots
ríkisins. Ekki er hægt að taka svona háar upphæðir úr gaddfrosnu hagkerfi
Íslands. Þjóðin mun ár eftir ár búa við neikvæðan hagvöxt og að lokum mun
fara eins fyrir okkur og Nýja Sjálandi. Við verðum tekin upp í skuldir og þá
verður fögnuður í Parísar-klúbbnum, kampavínið mun freyða.

Þór Saari fer með rétt mál þegar hann spáir þjóðargjaldþroti, verði
Icesave-lögin samþykkt. Haft er eftir Þór:

»Ég hef haldið því fram lengi að fyrir utan Icesave eru skuldir þjóðarbúsins
okkur ofviða. Hlutur fjármagnsins og þess sem að það tekur til sín af tekjum
fólks, annað hvort með afborgunum af lánum eða í formi skatta til að standa
straum af vöxtum af lánum ríkisins, er orðinn alltof stór nú þegar.«

Er hægt að finna eitthvað vitrænt við þá ákvörðun ríkisstjórnarinnar að
leggja Icesave-klafann á þjóðina ? Það verður ekki séð, því að Ísland er
búið að sigra í efnahagsstyrjöldinni við nýlenduveldin. Engum erlendis
dettur í hug að sjálfstætt ríki beygi sig fyrir kröfum sem hvorki hafa
lagastoð, né neinar aðrar forsendur. Ríkisstjórnin er vitfirrt og henni
verður að koma úr valdastólunum með öllum ráðum.

Loftur A. Þorsteinsson.

Icesave þýðir hærri skatta

ER ÞESSI ´FRÉTTAMAÐUR´ AF JÖRÐINNI?

Ekkert getur skuldbundið almenning í landinu og þar með æsku landsins til að borga ICESAVE-PENINGANA eins og ´fréttamaðurinn´ kallar það í sinni fáfræði.  Skuldbundið ungmenni þar til líf þeirra er hálfbúið til að vera skattaþrælar stórvelda í Evrópu.  Síðan hvenær urðu smáríki heimsins fjárhagslega og stjórnarfarslega ábyrg fyrir stórríkjum??

Engin lög voru um ríkisábyrgð á ICESAVE og ríkisábyrgð brýtur bæði gegn lagaákvæðum og stjórnarskrá.  Eftirlitið og leyfi bankans í öðrum löndum var þarlendra yfirvalda, ekki okkar.  Fall bankans og þjófnaður innan hans gerir okkur engan veginn sek.  Óhæfan sem þessi svokallaði ´fréttamaður´ og langtíma heitur ICESAVE-SINNI skrifar er næstum ekki leshæf og ekki svaraverð nema vegna hættunnar og skaðans sem slíkur ósómi gæti skapað okkur.  Embættismenn og pólitíkusar hafa bara alls ekki það vald að lofa útlendingum neinum ólögmætum skatti úr ríkissjóði.

Nú er þjóðin samkvæmt ´fréttakonunni´ orðin að löggjafa AÐ UNDIRLAGI FORSETANS. Halló, þú Þóra Kristín, forsetinn hefur einfaldlega farið að stjórnskipan landsins og hefur staðið með lýðræðinu, virt lýðræðið í landinu.  Megi forsetinn hafa miklar þakkir fyrir.  Og svo kallar ´fréttamaðurinn´ okkur LÝÐRÆÐISHER FORSETANS og kallar það RÚSSNESKA RÚLETTU að hafna að borga ólöglega og stórhættulega kröfu sem gæti gert okkur gjaldþrota.

Nenni ekki að fara nánar yfir allar brenglanirnar og skáldskapinn í þessum eymdarlega pistli manneskju sem rær hart að því að gera börnin okkar að skuldaþrælum að ósekju.  Samskonar kúgun hafa nefnilega Bretar og Hollendingar og önnur stórveldi Evrópu beitt lítil ríki um allan heim og valdið mikilli eymd og fátækt.  Fiji Islands eru þar á meðal.

Þóra Kristín, ekki skrifa um mál sem þú skilur ekki og enn síður um mál sem þú ætlar viljandi að skekkja og þvæla.  Við leyfum ekki innlendum leppum að ljúga að okkur og komast upp með að eyðileggja velferðarkerfið okkar og loka spítölum fyrir ólöglega rukkun sem við skuldum ekki.  Við fellum nauðungina 9. apríl næstkomandi, ellegar sækjum málið.  Í okkar lögsögu.

