Færeyingar reyndust okkur bezt í Icesave-atgangi fjandsamlegra ríkja; skömmin er mikil þeirra ráðamanna sem standa ekki með þeim

Pét­ur Sig­ur­g­unn­ars­son er sannur Íslendingur, en hann færði skip­verj­um á Næremberg, færeysku skipi, 70 ham­borg­ara og meðlæti "eft­ir að hafa frétt af því að skip­inu hefði verið neitað um þjón­ustu í ís­lenzk­um höfn­um."

Það er laukrétt hjá Pét­ri að Fær­eyingar voru fyrstir til að hjálpa okkur þegar tvö aflóga nýlenduveldi þrengdu að hag og öryggi íslenzkrar þjóðar frá haustinu 2008.

Reynum að hafa þann manndóm, eins og Pétur, að sýna Færeyingum fulla samstöðu.

Jón Valur Jensson. 

„Skammast mín að vera Íslendingur“

Vegna rangfærslna um seldar Icesave-kröfur

Ótrúlegt er hvað sumir geta verið illa að sér um eitt stærsta deilumál þessarar þjóðar, eða er bara um að ræða yfirklór þeirra sem beittu sér fyrir landráðum í Icesave-deilunni ?

 

Kröfur Bretlands og Hollands á hendur almenningi á Íslandi áttu sér engar lagalegar forsendur og það staðfesti EFTA-dómstóllinn, með hætti sem veitt var eftirtekt um allan heim.

 

Kröfur innistæðueigenda voru á Landsbankann og tryggingasjóðir í Bretlandi og Hollandi keyptu þær kröfur, eins og þeim var skylt samkvæmt lögum og reglugerðum í þessum löndum. Það að tryggingasjóðirnir selja nú þessar kröfur til óþekktra aðila og á óþekktu gengi, hefur ekkert með Icesave-kúgunina að gera.

 

Icesave-deilan snérist því ekki um þessar kröfur sem erlendir aðilar áttu og voru gerðar verðmætar með Neyðarlögunum. Sá hluti Neyðarlaganna, sem veitti þessum kröfum forgang, var settur til að létta byrðum af erlendum bönkum. Byrðum sem voru þó ekki þyngri en svo að ekki þurfti að hækka trygginga-iðgjöldin um eitt Pund eða eina Evru.

 

Til að kóróna Icesave-glæpinn, gerðu nýlenduveldin kröfu á almenning á Íslandi að vextir væru greiddir af hinum löglausu og siðlausu kröfum. Þessi vaxta-krafa væri núna orðin yfir 75 milljarðar króna og stækkar með degi hverjum.

 

http://samstadathjodar.123.is/

 

Stuðningsmenn Icesave-stjórnarinnar ættu að hafa vit á að þegja yfir ódæðisverkum hennar. Jóhanna var auðmýkt aftur og aftur í Icesave-málinu, en komst upp með að brjóta ákvæði Stjórnarskrárinnar með umsókninni um innlimun Íslands í Evrópusambandið. Margir nefna Samfylkinguna landráða-lið og ekki ætla ég að verða til að andmæla því.

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

Hollenska Icesave-krafan seld

Ógleymanlegt dæmi (úr Reykjavíkurbréfi Sunnudagsmoggans)

"Eftir að Ríkisútvarpið og allar helstu málpípur úr háskólasamfélagi, Seðlabanka og atvinnulífi höfðu ásamt Jóhönnu og Steingrími J. flutt hræðsluáróður um að Ísland yrði efnahagslega úr sögunni ef það kyngdi ekki Icesave-samningi lét „RÚV“ gera skyndikönnun. Og viti menn, hinn yfirgengilegi einliti hræðsluáróður hafði borið árangur. En sá árangur stóð aðeins í 48 klukkustundir, þá tók hann að hjaðna þótt áróðrinum væri haldið áfram. Allir vita hvernig fór. Vinstristjórnin, „RÚV,“ „fræðasamfélagið,“ SÍ, ASÍ og SA: 2%. Þjóðin: 98%. Það er ekki til umræðu hér nú að þessir sjálfumglöðu aðilar virðast ekki hafa margt lært af þessari einstæðu hrakför sinni.

