Vegna fréttar á Eyjunni um að Ólafur Ragnar ætli ekki að gefa kost á sér í 6. sinn

Glæsilega hefur Ólafur Ragnar Grímsson staðið sig og bjargaði þjóðinni frá því að stjórnmálastéttin og sviksamir hagsmunaaðilar, sem þrýstu á um Icesave-málið (einkum ESB-sinnar), næðu að sakfella Ísland í því máli. Það var aðgerðum forsetans að þakka (ásamt grasrótarhreyfingum, einum flokki á Alþingi og ýmsum rökföstum baráttumönnum), að málið náði ekki fram að ganga, heldur endaði það í algerri sýknu ríkissjóðs og þjóðarinnar í dómsúrskurði EFTA-dómstólsins; sakleysi okkar blasir nú við öllum, og þar eigum við Ólafi Ragnari ómetanlega mikið að þakka.

 

Jafnvel samkvæmt Buchheit-samningnum værum við nú orðin 75 milljörðum blankari (og það í erlendum gjaldeyri), ef forsetinn hefði brugðizt í málinu, sjá hér: http://samstadathjodar.123.is/. 

 

Fráleitt verður að fá einhvern, sem brást á þessu svellinu, til að taka við sem eftirmaður Ólafs Ragnars, hvort sem menn hafa ábyrgðarlausan gamanleikara í huga eða fyrrverandi félaga í Samfylkingunni, sem féll í baráttunni við Ólaf Ragnar í síðustu forsetakosningum. Íslendingar eiga full af hæfileikafólki, en það þarf að vera gagnheilt og fullveldissinnað til að koma til greina sem frambjóðendur til forsetakjörs.

 

Jón Valur Jensson.

Dagur B. Eggertsson skrifar hér til varnar Icesave-samningnum 2009, mælti með honum, gegn stjórnarandstöðu sem væri að "þvælast fyrir málinu"!

Hans eigin orð (feitletr. hér): 

"Allar ríkisstjórnir frá hruni hafa metið það svo eina leiðin í Icesave-málinu séu samningar. Allt annað í endurreisninni (aðgangur að erlendu lánsfé og þar með framkvæmdir og fjárfesting), vaxtakjör (og þar með endurfjármögnun allra fyrirtækja) ofl. ofl. hangir á þessu. Mér finnst algert ábyrgðarleysi af stjórnarandstöðunni að þvælast fyrir málinu. Það væri feigðarflan að ætla sé að aðra tafsama samningalotu. Það er margt erfitt og skítt – og það er ekki fyrir fólk sem hræðist óvinsælar ákvarðanir að vinna að því að loka fjárlagahallanum. Það er hins vegar forsenda vaxtalækkunar og ég held að það sé samstaða um að það sé forgangsverkefni. Það er enginn hrifinn af skattahækkunum, frekar en efnhagshruninu sem er ástæða þeirra – eða efnahagsstefnunni sem kom okkur í þessa þröngu stöðu – eða hvað. Frestur á erfiðum ákvörðunum eykur fyrst og fremst vaxtakostnaðinn og mín skoðun er sú að okkar kynslóð verður að hreinsa til – en ekki ýta þessum vanda yfir á börnin okkar. Það er engin tilviljun að allar ríkisstjórnir frá hruni hafa metið það svo eina leiðin í Icesave-málinu séu samningar. Margt í endurreisninni hangir á því að þeir takist, svo sem aðgangur að erlendu lánsfé (og þar með framkvæmdir og fjárfesting), skapleg vaxtakjör (og þar með endurfjármögnun allra fyrirtækja) og þannig mætti áfram telja. Það væri að mínu mati feigðarflan að ætla okkur í aðra tafsama samningalotu fyrir óljósan eða engan ávinning. Valkosturinn við fyrirliggjandi samninga er fyrst og fremst ávísun á tafir og þar með aukinn vaxtakostnað þjóðarbúsins í dag og til framtíðar. Í Icesave, einsog í rústum fjármála ríkisins þarf sterk bein til að hreinsa til – en það er ekki annað í boði ef ekki á að ýta þeim vanda sem sem við stöndum frammi fyrir yfir á börnin okkar.

Samhliða verkefnum dagsins er þó ekki síður brýnt að leiða fram og kynna kraftmikla sýn á framtíðina ..." o.s.frv., bla bla bla!