Elle Ericsson.

ICESAVE-SAMNINGURINN ÓVERJANDI SEM SKÝRIR SAMÚÐ OG SKILNING.

TÖKUM ICESAVE OG TROÐUM HONUM.

Þau höfðu rangt fyrir sér 2009, 2010 og hafa rangt fyrir sér 2011.

Strengja-brúður Samfylkingarinnar er víða að finna og menn geta verið vissir um að þær sprikkla þegar Hr. Jóhanna kippir í spottann. Lengi mun verða í minnum haft, þegar Gylfi Arnbjörnsson formaður Alþýðusambands Íslands, og Elín Björg Jónsdóttir formaður Bandalags starfsmanna ríkis og bæja, skipuðu Ólafi Ragnari Grímssyni forseta Lýðveldisins að staðfesta tafarlaust glæpa-lögin um ríkisábyrgð vegna Icesave-samninga-II. Þann 05.janúar 2010 var haft eftir Gylfa:

 

 

»Ég óttast afleiðingar af því ef íslenska þjóðin ætlar í opnar alþjóðlegar deilur við alþjóðlegt fjármálakerfi heimsins. Ég tel að við munum skaðast áður en tekst að umturna alþjóðlegu fjármálakerfi.«

 

 

Tveimur mánuðum síðar, tók almenningur í landinu þá ákvörðun að hafna Icesave-samningunum-II, sem Gylfi og Elín Björg höfðu svo mjög lofsungið. Fleirri strengja-brúður tóku þátt í söngnum, svo sem Vilhjálmur Egilsson framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins. Þann 05.janúar 2010 sagði Vilhjálmur:

 

 

»Það eru ekki það miklar líkur á því að við fengjum það mikið betri samning þó við reyndum í þriðja sinn að réttlæta herkostnaðinn af því að fara af stað. Það liggur fyrir að bæði Bretar og Hollendingar ollu okkur stór­tjóni á meðan málið var ófrágengið.«

 

 

Elín Björg vildi ekki vera minni maður en þeir silakeppir Gylfi og Vilhjálmur. Haft var eftir Elínu Björg:

 

»Ég er ekki sannfærð um að ef þeir fara í þjóðaratkvæði komi önnur og betri niðurstaða, því almenningur mun ekki hafa þau gögn undir höndum sem þeir sem voru í samningunum höfðu. Menn munu fyrst og fremst greiða atkvæði með hjartanu. Ég treystir því að þeir sem stóðu að samkomulaginu hafi gert það eins vel og þeir hafi vit og getu til.«

 

Ef þetta fólk bara vissi hvað það hafði rangt fyrir sér á árinu 2009 og 2010. Ef það bara vissu hvílíkir njólar halda um stjórnar-taumana í landinu. Ef þjóðin hefði ekki haft vit fyrir þessum strengja-brúðum Sossanna, væri skulda-baggi almennings í dag um 500 milljörðum Króna þyngri.

 

Með þjóðaratkvæðinu 06. marz 2010 vann þjóðin sinn stærsta sigur á lýðræðis-brautinni. Hafnað var Icesave-kúgun nýlenduveldanna og öllum heiminum gert það ljóst að Íslendingar búa við stjórnarskrá sem felur fullveldi landsins almenningi í hendur. Þvættingnum um »þingræðið« hefur verið hafnað í eitt skipti fyrir öll.

 

Hefur þetta fólk samvitskubit vegna tilrauna til að valda Þjóðinni stórkostlegu tjóni ? Vita þessar strengjabrúður að afstaða þess til Icesave-samninga-III, er jafn heimskuleg og afstaða þess var til Icesave-samninga-I og Icesave-samninga-II ?  Er líklegt að þeir sem höfðu rangt fyrir sér 2009 og 2010, hafi rétt fyrir sér um sama mál 2011 ?

Loftur A. Þorsteinsson. 

Veik staða krónu setur kjaramál í óvissu

GERA ÆSKU LANDSINS AÐ ÞRÆLUM.

    Drengir í vinnuánauð.