 

Það sem er til athugunar er skoðanakönnunin sem gerð var. Hún var framkvæmd af aðilum sem kunna til verka. Ekkert bendir til að hún hafi ekki sýnt rétta afstöðu úrtaksins (og þar með þjóðarinnar) á þessari stundu. En hún gaf enga vísbendingu um hver sú afstaða yrði nokkrum vikum síðar, þegar þjóðaratkvæðagreiðsla færi fram. „RÚV“ lét gera könnunina eftir að hinn hlutlausi miðill hafði hamast við að skapa rétt andrúmsloft, ásamt þeim sem hjálpuðu til. Þannig er hægt að „búa til könnun“ sem er „rétt“ á tilteknu augnabliki og nota könnunina til að halda áfram áróðrinum sem skapaði hana. Grunsemdir eru uppi um að óforskömmuð stjórnmálaöfl hafi víða notað slík meðul. En ekkert þekkt dæmi annað er um að „hlutlaus ríkisfjölmiðill“ í lýðræðisríki hafi beitt slíku bragði til að stuðla að því að ríkisstjórn, sem var stofnuninni hugleikin, næði fram einu af sínum mestu óhappaverkum.

 

Fróðlegt er að bera eindreginn og óskoraðan stuðning „RÚV“ við hina lánlausu ríkisstjórn Jóhönnu og Steingríms saman við sífelldan beinan og óbeinan áróður gegn núverandi ríkisstjórn. Allt er það með miklum ólíkindum."

 

Úr Reykjavíkurbréfi Sunnudags-Moggans í gær. 

Það átti að greiða Íslandi málskostnað

Dómsorð EFTA-dómstólsins var þannig: "THE COURT hereby: 1. Dismisses the application. 2. Orders the EFTA Surveillance Authority to pay its own costs and the costs incurred by Iceland. 3. Orders the European Commission to bear its own costs."

En hefur nokkur heyrt það staðfest, frekar en við, að greiðsla hafi farið fram? Heimildin fyrir dómsorðinu er hér: www.eftacourt.int/uploads/tx_nvcases/16_11_Judgment_EN.pdf

Ef engin endurgreiðsla hefur enn átt sér stað til Íslands, þarf þá ekki að reka á eftir því? Eða hafa einhverjir í stjórnkerfinu hér kannski leynt okkur því, að við höfum fengið þennan kostnað endurgreiddan? Næg var hneisa málssóknaraðilanna, gætu þeir sagt -- þeirra sem báru fram "the application" fyrir EFTA-dómstólinn, og það voru ríkisstjórnir Breta og Hollendinga, "supported by the European Commission," eins og segir á 1. bls. dómsúrskurðarins, þ.e. af sjálfri framkvæmdarstjórn dýrðarríkisins, nei, afsakið ásláttarglöp JVJ, af sjálfri framkvæmdastjórn Evrópusambandsins (Barroso, Füle, Rehn, Ashcroft & Co.).

En við þurfum að fá að vita þetta. Og hneisa brezku og hollenzku ríkisstjórnanna og ESB-yfirstjórnarinnar vegna þessa máls má vel auglýsast út um allar álfur.

Jón Valur Jensson og Sigurður Ragnarsson. 

EFTA-dómstóls-sýknudómurinn 28. janúar 2013

EFTA-dómstóls-úrskurðurinn viðurkenndi fullan rétt Íslendinga til að hafna Icesave-kröfum Breta og Hollendinga, kröfum sem í vægasta formi sínu (Buchheit-samningnum) væru nú búnar að kosta okkur 75 milljarða. 

Dagur B. Eggertsson, Benedikt Jóhannesson,* Bjarni Benediktsson, Jón Gnarr, Þorsteinn Vilhjálmsson* í CCP,** Margrét Kristmannsdóttir* í SVÞ,** Gylfi Arnbjörnsson, forseti ASÍ,** Jón Sigurðsson, fv. fjármálaráðherra,** Ólafur Stephensen, fv. ritstjóri,** Vilhjálmur Egilsson** og prófessorarnir Þórólfur Matthíasson** og Gylfi Magnússon,** auk fjölda annarra "álitsgjafa", Rúvara og 365-ara og þingmanna Samfylkingar og "Bjartrar framtíðar" og Vinstri grænna (flestra), auk mikils meirihluta þingmanna Sjálfstæðisflokks, lögðust á eitt um að hvetja Íslendinga til að samþykkja Buchheit-samninginn, en forsetinn og þjóðin hafði vit fyrir þeim!