Þetta ritaði Dagur B. Eggertsson 18. des. 2009 hér á politik.is, vef ungra jafnaðarmanna, og undir ritaði hann: Höfundur er varaformaður Samfylkingarinnar.

Þótt Buchheit-samningurinn, sem síðar kom til, væri langtum skárri en Svavars-samningurinn upphaflegi, værum við samt búin að borga núna 75 milljarða króna í beinhörðum erlendum gjaldeyri í vexti,* ef Buchhheit-samningurinn hefði ekki verið felldur í þjóðaratkvæðagreiðslunni, með atbeina herra Ólafs Ragnars Grímssonar, forseta Íslands, og eftir vel heppnaða undirskriftaherferð Samstöðu þjóðar gegn Icesave. Og þessi 75 milljarðar væru ALLIR ÓENDURKRÆFIR!

Hefði Dagur B. & Co. fengið að ráða, væri þjóðin sannarlega illa stödd –– og verst af öllu: hún hefði aldrei fengið SÝKNUDÓMINN ALGERA frá EFTA-dómstólnum!

Svo eru sumir heiðarlegir menn á því, að þeir geti kosið þennan Dag sem traustsverðan borgarstjóra Reykjavíkur!! 

* Sjá hér: http://thjodarheidur.blog.is/blog/thjodarheidur/entry/1377926/

PS. Einnig má vísa á þessa grein:  Jafnvel „ungur og saklaus“ Dagur B. Eggertsson flekkar sig á Icesave-samsektinni

Jón Valur Jensson.

Álit marktæks manns um Icesave-málið - og: Buchheit væri búinn að kosta okkur 75 milljarða í beinhörðum gjaldeyri!

"Icesave og stjórnarskráin stóðu í vegi fyrir ESB-inngöngu. Í þrígang samdi Steingrímur um Icesave við þá, sem skipuðu okkur á bekk hryðjuverkamanna. Fyrsti samningurinn var svo góður, að hann krafðist þess að þingmenn samþykktu hann óséðan. Jóhanna birtist og tuktaði til þingmenn, sem hún kallaði villiketti. Ef þau frömdu ekki landráð þá veit ég ekki hvað landráð eru."

Sigurður Oddsson verkfræðingur í grein í Mbl. 16. þm. Sjá nánar HÉR!

Þann 1. apríl 2014, við 1. ársfjórðungsgreiðslu skv. Icesave III-samningnum, væri vaxtakrafan komin í um kr. 75 milljarða í beinhörðum gjaldeyri sem ríkissjóður væri búinn að sjá af í þetta svarthol ef þjóðin hefði ekki hafnað þessum ólögvarða samningi í þjóðaratkvæðagreiðslunni 9. apríl 2011.

Ekki er búið að greiða úr þrotabúi gamla Landsbankans nema sem svarar til um 54% af fjárhæðum forgangskrafna þannig að ef heldur sem horfir hefðu vextir haldið áfram að "tikka" vægðarlaust um ókomna tíð ef þjóðin hefði ekki tekið ráðin af hinni gæfulausu og vanhæfu ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur.

Fyrir þessa upphæð mætti lækka skuldir nær 19 þúsund skuldum vafinna heimila í landinu um 4 milljónir hvert. Það þvertók hin lánlausa fráfarandi ríkisstjórn fyrir að kæmi til greina. Þvert á móti barðist hún um á hæl og hnakka fyrir því að koma byrðunum af hinum ólögvarða Icesave III-samningi á herðar almennings í hnjáliðamýkt sinni gagnvart erlendum kröfuhöfum og ESB.

Á þessum þriggja ára afmælisdegi þjóðaratkvæðagreiðslunnar getur þjóðin minnst þess með stolti að hafa hrist af sér þennan ólánssamning. Í alþingiskosningunum í fyrra lét þjóðin ekki þar við sitja heldur greip tækifærið og losaði sig við megin-skaðvaldinn, þ.e.a.s. sjálfa ríkisstjórnina.

Daníel Sigurðsson véltæknifræðingur, á vefsíðu sem nefnist 'Krónuteljari við svartholið Icesave' (samstadathjodar.123.is/page/32915) þar sem tölurnar hafa verið reiknaðar út skv. ákvæðum Buchheit-samningsins miðað við 9. apríl 2014 (fyrir 12 dögum).