Hollustumenn ICESAVE ánauðarinnar ættu að hætta að nota það sem rök fyrir þrældómi barna okkar hvað embættismenn og stjórnmálamenn í fyrri stjórnum lofuðu einu sinni útlendingum.  Og nota orð manna og viljayfirlýsingar sem aum og léleg rök fyrir að núna megi gera æsku landsins að nýlenduþrælum evrópskra stórvelda.

Ekki nokkru máli skiptir hvað pólitíkusar hafa lofað erlendum veldum, orð þeirra eru ekki og voru aldrei lög og gera ekki börnin okkar ábyrg fyrir geggjuðum glæpamannaskuldum.  Ekki einum eyri, hvað þá hundruðum eða þúsundum MILLJARÐA (1 milljarður = 1000 milljónir fyrir manneskjur eins og Jóhönnu sem rugla saman milljónum og milljörðum).  Og svo koma ríkisstjórnarhagfræðingar eins og Guðmundur Ólafsson, Gylfi Magnússon og Þórólfur Matthíasson og halda fram opinberlega þeim rakalausa þvættingi að ef við tökum ekki á okkur milljarða glæpinn muni það skaða okkur fjárhagslega.  Og ætla að kenna forsetanum um.  Fara alla leið til útlanda til að ljúga þessu.

Óvitrir og skaðlegir embættismenn og stjórnmálamenn hafa ekki það vald að brjóta lög og stjórnarskrá og veðsetja okkur að þeirra geðþótta og með valdi og gegn okkar vilja.  Nú verður að fara að stoppa þessa hættulegu stjórnmálamenn.  Málið snýst um að lögsækja lögbrjótana og fella ólögin með öllum ráðum.

Hef aldrei getað skilið hví enginn lögmaður eða hópur lögmanna, eða saksóknari ríkisins, hafi ekki kært neina stjórnmálamenn fyrir ICESAVE GLÆPINN.  Stjórnmálamenn ganga um og brjóta lög og stjórnarskrá og vaða yfir Hæstarétt og komast upp með það.  Stórskrýtið er það land þar sem það viðgengst að brjóta mannréttindi og það gegn lögum og stjórnarskrá landsins.

Engir peningar eru í ríkissjóði fyrir nauðunginni, enda er verið að loka sjúkrahúsum og ætlunin var að segja upp yfir 900 spítalastarfsmönnum fyrir langtum minni fjárhæð en ICESAVE OPNI OG ÓVISSI TÉKKINN yrði í besta falli.  Og þúsundir manna hafa flúið land.  Það eru ærulausir foreldrar og ærulausir menn sem þora ekki að standa upp gegn valdníðslu pólitíkusa og kjósa frekar að sættast bara á í fáfræði og roluskap að gera æsku landsins að vinnuþrælum.

NEI OG AFTUR NEI.

Elle Ericsson.

Taldi synjunina auka atvinnuleysi

ER ICESAVE OKKAR VANDAMÁL?: FÉLAGI ÓMAR SVARAR.

Blessaður Lúðvík.

Hvað hefðir þú sagt að til að borga ICEsave skuldina, þá hefði hún gert eigur þínar og annarra í sjávarútveginum upptækar?

Ég vænti að þú hefði bæði tekið mark á þeirri yfirlýsingu, og þú hefðir ekki leitað til dómsstóla til ógildingar þeirrar yfirlýsingar.  Eignarréttarákvæði stjórnarskrárinnar, hvað er það????

Eða ertu ekki sjálfum þér samkvæmur??????????????

 

Lúðvík, ég skipti mér ekki almennt af skoðunum annarra, þeir færa fyrir þeim rök.  Undantekningin er Baldur Hermannsson, hann þarfnast yfirbótar.

En þar sem þú ert dæmi um mann sem færir alltaf rök, góð rök fyrir þínu máli, og þeir sem eru ósammála þér, þurfa þá að eiga rök á móti sem standast skoðun, þá gat ég ekki látið þessa færslu þína í friði.

Og góðfúslega benti ég þér á hvað hún þýddi.  

Yfirlýsingar ráðamanna eru ekki lög. 

Og þvingaðar yfirlýsingar ráðamanna eru ólög.  Það gildir um vilja ríkisstjórnar Geirs Harde að semja við breta, eftir að þeir stöðvuðu allt gjaldeyrisstreymi til landsins.