Úrskurðurinn er allur hér: www.eftacourt.int/uploads/tx_nvcases/16_11_Judgment_EN.pdf.

Um þetta mál verður fjallað hér síðar í kvöld. Það munu menn sjá, að full ástæða er til.

* Sjá: Áfram-hópurinn og hans hættulegi blekkingaráróður gekk beint gegn ótvíræðum rétti Íslands

** Sjá: Þau studdu hinn ömurlega Icesave-II-samning og líka Icesave-III-samninginn!

Jón Valur Jensson.

Nýtt að frétta af ógáfulegri, stórhættulegri ESB-tilskipun: ríkisábyrgð á allt að 100.000 evra bankainnistæðum!

Það væri ljót hefnd ESB-liðsins ef því tækist að koma þessari nýju tilskipun á hér, eftir að hafa tapað fyrir okkur og réttlætinu í Icesave-deilunni. Fráleitt er að leggja þessa ábyrgð (nær fimmfalt meiri en átti að hvíla á tryggingasjóðunum) á ríkið og þar með á herðar landsmanna. Ný kreppa gæti riðið yfir og hefði þá enn hrikalegri afleiðingar, ef þessi ESB-regla væri orðin regla hér!

• Til­skip­un Evr­ópu­sam­bands­ins um að hækka beri inni­stæðutrygg­ing­ar úr rúm­lega 20.000 evr­um í 100.000 evr­ur, sem samþykkt var ný­lega, var rædd á fundi ut­an­rík­is­mála­nefnd­ar Alþing­is í gær, en Guðlaug­ur Þór Þórðar­son, þingmaður Sjálf­stæðis­flokks, óskaði þess að málið yrði rætt þar, í ljósi þess að til stend­ur að þessi til­skip­un verði tek­in upp í EES-samn­ing­inn. Var samþykkt að málið yrði tekið upp á ný í byrj­un ág­úst þegar sér­fræðing­ar fjár­málaráðuneyt­is gætu farið yfir þessi mál með nefnd­inni, en þeir eru nú í sum­ar­leyfi. (Mbl.is)

Ennfremur segir í þessu viðtali Stefáns Gunnars Sveinssonar við GÞÞ:

• Guðlaug­ur Þór seg­ir að væri þessi til­skip­un Evr­ópu­sam­bands­ins leidd í lög hér á landi myndi það þýða að eng­in leið væri fyr­ir ís­lenska ríkið að standa við skuld­bind­ing­ar trygg­ing­ar­sjóðs, færi svo að einn bank­inn kæm­ist í þrot. 
• „Ég fæ ekki séð hvernig við gæt­um lifað með þessu,“ seg­ir Guðlaug­ur Þór. Þar kæmi til að erfiðara yrði að fara hina svo­nefndu „ís­lensku leið“, og láta trygg­ing­ar­sjóð fá for­gangs­kröf­ur, þar sem þeir sem fjár­magna banka væru nú var­ari um sig og hefðu sér­var­in skulda­bréf með veðum, svo að þeir myndu ekki lenda í svipuðum spor­um og kröfu­haf­ar gerðu eft­ir hrunið 2008. Hitt atriðið sem stæði í veg­in­um væri það að í til­skip­un­inni væri nú tryggt að rík­is­ábyrgð yrði á inni­stæðunum, þannig að ríkið yrði að tryggja fjár­mögn­un trygg­ing­ar­sjóðsins.

Engin ríkisábyrgð var á Icesave-reikningum Landsbankans, skv. eldri EES-tilskipuninni (eins og sýndi sig í EFTA-dómsúrskurðinum í janúar á liðnu ári), en nú hyggst ESB koma á beinni ríkisábyrgð á öllu saman, jafnt þótt sjálf tryggingarfjárhæðin sé hækkuð úr 20.887 evrum upp í 100.000 evrur!

