Fremstum allra hefði Lofti Altice Þorsteinssyni borið hæsta viðurkenning vegna Icesave-baráttunnar

Verðugur var Sigurður Hannesson, f.h. félaganna í InDefence, að fá Fálkaorðuna vegna baráttunnar gegn Icesave. Annar, ekki síður verður slíkrar viðurkenningar, var LOFTUR ALTICE ÞORSTEINSSON verkfræðingur, einn leiðtogi þessara samtaka.

Hafa ber þá í heiðri sem drengilega og af atorku hafa unnið í þágu þjóðarhags og landsmanna allra. Engan veit undirritaður hafa barizt með ötulli og upplýstari hætti fyrir hagsmuni og réttindi þjóðarinnar í Icesave-málinu en LOFT ALTICE, sem skrifaði fjölda blaðagreina (einkum í Morgunblaðið) og vefgreina um málið, byggðar á ótrúlega mikilli og vandvirkri heimildavinnu hans, ekki sízt meðal erlendra sérfræðinga, fjármálablaða, Englandsbanka, fjármálaeftirlits Hollands o.fl. stofnana, sjá m.a. nánar á https://thjodarheidur.blog.is/blog/thjodarheidur/entry/2212516/

 

Loftur var frá upphafi varaformaður Þjóðarheiðurs, samtaka gegn Icesave, og sat í framkvæmdaráði Samstöðu þjóðar gegn Icesave, sem stóð að undirskriftasöfnun á vefnum Kjósum.is gegn Buchheit-samningnum (lokahnykknum í Icesave-svikasamningunum). Barátta Lofts fór ekki sízt fram á vefsetrinu thjodarheidur.blog.is, á hans eigin bloggi altice.blog.is og (framan af) á vefnum https://samstada-thjodar.blog.is/

 

Þöggunarstefnu beitti hin rammhlutdræga Fréttastofa RÚV gegn Lofti, lokaði á að ræða við fulltrúa Þjóðarheiðurs, og jafnvel í Hádegismóum var hið gríðarlega dýrmæta vefsetur hans altice.blog.is ÞURRKAÐ ÚT!!! af ótrúlegri ófyrirleitni (með árangrinum af hans Icesave-rannsóknum), en ástæðan, sem gefin var, að eðlileg gamanmál hans á allt öðru sviði fóru fyrir brjóstið á róttækum sósíalista sem falin voru æðstu dagldeg völd á blog.is!!!

 

Loft hefði átt að heiðra að verðleikum fyrir rökvísa baráttu hans gegn Icesave-ólögunum, mörgum öðrum fremur, með Fálkaorðunni, eins og ég hvatti til, en ráðamenn tóku ekki við sér með það, meðan hans naut við, en hann lézt 26. febrúar 2018. Blessuð sé minning þessa ómetanlega landvarnarmanns.

 

Jón Valur Jensson

Fékk fálkaorðu vegna InDefence

Icesave í boði EES

Athyglisverður pistill sérfróðs blaða­manns í Mbl. 29. jan. 2016: 

 

Fyrstu viðbrögð framkvæmda­stjórnar Evrópu­sam­bands­ins við dómi EFTA-dóm­stóls­ins í lok janúar 2013, þar sem staðfest var að Ísland bæri ekki ábyrgð á Icesave-reikn­ingum Lands­banka Ís­lands, voru að lýsa því yfir að niðurstaðan skipti engu máli fyrir ríki sambandsins. Þau bæru engu að síður ábyrgð á innstæðu­trygg­inga­sjóðum sem starfræktir væru innan landamæra þeirra. Viðbrögðin komu ekki beinlínis á óvart í ljósi þess að fram­kvæmda­stjórnin hafði áður ekki aðeins sett það sem skilyrði fyrir inngöngu Íslands í Evrópusambandið að Íslendingar tækju á sig ábyrgðina á Icesave-reikningunum heldur beitt sér með beinum hætti gegn landinu fyrir EFTA-dómstólnum.