Legðu þetta saman, og reyndu að réttlæta stuðning þinn við núverandi ICEsave samning, án þess að fara með bull.  Mér þykir leitt að segja það, en tilvísun þín i yfirlýsingu ráðamanna er bull.

Sem betur fer, annars gætu þeir stjórnað öllu, framhjá lögum og stjórnarskrá.

Til dæmis, "allur kvóti innheimtur á morgun", eða "allir sem heita nöfnum sem byrja á L, þeir afhenda eigur sínar ríkinu".

Lúðvík, þú ert miklu betri en þetta, þú ert maður sem maður vitnar í, ég þarf að eiga rök á móti þeim skoðunum þínum, sem ég er ekki sammála.

Þessi rök eru ekki dæmi um það.

 

Lúðvík, þú rekur fyrirtæki, myndir þú lýsa því yfir að þú borgaðir allar skuldir allra í bænum, líka í næsta bæ, og í allri sýslunni.

Gott og vel, kannski gerir þú það, og það má vel vera að fólk tæki mark á þér, og færi að taka lán í trausti þess a þú borgaðir.  Og þegar að skuldadögum kæmi, þá myndir þú reyna að borga, myndir selja af þér hverja einustu spjör.

Og það dygði fyrir skuldum þínum, og kannski 4-5 nágrönnum þínum.  Eftir stæðu aðrir í bænum, næsta bæ, og í allri sýslunni.

Finnst þér líklegt að einhver tæki mark á þínum yfirlýsingum????

 

Nei, eins er það með þennan tryggingasjóð, hann lýtur sínum lögmálum og reglum, er fjármagnaður af fjármálafyrirtækjum sem málið varðar, ekki ríkisvaldinu sem stendur á bak við.  Ef mörg fjarmálafyrirtæki eru í honum, þá ætti hann að þola áföll, ef þau eru fá, þá stendur hann verr. 

Þess vegna er ESB að hanna reglur sem gera ráð fyrir einum tryggingasjóð á einum markaði, tryggingasjóð ESB.

Ef hann hefði verið hugsaður á þeim forsendum að þú ábyrgðist hann, þá hefði það verið tekið fram, þín yfirlýsing dygði ekki.  Og af hverju er hún einskis metin, þrátt fyrir þinn góða vilja??'

Jú, þú hefur ekki getuna til þess. 

Þess vegna var ekki hannaður sjóður sem þú ábyrgðist.

Og þess vegna var ekki hannaður sjóður sem einstök aðildarríki ábyrgðust, vegna þess að þau geta það ekki, alveg eins og þú.

Lichenstein ábyrgist ekki Austurríki, Luxemburg ábyrgist ekki Belgíu, Holland ábyrgist ekki Þýskaland.  Vegna þess að það er ekki raunhæft, allar eigur viðkomandi landa duga ekki til.

Þetta er hugsunin Lúðvík á bak við tryggingasjóði þvert yfir landamæri, að þeir væru tryggingasjóðir fjármálafyrirtækja, eins og skýrt kemur fram í regluverkinu, ekki einstakra aðildarríkja.  

Slík trygging er líka andstæð hugsun fjórfrelsisins, sem er hugsað til  að fjarlæga ríkiskrumlur af markaðinum.

Já, Lúðvík, þegar tryggingasjóðir fara yfir landamæri, þá vil ég að reglur gilda.  Og lög.  Því annað stangast á við raunveruleikann, alveg eins og ef þú værir í ábyrgð fyrir meira en þú ræður við.

En þar fyrir utan, þá var ég ekki að skipta mér af þínum skoðunum, aðeins að benda þér á að þessi framsetning hér efst, væri ekki þinn stíll.

Vinur er sá sem til vamms segir.

 

Lúðvík, haltu þessum skoðunum á lofti sem víðast.

Um mínar skoðarni má lesa í frægum ræðum Churchil í breska þinginu í kjölfar Munchensamkomulagsins.  Ég er á móti ICEsave, jafnvel þó einhver reglusmiður hefði verið það heimskur að semja slík lög.

En margt má segja um ESB, en fagmenn semja reglur, kannski eru þeir að reyna hið óframkvæmanlega vegna sundurleitni sambandsins, en þeir reyna samt, á rökréttan hátt.