Nú hljóta loks að renna tvær grímur á einhverja, hvort EES-samningurinn sé jafn-ágætur og sumir vilja vera láta. Og var það reyndar ekki hann sem bauð upp á alla útrás okkar meintu 21. aldar "víkinga" og þar með bankahrunið hér?

Ekki nægir ESB þetta, heldur er biðtími greiðslna á tryggingunni minnkaður niður í fáeina daga! Alþingismönnum ber skylda til að hafna slíkum reglum, það hlýtur að vera öllum ljóst sem fylgdust með Icesave-málinu og stóðu þá sem nú með þjóðarhagsmunum okkar Íslendinga.

Jón Valur Jensson.

Ný tilskipun rædd í byrjun ágúst

Vegna fréttar á Eyjunni um að Ólafur Ragnar ætli ekki að gefa kost á sér í 6. sinn

Glæsilega hefur Ólafur Ragnar Grímsson staðið sig og bjargaði þjóðinni frá því að stjórnmálastéttin og sviksamir hagsmunaaðilar, sem þrýstu á um Icesave-málið (einkum ESB-sinnar), næðu að sakfella Ísland í því máli. Það var aðgerðum forsetans að þakka (ásamt grasrótarhreyfingum, einum flokki á Alþingi og ýmsum rökföstum baráttumönnum), að málið náði ekki fram að ganga, heldur endaði það í algerri sýknu ríkissjóðs og þjóðarinnar í dómsúrskurði EFTA-dómstólsins; sakleysi okkar blasir nú við öllum, og þar eigum við Ólafi Ragnari ómetanlega mikið að þakka.

 

Jafnvel samkvæmt Buchheit-samningnum værum við nú orðin 75 milljörðum blankari (og það í erlendum gjaldeyri), ef forsetinn hefði brugðizt í málinu, sjá hér: http://samstadathjodar.123.is/. 

 

Fráleitt verður að fá einhvern, sem brást á þessu svellinu, til að taka við sem eftirmaður Ólafs Ragnars, hvort sem menn hafa ábyrgðarlausan gamanleikara í huga eða fyrrverandi félaga í Samfylkingunni, sem féll í baráttunni við Ólaf Ragnar í síðustu forsetakosningum. Íslendingar eiga full af hæfileikafólki, en það þarf að vera gagnheilt og fullveldissinnað til að koma til greina sem frambjóðendur til forsetakjörs.

 

Jón Valur Jensson.

Dagur B. Eggertsson skrifar hér til varnar Icesave-samningnum 2009, mælti með honum, gegn stjórnarandstöðu sem væri að "þvælast fyrir málinu"!

Hans eigin orð (feitletr. hér): 

"Allar ríkisstjórnir frá hruni hafa metið það svo eina leiðin í Icesave-málinu séu samningar. Allt annað í endurreisninni (aðgangur að erlendu lánsfé og þar með framkvæmdir og fjárfesting), vaxtakjör (og þar með endurfjármögnun allra fyrirtækja) ofl. ofl. hangir á þessu. Mér finnst algert ábyrgðarleysi af stjórnarandstöðunni að þvælast fyrir málinu. Það væri feigðarflan að ætla sé að aðra tafsama samningalotu. Það er margt erfitt og skítt – og það er ekki fyrir fólk sem hræðist óvinsælar ákvarðanir að vinna að því að loka fjárlagahallanum. Það er hins vegar forsenda vaxtalækkunar og ég held að það sé samstaða um að það sé forgangsverkefni. Það er enginn hrifinn af skattahækkunum, frekar en efnhagshruninu sem er ástæða þeirra – eða efnahagsstefnunni sem kom okkur í þessa þröngu stöðu – eða hvað. Frestur á erfiðum ákvörðunum eykur fyrst og fremst vaxtakostnaðinn og mín skoðun er sú að okkar kynslóð verður að hreinsa til – en ekki ýta þessum vanda yfir á börnin okkar. Það er engin tilviljun að allar ríkisstjórnir frá hruni hafa metið það svo eina leiðin í Icesave-málinu séu samningar. Margt í endurreisninni hangir á því að þeir takist, svo sem aðgangur að erlendu lánsfé (og þar með framkvæmdir og fjárfesting), skapleg vaxtakjör (og þar með endurfjármögnun allra fyrirtækja) og þannig mætti áfram telja. Það væri að mínu mati feigðarflan að ætla okkur í aðra tafsama samningalotu fyrir óljósan eða engan ávinning. Valkosturinn við fyrirliggjandi samninga er fyrst og fremst ávísun á tafir og þar með aukinn vaxtakostnað þjóðarbúsins í dag og til framtíðar. Í Icesave, einsog í rústum fjármála ríkisins þarf sterk bein til að hreinsa til – en það er ekki annað í boði ef ekki á að ýta þeim vanda sem sem við stöndum frammi fyrir yfir á börnin okkar.