 

Fyrir vikið er það nokkuð sérstakt þegar reynt er að fegra inn­göngu í Evrópu­sambandið með þeim rökum að aðild Íslands að regluverki sambandsins, sem tekið hefur verið upp að hluta til hér á landi í gegnum samninginn um Evrópska efnahags­svæðið (EES), hafi leitt til þess að lagarökum Breta og Hollendinga hafi verið hafnað. Raunveruleikinn er sá að aðild landsins að EES-samn­ingn­um og illa hannað regluverk Evrópu­sambandsins gerði útrás stóru bankanna þriggja, Landsbanka Íslands, Kaupþings og Glitnis, mögulega með þeim hætti sem staðið var að henni og sem síðan leiddi til Icesave-deilunnar við brezk og hollenzk stjórnvöld. Regluverkið átti þannig stóran þátt í að skapa Icesave-málið.

Þegar ráðamenn í Brussel stóðu síðan frammi fyrir því að banka­hrunið á Íslandi hefði afhjúpað fataleysi regluverks Evrópu­sam­bandsins um innistæðu­tryggingar þegar virkilega á reyndi, svo vísað sé í ævintýri H.C. Andersen, ákváðu þeir að aðildarríki EES skyldu bera ábyrgð á einkareknum innistæðu­trygginga­sjóðum innan landamæra þeirra. Þrátt fyrir að tekið væri skýrt fram í tilskipun sambandsins um innistæðu­tryggingar að opinberum aðilum væri óheimilt að veita slíka bakábyrgð til þess að tryggja að bankar í minni ríkjum stæðu ekki lakar að vígi en samkeppnis­aðilar þeirra í stærri ríkjum sem gætu stærðar sinnar vegna veitt bönkum sínum mun öflugari stuðning ef á þyrfti að halda.

Þannig kaus Evrópusambandið að túlka eigið regluverk á annan hátt eftir fall íslenzku bankanna en gert hafði verið áður og fram kom í því efnislega. Nokkuð sem dómstóll sambandsins myndi að öllum líkindum leggja blessun sín yfir ef á reyndi. Með öðrum orðum ákvað Evrópusambandið í raun að fórna Íslendingum þegar þjóðin stóð hvað höllustum fæti til þess að fela gallana í eigin regluverki. Væntanlega hefur réttlætingin verið sú að fórna mætti minni hagsmunum fyrir meiri. Vert er í því sambandi að rifja upp að ef Ísland væri hluti af Evrópusambandinu væri það minnsta ríki þess. Hætt er þannig við að innan þess yrðu íslenzkir hagsmunir seint taldir vega þyngra en aðrir.

[e-mail]

Hjörtur J. Guðmundsson

Tekið hér úr opnum gagnabanka Morgunblaðsins.

Úr Icesave-sögunni: Þorvaldur vildi borga ICESAVE, þó það væri lögleysa...

Hvernig getur Þorvaldur Gylfa­son ný­skip­aður formaður Lýðræðis­vakt­arinnar ætlast til þess að þjóðin treysti honum? Þetta er nefni­lega sami Þorvaldur Gylfa­son og vildi allt frá byrjun, allan tímann og alltaf að allar ICESAVE-kröfurnar yrðu greiddar Bretum og Hollend­ingum refjalaust og skuldaklafinn allur með vöxtum og kostnaði lagður á íslensku þjóðina. Já meira að segja ætti þjóðin að borga, nánast alveg sama hvað !

Því hann vildi að þjóðin yrði látin greiða ICESAVE kröfurnar alveg í botn, alveg sama þó svo að jafnvel einhver dómstóll fengist til þess að dæma þær kröfur ólöglegar, eins og nú hefur reyndar vitanlega gerst. [29.1.2013]

Nei Þorvaldur hélt því alltaf fram að þrátt fyrir allt þá ætti íslenska þjóðin samt alltaf að greiða allar þessar ólögvörðu ICESAVE kröfur alveg í botn. Ekki af því að það væri löglegt, nei það skipti ekki máli að mati Þorvaldar, heldur af því að það væri "siðlegt" eins og þessi sjálfskipaði snillingur orðaði það í grein sem hét " Löglegt ? Siðlegt ? " í Fréttablaðinu þann 25. júní 2009 þar sem hann sagði opinberlega og fullum fetum að Íslendingum bæri siðferðileg skylda til þess að axla skuldir Landsbankans alveg sama hvað lögunum liði.  www.visir.is/ExternalData/pdf/fbl/090625.pdf  