Rök mann eins og til dæmis Alain Lipitz, segja allt sem segja þarf.  Ég sagði það sama, löngu áður en ég vissi að ég hefði rétt fyrir mér.  Það er enginn svo heimskur að láta smáþjóðir ábyrgjast stórþjóðir. 

Og það er þetta regluverk sem tengir okkur við Bretland og Holland, fram að því datt engu það í hug að stjórnvöld í einu ríki væru í ábyrgð fyrir stjórnvöld í öðrum löndum, jafnvel þó þegnar þess væru með rekstur.

Og það grátlegast við allar þessa ICEsave samninga, er að þeir viðhalda þessu eitri sem þú lýsir.  Annars fer hinn meinti kostnaður úr 60 milljörðum í 220 milljarða.

Og, já ég er svo heimskur að trúa á endalokin, en ég set þetta í samhengi við stóra lánið frá AGS, þegar allt er lagt saman, þá gerist það sama hér og annars staðar, að of há lán verða þjóðinni ofviða.  Slíkt vald hafa stjórnmálamenn ekki..

Ástæða þess að ég kom hingað fyrst inn Lúðvík, fyrir margt löngu síðan, er heilbrigð skoðun þín á gildi framleiðslu, sem gengi hvers tíma tjáir.  ICEsave, AGS eru dæmi um andstæður þinna skoðana, vil ég meina.

Og ég vil meina, að engin uppbygging verði fyrr en fólk átti sig á því sem þú ert að segja hér, og mjög oft áður.  Gjörsamlega óháð föðurnafni þínu, þá kann ég að tækla rök, og ég skil rök.

Og styð þau rök sem ríma við mínar lífsskoðanir.

Ef nokkur maður myndi hlusta á rök í víðari samhengi, þá væri ég líka að blogga á svipuðum nótum og þú, um gildi þess að vera sjálfbær.  En það gera það fáir, og ógnin sem ég upplifi af ICEsave og AGS, er það sterk að ég fókusa aðeins á þau skrímsli.

Ég ítreka, ég virði skoðanir, fannst aðeins framsetning þín í þessu bloggi vera villandi.

Bið að heilsa.

Kveðja að austan.

Ómar Geirsson

Er Icesave okkar vandamál?

 

Kemur Ómar nokkuð í víggallanum og heimtar að ég eyði ofanverðu?

Voru þetta ekki opinberar upplýsingar, eða hvað??

Ef EFTA dómsstóllinn dæmir ekki eftir lögum, þá töpum við málinu: Ómar Geirsson.

Getur þjóðaratkvæði löghelgað ólöglegan samning??????: Ómar Geirsson. 

 

Elle Ericsson.

 

Íslenskir dómstólar hafa síðasta orðið

Moody’s and Iceland.

Today I read an article in a Dutch newspaper, whereby the rating agency Moody’s predicts and claims death, destruction and the annihilation of Iceland and its population, if they do not pay up protection money claimed by states as the Netherlands and Great Britain.

 

First you must ask, what is a rating agency?  It is a company – basically an accounting firm without clients - that is hired by other companies to value them, it is not a independent organization for the good of men, they live by offering their ratings for a lot of money.  If their rating does not comply with the perception the issuer had he will not use this rating and find another rating agency that fits its needs.

 

You must ask yourself three questions :

 

• Were was  Moody’s when Icesave went to the Netherlands and Great Britain, answer nowhere, because nobody hired them.  

 

• The other question is who gave the residential mortgage backed securities (RMBS) en Collateralized debt obligations’ the basis of the financial crisis their triple AAA credit status as being a total secure investment and  

 

•  The last question, where was Moody’s when Enron (in 2001), Arthur Anderson, Worldcom and Lehman Brothers (2008) and Goldman-Sachs - yes Goldman-Sachs is according by their own Darwinian business rules a bankrupt but bail-out company - and GM collapsed.

 

All these questions can be answered with one answer: You do not bite the hand that feeds you.

 

So what is this new report by Moody’s regarding Iceland?: First of all they state that Iceland has a debt; wrong answer, somebody (Netherlands and Great-Britain) claims that Iceland owes them money, so Moody’s already starts on the wrong foot and false assumptions, therefore a worthless report. Moody’s can only do the number crunching of data from a company and give a statement regarding its financial en economic situation at that moment, they cannot predict, if they could, why did they not see Enron, Arthur Anderson, WorldCom, Lehman Brothers and all the others coming?