Samhliða verkefnum dagsins er þó ekki síður brýnt að leiða fram og kynna kraftmikla sýn á framtíðina ..." o.s.frv., bla bla bla!

Þetta ritaði Dagur B. Eggertsson 18. des. 2009 hér á politik.is, vef ungra jafnaðarmanna, og undir ritaði hann: Höfundur er varaformaður Samfylkingarinnar.

Þótt Buchheit-samningurinn, sem síðar kom til, væri langtum skárri en Svavars-samningurinn upphaflegi, værum við samt búin að borga núna 75 milljarða króna í beinhörðum erlendum gjaldeyri í vexti,* ef Buchhheit-samningurinn hefði ekki verið felldur í þjóðaratkvæðagreiðslunni, með atbeina herra Ólafs Ragnars Grímssonar, forseta Íslands, og eftir vel heppnaða undirskriftaherferð Samstöðu þjóðar gegn Icesave. Og þessi 75 milljarðar væru ALLIR ÓENDURKRÆFIR!

Hefði Dagur B. & Co. fengið að ráða, væri þjóðin sannarlega illa stödd –– og verst af öllu: hún hefði aldrei fengið SÝKNUDÓMINN ALGERA frá EFTA-dómstólnum!

Svo eru sumir heiðarlegir menn á því, að þeir geti kosið þennan Dag sem traustsverðan borgarstjóra Reykjavíkur!! 

* Sjá hér: http://thjodarheidur.blog.is/blog/thjodarheidur/entry/1377926/

PS. Einnig má vísa á þessa grein:  Jafnvel „ungur og saklaus“ Dagur B. Eggertsson flekkar sig á Icesave-samsektinni

Jón Valur Jensson.

Álit marktæks manns um Icesave-málið - og: Buchheit væri búinn að kosta okkur 75 milljarða í beinhörðum gjaldeyri!

"Icesave og stjórnarskráin stóðu í vegi fyrir ESB-inngöngu. Í þrígang samdi Steingrímur um Icesave við þá, sem skipuðu okkur á bekk hryðjuverkamanna. Fyrsti samningurinn var svo góður, að hann krafðist þess að þingmenn samþykktu hann óséðan. Jóhanna birtist og tuktaði til þingmenn, sem hún kallaði villiketti. Ef þau frömdu ekki landráð þá veit ég ekki hvað landráð eru."

Sigurður Oddsson verkfræðingur í grein í Mbl. 16. þm. Sjá nánar HÉR!

Þann 1. apríl 2014, við 1. ársfjórðungsgreiðslu skv. Icesave III-samningnum, væri vaxtakrafan komin í um kr. 75 milljarða í beinhörðum gjaldeyri sem ríkissjóður væri búinn að sjá af í þetta svarthol ef þjóðin hefði ekki hafnað þessum ólögvarða samningi í þjóðaratkvæðagreiðslunni 9. apríl 2011.

Ekki er búið að greiða úr þrotabúi gamla Landsbankans nema sem svarar til um 54% af fjárhæðum forgangskrafna þannig að ef heldur sem horfir hefðu vextir haldið áfram að "tikka" vægðarlaust um ókomna tíð ef þjóðin hefði ekki tekið ráðin af hinni gæfulausu og vanhæfu ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur.

Fyrir þessa upphæð mætti lækka skuldir nær 19 þúsund skuldum vafinna heimila í landinu um 4 milljónir hvert. Það þvertók hin lánlausa fráfarandi ríkisstjórn fyrir að kæmi til greina. Þvert á móti barðist hún um á hæl og hnakka fyrir því að koma byrðunum af hinum ólögvarða Icesave III-samningi á herðar almennings í hnjáliðamýkt sinni gagnvart erlendum kröfuhöfum og ESB.