Við unnum Icesave-málið; 556 milljarða kr. krafa brezka FSCS og hollenzka seðlabankans er sýndarmennska

Þessar stofnanir geta sjálfum sér um kennt. Rétt er hjá Sigmundi Davíð forsætisráðherra, að innistæðulausar kröfur þeirra á hendur TIF eru "fyrst og fremst áminning um mikilvægi þess að ekki var fallist á upphaflegar kröfur þessara aðila í Icesave-málinu."

Það voru reyndar brezk stjórnvöld, sem í sjálfsréttlætingar- og lýðskrumsferli sínu haustið 2008 létu brezka innistæðutryggingasjóðinn greiða innistæðieigendum út allt sem þeir gátu vonazt eftir. Og reyndar var Landsbankinn með starfsleyfi í Bretlandi og það upp á þau býti, að reikningar innistæðueigenda voru tryggðir af þessum sama FSCS. Þetta kom skýrt í ljós, þegar varaformaður Þjóðarheiðurs, samtaka gegn Icesave, Loftur Þorsteinsson verkfræðingur, hafði fengið svör þess innistæðutryggingasjóðs við fyrirspurnum sínum.

Andstæðingum Íslands í þessu máli, í London, Amsterdam og Brussel, að ógleymdum "íslenzkum" nátttröllum, verður ekki að þeirri ósk sinni, að íslenzka ríkið eða almenningur verði látinn borga upp í kröfur erlendu tryggingasjóðanna vegna einkafyrirtækisins Landsbankans, enda var lagalegt sakleysi okkar og skuldleysi við sjóðina staðfest fullkomlega í úrskurði EFTA-dómstólsins.

Málið er ennfremur í mjög góðum höndum hinna færu lögfræðinga TIF, sem þekkja allan rétt okkar í þessu efni.

Jón Valur Jensson.

Krafan er góð áminning

Fv. ráðherrar með vonda Icesave-samvizku reyna að réttlæta gerðir sínar og ráðast á þann sem sízt skyldi: sjálfan forsetann!

Það var gott að skýr rödd Sigrúnar Magnúsdóttir, þingflokksformanns Framsóknar, heyrðist á Alþingi í dag um lágkúrulega gagnrýni Steingríms J. Sigfússonar og Össurar Skarphéðinssonar á herra Ólaf Ragnar Grímsson, sjálfan forseta landsins. „Það er ekki lýðræðinu eða stjórnskipun vorri til framdráttar að ráðast á forseta Íslands með þessum hætti,“ sagði hún meðal annars.

Á þingi í dag sagði Sigrún að tilgangur þeirra væri eflaust að réttlæta störf sín og framgöngu í landsdómsmálinu og segir ýmislegt hafa verið "dregið fram úr skúmaskotum" í minningabók þeirra kumpána, "en forkastanlegust er aðför þeirra að forseta lýðveldisins. Það er ef til vill skiljanlegt að þeim svíði að hafa ekki komið fram vilja sínum að láta undan Bretum í Icesave-málinu. En þar bjargaði frumkvæði forsetans og grasrótarsamtökin InDefence okkur frá verulegu tjóni,“ sagði Sigrún og bætti við:

• „Væri ekki frekar ástæða til að þakka honum fyrir árvekni og djörfung? Það er ekki lýðræðinu eða stjórnskipun vorri til framdráttar að ráðast á forseta Íslands með þessum hætti.“

Ætli við getum ekki verið sammála því, að það bæti ekki stjórnmálaumræðuna í landinu, eins og Sigrún sagði.