 

Any correlation between on one hand a claimed but not approved or accepted debt and on the other hand the impact to the total economy of Iceland, the political landscape national- and international for generations to come is of such contempt of the intelligence of the Icelandic people and simultaneously a statement of the incompetence of Moody’s, that Moody’s just made a rating of Moody’s itself: ‘junk status’.

 

So follow the trail back to the entity, which commissioned the Moody’s report and you will find its true meaning and purpose.

 

Micha Fuks

Ósæmileg framganga matsfyrirtækisins Moody's 

Moody's: Nei í þjóðaratkvæði sendir ríkið í ruslflokk

 

Ósæmileg framganga matsfyrirtækisins Moody's

Íslendingar eru ekki þeir fyrstu sem Moody´s þykist ætla að hafa vit fyrir. Sem dæmi má nefna að 2004 skellti Moody´s sleggjunni á ríkissjóð Kanada og fjármálaráðherran Paul Martin hrópaði á þinginu:

 

»Who the hell are they to pass judgment on us?«

 

Ef hér væru alvöru stjórnvöld myndu þau mótmæla afskiptum Moody´s af milliríkjadeilum okkar við nýlenduveldin. Þvert á móti fagnar Steingrímur og töskuberinn  tekur auðvitað undir. Þessir menn vilja ekkert frekar en skaðleg afskipti útlendinga af innanríkismálum Íslands. Icesave-stjórnin skipar sér ávallt með óvinum Íslands og þetta fólk leyfir sér að tala um ríkisstjórnir Bretlands og Hollands sem »vini okkar og bræðraþjóðir«.

 

Nær allir Íslendingar hafa sett Moody´s í ruslflokk og með þeim eru fjölmargir erlendir efnahagslegir hræfuglar. Almennt eru matsfyrirtækin skaðlegir milliliðir sem engin fjármálafyrirtæki taka mark á. Þetta eru einungis pólitísk tæki Parísar-klúbbsins og eru fyrirlitin af öllu heiðarlegu fólki.

 

Loftur A. Þorsteinsson.

Moody's: Nei sendir ríkið í ruslflokk

Protection of Small Depositors against Banks in Distress

1. Introduction
The Directive 2001/24/EC of the European Parliament and of the Council of 4 April 2001 on the reorganisation and winding up of credit institutions, to be implemented by EU Member State prior to 5 May 2004, states in recital (5): ‘The adoption of Directive 94/19/EC of the European Parliament and of the Council of 30 May 1994 on deposit-guarantee schemes, which introduced the principle of compulsory membership by credit institutions of a guarantee scheme in their home Member State, brings out even more clearly the need for mutual recognition of reorganisation measures and winding-up proceedings’. In this article I will describe the contents of the Directive on deposit-guarantee schemes (‘Directive 94/19’), which was adopted ten years ago.2
It should be noted in advance, that within the European Community the Directive on deposit-guarantee schemes is to be regarded as an early demonstration of a measure to harmoniously align the activities of credit institutions throughout the Community area.3 Directive 94/19 and the Winding-up Directive with regard to credit institutions (Directive 2001/24) mainly are a product of the same banking crisis, the collapse of Bank of Credit and Commerce International (BCCI) in 1991. In the beginning of the 90s the drafting work on the proposal for a Winding-up Directive came to a standstill, but the demise of BCCI in 1991 led to a new impulse in June 1993. The part in the proposal containing the draft-norms on deposit insurance was taken out and became the object of a separate Directive.4 The Directive 94/19 has a double aim, namely to promote this harmonised alignment through the elimination of all restrictions on the right of establishment and the freedom to provide services, while increasing the stability of the banking system and protection for savers. See the Directive’s first recital.5 Therefore ‘savers’ are protected in that they to a certain limit will not loose their money when this is deposited at a bank and the bank is unable to pay its debt to this depositor. In the context of the Directive 94/19 a ‘deposit’ shall mean ‘any credit balance which results from funds left in an account or from temporary situations deriving from normal banking transactions and which a credit institution must repay under the legal and contractual conditions applicable, and any debt evidenced by a certificate issued by a credit institution’, see art. 1 Directive 94/19. Hereunder we will take a closer look at this definition.

CONTINUED:

http://www.bobwessels.nl/download/protection.pdf