Ef svo illa vildi til að Þorvaldur og fylgdarlið hans á Lýðræðisvaktinni kæmst nú til áhrifa og valda í íslensku samfélagi að loknum kosningum, gætum við þá búist við því að þetta lið beitti sér fyrir því að þeir létu íslensku þjóðina greiða skilyrðislaust allar ítrustu ICESAVE kröfur Breta og Hollendinga upp í topp með vöxtum og vaxtavöxtum og leggja þær skuldabyrðar á íslensku þjóðina af því að þó svo að það væri löglaust þá væri það samt svona "siðlegt". 
Er það kannski "siðlega" smáa letrið í samþykktum lýðræðisvaktarinnar sem Þorvaldur Gyfason samdi sjálfur en þjóðin veit samt ekkert um og það fæst ekki einu sinni rætt? 

Alveg eins og það fæst heldur ekki rætt hvað Lýðræðisvaktin raunverulega vill í ESB málinu, þó að allir viti það, þá má samt bara alls ekki ræða það!

Því að þó svo að Lýðræðsvaktin vilji umfram allt, halda áfram með ESB umsóknina, alveg sama hvað, þá vilja þeir á sama tíma helst ekkert ræða það frekar og vilja jafnvel að allir aðrir stjórnmálaflokkar séu beittir þöggun og skoðanakúgun til þess að kæfa niður allar stjórnmálaumræður um ESB hérlendis !  

Þeir toppa svo algerlega lýðræðishugtakið sitt þegar þeir segjast svo gera þetta allt í nafni lýðræðisins. Samkvæmt því sem Þorvaldur Gyfason sjálfskipaður vaktstjóri Lýðræðisvaktarinnar segir þá vill hann helst ekki leyfa lýðræðislegum stjórnmálaöflum og hreyfingum þeirra hérlendis að ræða um eða að hafa opinberar skoðanir á ESB umsókninni eða ESB málum yfirleitt.  Til þess hafi þeir ennþá ekkert leyfi segir Þorvaldur Gylfason reiðilega. 
Er þessi svokallaða lýræðisvakt þeirra þannig hugsuð að frjálsborið fólk og samtök þeirra þurfi virkilega sérstakt leyfi frá Þorvaldi og félögum til þess að ræða þessi ESB mál og hafa jafnvel hverja þá skoðun á þeim sem það vill?

Aftur á móti vill hann sjálfsagt ekki að sama opinbera skoðanabannið verði látið gilda yfir áróðursmiðstöð Evrópusambandsins hér á landi þ.e. hina svokölluð Evrópustofu, sem fjármögnuð er með hundruðum milljóna króna af framkvæmdastjórn ESB árlega. Meðan landsmenn og frjáls samtök þeirra skulu bara gjöra svo vel að þegja þá má ESB stofan náttúrulega áfram fá hér algerlega frjálsar hendur við að kynna meintar dýrðir ESB aðildar og beita hér skefjalausum áróðri fyrir tafarlausri og skilyrðislausri ESB aðild.

Hvernig ætti þjóðin eiginlega að geta treyst Þorvaldi Gylfasyni og þessari svokölluðu lýðræðisvakt hans? 

Þessi grein birtist á Moggabloggi Vinstrivaktarinnar 19.2.2013, er þar enn, en er endurbirt hér sem sögulegur fróðleiksmoli eins og fleiri greinar sem rifja upp furðulega afstöðu margra til Icesave-málsins. JVJ.

PS. Á vefsíðu Vinstrvaktarinnar kemur eftirfarandi m.a. fram:

Ábyrgðarmaður Ragnar Arnalds. Netfang: [e-mail]

"Ískalt mat" Bjarna Ben. á Icesave-samningi "laskaði Sjálfstæðisflokkinn varanlega, en þó ekki nægjanlega," segir Reykjavíkurbréf!

Þar kemur einnig fram að "ríkisstjórnin er óvænt að baksa við það á bak við tjöldin að undirbúa breyt­ingar á stjórnar­skrá til að tryggja að hægt verði að ganga í ESB með sem minnstum vandræðum. Þetta hljómar ótrúlega en er samt satt. Fyrir flokk sem hangir enn í að vera stærsti flokkur landsins birtist þetta sem einhvers konar þráhyggjuleg taka tvö á hlaupinu út undan sér í Icesave „eftir ískalt mat“ sem laskaði flokkinn varanlega, en þó ekki nægjanlega, að því er virðist." [Leturbr.jvj.]