Sannarlega vann forseti Íslands kraftaverk með gjörðum sínum, studdur miklu grasrótarstarfi og framlagi manna og samtaka til fjölmiðla- og netumræðunnar um Icesave-málið. InDefence vann þar ómetanlegt starf í fyrstu áföngunum, meðal annars með afgerandi sterkri undirskriftasöfnun sinni, auk afar vandaðrar, faglegrar gagnrýni á Svavarssamninginn og afbrigði hans, en þessi samtök tóku hins vegar ekki beinan þátt í baráttunni gegn Buchheit-samningnum, þá var það Samstaða þjóðar gegn Icesave, sem tryggði sigurinn með forsetanum, ekki sízt með vel heppnaðri undirskriftasöfnun á vefnum Kjósum.is. Og allan tímann barðist félagsskapur grasrótarmanna, stofnaður í lok febrúar 2011, Þjóðarheiður – samtök gegn Icesave, af mikilli einbeitni gegn öllum Icesave-svikasamningunum, í 1. lagi með rannsóknum á málinu, sem birtust gjarnan á þessum vef, thjodarheidur.is, og á vefsíðu Lofts Þorsteinssonar verkfræðings (altice.blog.is, sem blog.is eyddi síðar öllum með hverjum stafkrók vegna félagspólitískrar einsýni í allt öðru máli) og fleiri félagsmanna Þjóðarheiðurs; í 2. lagi með beittum hvatningar- og gagnrýnisgreinum um málið á sömu vefjum; í 3. lagi með fundarhöldum félagsmanna og í 4. lagi með starfi ýmissa leiðandi manna Þjóðarheiðurs innan regnhlífarsamtakanna Samstöðu þjóðar gegn Icesave, en frumkvöðlar að stofnun þess félagsskapar voru einmitt stjórnarmenn Þjóðarheiðurs og Fullveldissamtakanna.

Rétt skal vera rétt og ekki þagað um þessa mikilvægu vinnu Þjóðarheiðurs og Samstöðu þjóðar gegn Icesave, sem studdu málstað Íslands og styrktu þá undirstöðu sem forseti landsins byggði á. 

En það er spurning, hvort Steingrími og Össuri sé við bjargandi í Icesave-málinu fremur en öðru. Nú standa þeir í því í bókum sínum nýútkomnum að þvo hendur sínar af óhæfuverkum og sneiða jafnvel að þeim, sem sízt skyldi, forseta Íslands. Framganga Steingríms J. í því máli var með ólíkindum frökk og frek í Kastljósi gærdagsins. Ekki hafa þeir fært umræðuna á hærra plan, svo mikið er víst. Það er eðlilegt að Sigrúnu Magnúsdóttur mislíki:

• „Á góðum stundum tala og töluðu þessir stjórnmálamenn um nauðsyn þess að gera stjórnmálaumræðuna hófstilltari, málefnalegri og opnari. Öllum þessum gildum er kastað fyrir róða til þess að koma höggi á forseta Íslands,“

sagði hún í þingræðu sinni í dag. En hróður forsetans mun lengi uppi fyrir að hafa bjargað þjóðinni tvívegis með synjun undirskriftar Icesave-laganna og gefið okkur færi á að hafna þeim í þjóðaratkvæðagreiðslum.

Miðað við aprílbyrjun þessa árs hefðum við verið búin að borga 65 milljarða króna skv. Buchheit-samningi Steingríms, allt í erlendum gjaldeyri, og meira myndi bætast við! Síðan þá hefði þetta enn versnað:

Daníel Sigurðsson véltæknifræðingur, félagsmaður í Þjóðarheiðri og einn margra, sem rituðu í blöðin um Icesave-málið, ritaði nýlega á vefsíðu Samstöðu þjóðar:

• Hinn 1. júlí 2013, við 2. ársfjórðungsgreiðslu skv. Icesave III-samningnum, væri vaxtakrafan komin í yfir kr. 67 milljarða í beinhörðum gjaldeyri sem ríkissjóður væri búinn að sjá af í þetta svarthol ef þjóðin hefði ekki hafnað þessum ólögvarða samningi í þjóðaratkvæðagreiðslunni 9. apríl 2011.
• Ekki er búið að greiða úr þrotabúi gamla Landsbankans nema sem svarar til um helmings af fjárhæðum forgangskrafna, þannig að ef heldur sem horfir hefðu vextir haldið áram að "tikka" vægðarlaust um ókomna tíð ef þjóðin hefði ekki tekið ráðin af vanhæfri ríkisstjórninni.  
• Fyrir þessa upphæð mætti lækka skuldir tæplega 17 þúsund skuldum vafinna heimila í landinu um 4 milljónir hvert. Það þvertók hin lánlausa fráfarandi ríkisstjórn fyrir að kæmi til greina. Þvert á móti barðist hún um á hæl og hnakka fyrir því að koma byrðunum af hinum ólögvarða Icesave III-samningi á herðar almennings.
• Þjóðin hefur nú ekki aðeins hrist af sér þennan ólánssamning heldur einnig höfund hans, sjálfa ríkisstjórnina."