Á þessum þriggja ára afmælisdegi þjóðaratkvæðagreiðslunnar getur þjóðin minnst þess með stolti að hafa hrist af sér þennan ólánssamning. Í alþingiskosningunum í fyrra lét þjóðin ekki þar við sitja heldur greip tækifærið og losaði sig við megin-skaðvaldinn, þ.e.a.s. sjálfa ríkisstjórnina.

Daníel Sigurðsson véltæknifræðingur, á vefsíðu sem nefnist 'Krónuteljari við svartholið Icesave' (samstadathjodar.123.is/page/32915) þar sem tölurnar hafa verið reiknaðar út skv. ákvæðum Buchheit-samningsins miðað við 9. apríl 2014 (fyrir 12 dögum).

Fv. ráðherrar með vonda Icesave-samvizku reyna að réttlæta gerðir sínar og ráðast á þann sem sízt skyldi: sjálfan forsetann!

Það var gott að skýr rödd Sigrúnar Magnúsdóttir, þingflokksformanns Framsóknar, heyrðist á Alþingi í dag um lágkúrulega gagnrýni Steingríms J. Sigfússonar og Össurar Skarphéðinssonar á herra Ólaf Ragnar Grímsson, sjálfan forseta landsins. „Það er ekki lýðræðinu eða stjórnskipun vorri til framdráttar að ráðast á forseta Íslands með þessum hætti,“ sagði hún meðal annars.

Á þingi í dag sagði Sigrún að tilgangur þeirra væri eflaust að réttlæta störf sín og framgöngu í landsdómsmálinu og segir ýmislegt hafa verið "dregið fram úr skúmaskotum" í minningabók þeirra kumpána, "en forkastanlegust er aðför þeirra að forseta lýðveldisins. Það er ef til vill skiljanlegt að þeim svíði að hafa ekki komið fram vilja sínum að láta undan Bretum í Icesave-málinu. En þar bjargaði frumkvæði forsetans og grasrótarsamtökin InDefence okkur frá verulegu tjóni,“ sagði Sigrún og bætti við:

• „Væri ekki frekar ástæða til að þakka honum fyrir árvekni og djörfung? Það er ekki lýðræðinu eða stjórnskipun vorri til framdráttar að ráðast á forseta Íslands með þessum hætti.“

Ætli við getum ekki verið sammála því, að það bæti ekki stjórnmálaumræðuna í landinu, eins og Sigrún sagði.

Sannarlega vann forseti Íslands kraftaverk með gjörðum sínum, studdur miklu grasrótarstarfi og framlagi manna og samtaka til fjölmiðla- og netumræðunnar um Icesave-málið. InDefence vann þar ómetanlegt starf í fyrstu áföngunum, meðal annars með afgerandi sterkri undirskriftasöfnun sinni, auk afar vandaðrar, faglegrar gagnrýni á Svavarssamninginn og afbrigði hans, en þessi samtök tóku hins vegar ekki beinan þátt í baráttunni gegn Buchheit-samningnum, þá var það Samstaða þjóðar gegn Icesave, sem tryggði sigurinn með forsetanum, ekki sízt með vel heppnaðri undirskriftasöfnun á vefnum Kjósum.is. Og allan tímann barðist félagsskapur grasrótarmanna, stofnaður í lok febrúar 2011, Þjóðarheiður – samtök gegn Icesave, af mikilli einbeitni gegn öllum Icesave-svikasamningunum, í 1. lagi með rannsóknum á málinu, sem birtust gjarnan á þessum vef, thjodarheidur.is, og á vefsíðu Lofts Þorsteinssonar verkfræðings (altice.blog.is, sem blog.is eyddi síðar öllum með hverjum stafkrók vegna félagspólitískrar einsýni í allt öðru máli) og fleiri félagsmanna Þjóðarheiðurs; í 2. lagi með beittum hvatningar- og gagnrýnisgreinum um málið á sömu vefjum; í 3. lagi með fundarhöldum félagsmanna og í 4. lagi með starfi ýmissa leiðandi manna Þjóðarheiðurs innan regnhlífarsamtakanna Samstöðu þjóðar gegn Icesave, en frumkvöðlar að stofnun þess félagsskapar voru einmitt stjórnarmenn Þjóðarheiðurs og Fullveldissamtakanna.