Svo ritar sá, sem talinn er fyrirrennari Bjarna Ben. sem formaður Sjálf­stæðisflokksins.

En um það baks stjórnmálaleiðtoga á Alþingi "að undirbúa breytingar á stjórnarskrá til að tryggja að hægt verði að ganga í ESB," má lesa hér á Fullveldisvaktinni.

Þetta eru mun alvarlegri málefni heldur en þau, að örfáir einstak­lingar, innan við tíu manns á Alþingi (Píratar, Helga Vala, Rósa Björk og Andrés félagi hennar í VG) voru með uppsteit á Þingvöllum í dag, auk fáeinna úr hópi almennings.

En aftur að Icesave-málinu: Hefur heyrzt skeleggari gagnrýni innan Sjálf­stæðis­flokksins á Icesave-framgöngu núverandi flokksformanns heldur en þessi í Reykjavíkurbréfi nýliðins laugardags? Varanlegt fylgishrun flokksins í kosn­ing­um, miðað við það sem áður var, hefur mjög sennilega mikið með það að gera, að Bjarni veðjaði á rangan hest í Icesave-málinu og fylgdi ekki þjóðarviljanum og hvorki eigin flokksmönnum né jafnvel landsfundi!

Jón Valur Jensson.

Mótmæli lituðu hátíðarfundinn

Andlát: Loftur Altice Þorsteinsson, framúrskarandi málsvari sjálfstæðis Íslendinga

Fallinn er frá Loftur Altice Þorsteinsson verkfræðingur, sem um árabil var öflugasti fulltrúi Þjóðarheiðurs, samtaka gegn Icesave, og þjóðinni afar verðmætur í baráttunni gegn Icesave-samningum þeirrar ríkisstjórnar sem hér sat 2009-13.

Loftur verður jarðsunginn á morgun, þriðjudaginn 6. marz, kl. 15.00, frá Áskirkju við Vesturbrún.

Loftur var einn almikilvægasti maðurinn í þeirri öflugu grasrótar­hreyfingu sem barðist gegn Icesave-samningunum við brezku og hollenzku ríkisstjórnirnar. Með sínum eigin rannsóknum og viðamiklum bréfa­skiptum við erlend yfirvöld, m.a. fjármála­eftirlit Bretlands og Hollands, Englands­banka, Seðlabanka Hollands og fjármála­sérfræðinga, bæði við efnahags- og háskóla­stofnanir og við meiri háttar blöð eins og Financial Times og þýzk og hollenzk blöð, tókst Lofti að afla sér mjög mikilvægra upplýsinga, sem hann vann skipulega úr og birti opinberlega, m.a. á eigin bloggsíðu, altice.blog.is, og vefjunum thjodarheidur.blog.is og kjosum.is og samstada-thjodar.blog.is, sem og í mörgum greinum í Morgun­blað­inu, og þessar upplýsingar höfðu víðtæk áhrif í hreyfingunni allri og meðal þjóðarinnar og fengu m.a. viður­kenningu þáverandi viðskipta­ráðherra, Árna Páls Árnasonar, á fundi hans og Kristrúnar Heimisdóttur, aðstoðarmanns hans, og þriðju ráðuneytis­persón­unnar með fjórum fulltrúum Þjóðarheiðurs og Samstöðu þjóðar, eins og undirritaður var sjálfur vitni að sem einn þeirra. 

Þá er ótalið hér ósíngjarnt (og ævinlega ólaunað) framlag Lofts til félagsmálahreyfinga sem börðust í Icesave-málinu: Þjóðarheiðurs, þar sem hann var frá upphafi varaformaður og einn allra atorku­mesti skriffinnur vefsins thjodarheidur.blog.is sem fjallaði nánast daglega um málið misserum saman, einnig með samráðsfundum stjórnar sömu samtaka við fulltrúa InDefence-samtakanna (sem áttu heiðurinn af fyrri undirskrifta­söfnuninni gegn Icesave-samningunum) og síðar með þátttöku hans meðal leiðandi manna í Samstöðu þjóðar gegn Icesave, regnhlífarsamtökum þar sem meðlimir úr nefndum samtökum o.fl. tóku þátt og lögðu m.a. drögin að hinni vel heppnuðu undir­skrifta­söfnun á vefnum Kjosum.is, með áskorun á forsetann, sem á endanum hafnaði seinni Icesave-löggjöfinni (Buchheit-samningnum) og ruddi því þannig braut, að fengnu samsinni verulegs meirihluta í þjóðar­atkvæða­greiðslu, að málið fór fyrir EFTA-dómstólinn, þar sem Íslendingar voru að endingu 100% sýknaðir af kröfum Breta og Hollendinga og þurftu ekki einu sinni að borga eigin málskostnað! 

Ef undirritaður ætti að nefna einhvern einn Íslending, sem hefði átt að heiðra í þessu efni, þá var sá maður Loftur Altice Þorsteins­son. Þá var hann ennfremur ötull baráttu­maður gegn Evrópu­sambands-aðild og skrifaði um það vekjandi greinar á vef Samstöðu þjóðar og í Morgunblaðið. Má vænta hér síðar yfirlits um greinaskrif hans þar.

Loftur var fæddur 25. júní 1944 í Reykjavík og vann lengst af verkfræði­störf og gegndi trúnaðarstörfum fyrir félög þeirra, eins og sjá má í Verkfræðingatali.

Hann féll frá eftir langvinna baráttu við hinn illvíga MS-sjúkdóm. Þrátt fyrir lamandi áhrif sjúkdómsins var hann lengst af mjög hress vitsmunalega, eins og sjá mátti í blaðagreinum hans og skrifum á vef Samstöðu þjóðar ekki síður en þessum vef svo lengi.

Heiður þeim, sem heiður ber. Lengi lifi minningin um þenna mikla hugsjóna- og baráttumann í brjóstum okkar sem þekktum hann.

Jón Valur Jensson.

Hver ætli skipi heiðurssætið á lista Samfylkingar í Reykjavík norður?

Hver annar en Icesave-samn­inga-hvatn­inga­mað­ur­inn Dag­ur B. Egg­erts­son?! --Nei, heyrið mig nú, kom hann nokkuð nálægt því? Er þetta ekki miklu fremur flug­vallar-tortím­andinn galvaski? --Jú, að vísu, en lesið hvað hann skrifaði um Icesave-málið:

Dagur B. Eggertsson: Mér finnst algert ábyrgðarleysi af stjórnarandstöðunni að þvælast fyrir Icesave-málinu. Það væri feigðarflan að ætla sér aðra tafsama samningalotu ...!

(og smellið á þetta til að sjá meira).

--Mættum við fá meira að heyra?

--Nei, þetta er yfrið nóg í bili !

JVJ.

Helga og Ágúst leiða í Reykjavík

Er "Bjartri framtíð" uppsigað við hagsmuni og rétt Íslands? Ef ekki, hví vill BF gangast undir ok kvalara okkar?

Hvernig víkur því við, að "Björt framtíð" o.fl. flokkar gera Evrópu­sam­band­ið, sem hefur níðzt á lagalegum rétti Lýð­veld­isins Íslands, að sinni útópísku framtíðarsýn?!

Tvö mál skulu nefnd:

Icesave-málið háði Evrópu­sambandið gegn okkur allt frá byrjun, ætlaðist strax til þess að við greiddum hinar ólög­vörðu kröfur Breta og Hollend­inga upp í topp. Dómsorð "gerðar­dóms" á vegum þriggja ESB-stofnana (fram­kvæmda­stjórnar­innar, Evrópska seðla­bankans og sjálfs Hæsta­réttar ESB, sem hefur aðsetur í Lúxemborg) um Icesave-málið féll á þann veg síðla hausts 2008, að Íslend­ingum væri skylt að borga þessar ólög­mætu kröfur á okkar hendur vegna einka­fyrirtækis, sem ríkis­sjóður bar þó enga ábyrgð á í raun, eins og sannaðist í sýknu­dómi EFTA-dóm­stólsins 28. jan. 2013. Dómsorð ESB-gerðardómsins var í raun dómsmorð! Og fyrir utan alla aðra lærdóma af þessu, ætti mönnum nú að skiljast að "treysta ekki mönnunum", jafnvel ekki fínustu embættis­mönnum voldugasta veldis allrar Evrópu.