Rétt skal vera rétt og ekki þagað um þessa mikilvægu vinnu Þjóðarheiðurs og Samstöðu þjóðar gegn Icesave, sem studdu málstað Íslands og styrktu þá undirstöðu sem forseti landsins byggði á. 

En það er spurning, hvort Steingrími og Össuri sé við bjargandi í Icesave-málinu fremur en öðru. Nú standa þeir í því í bókum sínum nýútkomnum að þvo hendur sínar af óhæfuverkum og sneiða jafnvel að þeim, sem sízt skyldi, forseta Íslands. Framganga Steingríms J. í því máli var með ólíkindum frökk og frek í Kastljósi gærdagsins. Ekki hafa þeir fært umræðuna á hærra plan, svo mikið er víst. Það er eðlilegt að Sigrúnu Magnúsdóttur mislíki:

• „Á góðum stundum tala og töluðu þessir stjórnmálamenn um nauðsyn þess að gera stjórnmálaumræðuna hófstilltari, málefnalegri og opnari. Öllum þessum gildum er kastað fyrir róða til þess að koma höggi á forseta Íslands,“

sagði hún í þingræðu sinni í dag. En hróður forsetans mun lengi uppi fyrir að hafa bjargað þjóðinni tvívegis með synjun undirskriftar Icesave-laganna og gefið okkur færi á að hafna þeim í þjóðaratkvæðagreiðslum.

Miðað við aprílbyrjun þessa árs hefðum við verið búin að borga 65 milljarða króna skv. Buchheit-samningi Steingríms, allt í erlendum gjaldeyri, og meira myndi bætast við! Síðan þá hefði þetta enn versnað:

Daníel Sigurðsson véltæknifræðingur, félagsmaður í Þjóðarheiðri og einn margra, sem rituðu í blöðin um Icesave-málið, ritaði nýlega á vefsíðu Samstöðu þjóðar:

• Hinn 1. júlí 2013, við 2. ársfjórðungsgreiðslu skv. Icesave III-samningnum, væri vaxtakrafan komin í yfir kr. 67 milljarða í beinhörðum gjaldeyri sem ríkissjóður væri búinn að sjá af í þetta svarthol ef þjóðin hefði ekki hafnað þessum ólögvarða samningi í þjóðaratkvæðagreiðslunni 9. apríl 2011.
• Ekki er búið að greiða úr þrotabúi gamla Landsbankans nema sem svarar til um helmings af fjárhæðum forgangskrafna, þannig að ef heldur sem horfir hefðu vextir haldið áram að "tikka" vægðarlaust um ókomna tíð ef þjóðin hefði ekki tekið ráðin af vanhæfri ríkisstjórninni.  
• Fyrir þessa upphæð mætti lækka skuldir tæplega 17 þúsund skuldum vafinna heimila í landinu um 4 milljónir hvert. Það þvertók hin lánlausa fráfarandi ríkisstjórn fyrir að kæmi til greina. Þvert á móti barðist hún um á hæl og hnakka fyrir því að koma byrðunum af hinum ólögvarða Icesave III-samningi á herðar almennings.
• Þjóðin hefur nú ekki aðeins hrist af sér þennan ólánssamning heldur einnig höfund hans, sjálfa ríkisstjórnina."

Tilvitnun lýkur í skrif Daníels, en sannarlega endaði þetta mál eins og bezt varð á kosið! En Sigmar Kastljósmaður hefði gjarnan mátt spyrja hinn kokhrausta Steingrím í þættinum í gær, hvar hann hafi ætlað sér að taka þessa 67 milljarða í beinhörðum gjaldeyri til að borga samningsvinum sínum Bretum og Hollendingum! Hvernig væri hér umhorfs, hefði Steingrími, Össuri og Jóhönnu orðið að ósk sinni?

Jón Valur Jensson.

„Lýðræðinu ekki til framdráttar“