En fyrir utan þennan "gerðardóm" (sem Árni M. Mathiesen viðskipta­ráðherra neitaði bless­unar­lega að tilnefna íslenzkan dómsmann í; sé hann ævinlega blessaður fyrir það) fylgdi þetta stórveldabandalag, sem "Björt framtíð" dáist að, hags­munum Breta og Hollendinga svo mjög eftir í málinu, að Evrópu­sambandið átti beinlínis meðaðild að lögsókn þeirra ríkja gegn Lýðveldinu Íslandi fyrir EFTA-dómstólnum ... en tapaði blessunar­lega að lokum, eftir að hafa farið hamförum gegn lagalegum rétti okkar.

Makríl-málið keyrði ESB gegn Íslendingum og Færey­ingum frá upphafi, beitandi hótunum og jafnvel viðskipta­þvingunum í verki gegn smærri þjóðinni -- og það vegna veiða þessara smáþjóða í sinni eigin fiskveiðilögsögu! Á fundi í Lundúnum með Jóni Bjarnasyni, þáverandi sjávar­útvegs­ráðherra, hafnaði ESB að mestu veiðirétti okkar og vildi aðeins láta okkur eftir 2-3% kvóta í makrílveiðum á Norður-Atlantshafi! Síðar, eftir staðfasta andstöðu og góða málefnavinnu ráðherrans, var hámarkskrafa ESB komin upp í 5-6%. En ráðherrann þjóðholli hafði sitt fram, þrátt fyrir andstöðu Steingríms og Jóhönnu við áform hans, og gaf út reglugerð um makrílkvóta sem nam um 16-17% allra makrílveiða í N-Atlantshafi.

Jón Bjarnason hélt upp á það á vef sínum um daginn, að á grunni ákvarðana hans höfum við Íslendingar nú veitt milljón tonn af makríl á sjö árum! Ekkert, fyrir utan ferðamannastrauminn, sem að miklu leyti byggðist á sjálfstæði okkar og gengislækkun krónunnar, hefur hjálpað eins efnahagslegri endurreisn þjóðarinnar á því tímabili.

Hefði Ísland verið hluti Evrópusambandsins fyrir sjö árum, hefðum við aldrei fengið að veiða nema lítinn hluta af þessum fiski, ákvörðunin hefði verið framkvæmdastjórnar ESB, ekki okkar, og þar með hefðum við farið á mis við gríðarlegar gjaldeyristekjur. Þetta mega slefandi aðdáendur ESB gjarnan hafa hugfast og liðka um kvarnirnar sem fremst þeir mega til að rifja þessi mál enn betur upp!

Af hlálegum barnaskap "Bjartrar framtíðar" í ESB-umsóknarmálinu.

En lítum nú aðeins á stefnu þessa fölbleika flokks. Þar segir m.a.:

"Íslendingar verði virkir og mikilvægir þátttakendur í samvinnu sjálfstæðra ríkja í Evrópu innan ESB, kjósi þjóðin aðild í þjóðaratkvæðagreiðslu."

Þarna er verið að afsaka óbeint hina fífldjörfu stefnu BF inn í evrópska stór­veldið með því að setja þetta sem einhvern fyrirvara: ef þjóðin kýs "aðild í þjóðar­atkvæða­greiðslu". En hvernig halda menn að smáþjóðin Færeyingar geti staðið gegn slíkri tillögu í atkvæðagreiðslu, þar sem einfaldur meirihluti ætti að ráða úrslitum, en stórveldið með ógrynni fjár til að kaupa bæði auglýsinga- og annað áróðurspláss, sem og mútuþæga stjórnmálamenn og agitatora ("álitsgjafa" o.s.frv.), í krafti sinna fjárhagslegu yfirburða? En við erum ekkert annað en smáþjóð sömuleiðis, lítið peð að glíma við 1580 sinnum fólksfleira stórveldi!

Og hvernig voga vinstri flokkarnir sér að tala um að "þjóðin kysi aðild", ef það rétt merðist með t.d. 51% atkvæða að koma okkur inn í stórveldið? Er naumur meirihluti nokkurn tímann "þjóðin"? Og er ekki augljóst, þegar yfirburðir stórveldisins eru hafðir í huga (yfirburðir sem voru nýttir þegar t.d. Tékkar og Svíar kusu naumlega að fara þarna inn), að smáþjóð er það hrein nauðsyn að lögleiða sérstök ákvæði um aukinn meirihluta til slíks nánast óafturkallanlegs fullveldisafsals, rétt eins og annar grunnssamningur, Sambandslagasáttmálinn, hafði í sér ákvæði um 75% meirihluta til að hnekkja mætti honum (og 75% lágmarkskjörsókn að auki).

Raunveruleg hollusta þessa flokks, BF, við íslenzka þjóð verður mæld af því, hvernig flokkurinn beitir sér gagnvart kröfunni um aukinn meirihluta til svo viðurhlutamikilla, afdrifaríkra ákvarðana. Þá fyrst er hægt að tala um að "þjóðin" hafi valið eitthvað, þegar þar er ekki um að ræða, að naumur meirihluti (með marga værukæra í liðinu) hafi borið hærri hlut yfir næstum jafnmörgum (annarri "þjóð" gegn aðeins stærri "þjóð"!), þar sem þó er líka miklu harðari andstaða meðal þeirra síðarnefndu (eins og hefur sannazt í þessu máli í skoðanakönnunum: langtum fleiri eru "mjög andvígir aðild" heldur en hlutfall hinna er, sem eru "mjög hlynntir aðild" á meðal fylgjenda ESB; og þessi staðreynd sýnir, að harði hópurinn gegn aðild hefur greinilega hugsað málið langtum dýpra eða lengur en þeir, sem eru "frekar hlynntir aðild").

Björt Ólafsdóttir var fulltrúi "Bjartrar framtíðar" í umræðuþætti um stefnu flokksins á Útvarpi Sögu á 5. tímanum í dag og var með sama blekkjandi talið um að "þjóðin" ákvæði þetta, en í raun vill hún koma landi og þjóð inn í gin stórveldisins. Þá væri nú tilvalið að spyrja hana (eins og undirritaður ætlaði sér, en enginn símatími til þess í þættinum) hvernig hún réttlætti það að sækjast eftir að láta þetta miður vinsamlega evrópska tröll fá forræði okkar mála, með ofangreinda lærdóma af óvinaraðgerðum þess gegn íslenzkri þjóð í huga, í bæði Icesave- og makrílmálunum!

Óttar Proppé í BF hefur einnig rætt þessi mál á fávíslegum nótum, en úttekt á hans ósvinnutali útheimtir annan pistil hér.

Jón Valur Jensson.

Þorgerður Katrín í fang gamalla Icesave-sinna í ESB-samtökunum "Viðreisn"!

Þykir Þorgerði Katrínu Gunnars­dóttur siðferðis­legur ávinn­ingur að því að ganga til liðs við harð­vít­uga Icesave-greiðslu­sinn­ann Benedikt Jóhann­esson? -- sbr. mynd af honum hér með öðrum slíkum, sem stofnuðu félag til að berjast gegn þjóðarhagsmunum og lagalegum rétti Íslendinga í því máli (og þar er líka önnur mynd af hákarlinum þeirra víðfræga): Áfram-hópurinn og hans hættulegi blekkingaráróður gekk beint gegn ótvíræðum rétti Íslands.

JVJ.

Leiðir Þorgerður Katrín lista Viðreisnar?

Ríkisábyrgð á Icesave var beinlínis bönnuð skv. EES-samningnum og reglum sem Ísland var skuldbundið að hlíta. Eftir Guðmund Ásgeirsson

Þeir sem reyna að halda því fram að það hefði verið "betra" að samþykkja samning um ríkisábyrgð vegna Icesave, þ.á m. höfundur nýbirtrar greinar, Friðrik Jónsson, virðast flestir eiga það sameiginlegt að annaðhvort gleyma eða kjósa að líta vísvitandi framhjá stað­reyndum málsins. Ekki síst því algjöra grundvallaratriði að slík ríkisábyrgð var beinlínis bönnuð samkvæmt EES-samningnum og reglum sem Ísland er skuldbundið samkvæmt honum til að hlíta.

Þar að auki var aldrei veitt heimild á fjárlögum fyrir því að skuldbinda ríkissjóð með slíkri ríkisábyrgð, sem braut því í bága við stjórnarskrá, burtséð frá þeim almennu lögum sem hafnað var í þjóðar­atkvæða­greiðslum. Með því að hafna slíkum ólögum í tvígang var meirihluti kjósenda því í raun ekki að gera neitt annað en að framfylgja stjórnarskránni.

Enn fremur stóð tvennskonar ómöguleiki í vegi fyrir slíkri ríkisábyrgð. Í fyrsta lagi hefðu kröfur á hendur ríkissjóði samkvæmt ríkisábyrgð­ar­samningunum orðið gjaldkræfar í erlendum gjaldeyri, sem var ein­faldlega ekki til í ríkissjóði og var því útilokað að efna þær kröfur. Samningur sem er ómögulegt að efna getur aldrei öðlast raunverulegt gildi. Í öðru lagi hefði ríkið ekki heldur getað beitt skattlagningu til að fjármagna greiðslur samkvæmt samningunum, þar sem heimild til slíkrar skattlagningar var ekki fyrir hendi í lögum þegar hin umræddu atvik urðu. Vegna stjórnarskrárvarins banns við afturvirkni skatta hefði því ekki heldur mátt færa neina slíka heimild í lög eftir að þau atvik urðu.

Loks er markleysa að halda því fram að einhver meintur kostnaður vegna "tafa" á úrlausn málsins hafi hlotist af því illnauðsynlega ferli sem leiddi til synjunar ríkisábyrgðar af hálfu kjósenda og staðfestingar EFTA-dómstólsins á því að sú synjun hafi ekki aðeins verið réttmæt heldur það eina rétta. Hafi slíkar tafir orðið einhverjar, voru þær þvert á móti bein afleiðing hinna ófyrirleitnu tilrauna þáverandi stjórnvalda og borgunarsinna í hópi stuðningsmanna þeirra, til þess að brjóta ekki aðeins stjórnarskrá heldur líka EES-samninginn, og stofna þannig þjóðréttarlegum hagsmunum Íslands í stórhættu. Ef stjórnvöld hefðu strax farið hina einu réttu og löglegu leið, að hafna öllum hugmyndum um ólöglega ríkisábyrgð, hefðu engar tafir þurft að verða á því. Þegar brennuvargar kveikja í húsi og reyna svo að hindra aðkomu slökkviliðs að brunastað, er ekki við slökkviliðið að sakast þó tefjist að slökkva eldinn, heldur brennuvargana!

Samkvæmt staðreyndum málsins er þar af leiðandi algjör markleysa að velta sér upp úr því með endalausum "hvað-ef?" spurningum, hvort það hefði verið "hagstæðara" að samþykkja slíka ríkisábyrgð heldur en að hafna henni af þeirri einföldu ástæðu að sá "valkostur" að sam­þykkja hana var í raun aldrei fyrir hendi sem lögmætur valkostur í neinum skilningi. Allar fullyrðingar um annað eru einfaldlega skáld­skapur, sem er sorglegt hversu margir hafa látið blekkjast af.

Umræða um þjóðfélagsmálefni á Íslandi yrði mun markvissari og gagnlegri, ef hún væri byggð á staðreyndum, frekar en röngum fullyrðingum og skáldskap sem á sér enga stoð í veruleikanum.

Góðar stundir. Lifið heil. Áfram Ísland.

Guðmundur Ásgeirsson.

Steingrímur og Bjarkey leiða lista VG

Guðni Th.: Icesave- og ESB-sinni

ESB-viðhengjur réttlæta þjóðsvik sín í Icesave-mál­inu, nú trúlega til að styrkja fram­bjóð­and­ann Guðna Th., þar áttu þeir sann­ar­lega banda­mann í mál­inu árin 2009-11; og enn er hann opinn fyrir Evrópu­sam­bandinu, jafnvel að samþykkja umsókn naums meirihluta alþingis­manna um inntöku landsins í það stórveldi án þess að bera það undir þjóðina.

Jón Valur Jensson.