Tilvitnun lýkur í skrif Daníels, en sannarlega endaði þetta mál eins og bezt varð á kosið! En Sigmar Kastljósmaður hefði gjarnan mátt spyrja hinn kokhrausta Steingrím í þættinum í gær, hvar hann hafi ætlað sér að taka þessa 67 milljarða í beinhörðum gjaldeyri til að borga samningsvinum sínum Bretum og Hollendingum! Hvernig væri hér umhorfs, hefði Steingrími, Össuri og Jóhönnu orðið að ósk sinni?

Jón Valur Jensson.

„Lýðræðinu ekki til framdráttar“

ICESAVE RANNSÓKN. HLAUPA GUNGUR OG DRUSLUR Í FELUR?

Rannsókn á embættisfærslum alþingismanna og síðustu stjórnar vegna ICESAVE er nauðsynleg.  Og þó löngu fyrr hefði verið.  Það var alltaf eitthvað stórlega bogið við vilja nokkurra til að leggja þetta ólögmæta ferlíki á ríkissjóð.

 

Ýmsir hafa lengi viljað að gerð verði rannsókn á embættisfærslum þeirra.  Þetta er að mínum dómi ein jákvæðasta innanlandsfrétt síðan dapurleg ICESAVE-stjórn Jóhönnu og Steingríms féll í apríl.  Ætli gungur og druslur hlaupi núna í felur?

 

Vísa í meðfylgjandi frétt í MBL og þessa í RUV:
Vilja rannsókn á Icesave-vinnu stjórnvalda

 

Elle 

 

Vilja rannsaka embættisfærslur í tengslum við Icesave

Minnt á sannindi í Icesave-máli

Ný frétt á Mbl.is staðfestir réttmæti hinna þungvægu áherzlna Lofts Altice Þorsteinssonar verkfræðings á beina lagaskyldu brezka innistæðutrygginga-sjóðsins FSCS að ábyrgjast bankainnistæður þar í landi, líka á íslenzku bönkunum og þar með Icesave-reikningunum meðtöldum.

• Tryggingasjóður innistæðueigenda í Bretlandi (FSCS) ... bætir breskum sparifjáreigendum tapið sem þeir urðu fyrir þegar íslensku bankarnir féllu ... Kostnaður sjóðsins vegna íslensku bankanna þriggja nemur 4.488 milljónum punda eða 851 milljarði íslenskra króna. (Mbl.is.)

Áherzlur Lofts í þessu máli, byggðar á afar miklum bréfaskiptum hans við FSCS, brezka og hollenzka seðlabankann, fleiri stofnanir og sérfræðinga, birti hann bæði á þessum vef og sínum eigin, altice-blog.is, en þáverandi stjórnvöld hunzuðu ábendingar hans með öllu og keyrðu á að gera hina óforskömmuðu Icesave-samninga sína. Það var ekki fyrr en á síðustu metrunum nánast hjá ríkisstjórn Jóhönnu sem aðilum í viðskiptaráðuneytinu, Kristrúnu Heimisdóttur lögfræðingi og með henni Árna Páli Árnasyni o.fl., var að verða þetta ljóst: að Bretarnir voru sjálfir í ábyrgð vegna þeirra íslenzku banka, sem þeir höfðu veitt starfsleyfi þar í landi.

Það fór jafnvel svo, að blog.is EYDDI öllum hinum mikilsverða vef Lofts, altice.blog.is, og var það þeim til algerrar skammar að brjóta þannig gegn höfundarrétti hans og þurrka út allar hans dýrmætu upplýsingar! Honum hefur jafnvel verið neitað um afrit af þeim vefgreinum sínum! Allt var það vegna einnar bloggfærslu hans, sem kom þessum málum ekkert við og fól ekkert í sér sem lögbrot gæti kallazt.

En lítum aftur á aðalatriði sigursins í Icesave-málinu:

Jafnvel samkvæmt Buchheit-samningnum hefðum við orðið að borga ÓAFTURKRÆFA VEXTI af því, sem ekkert var og engin þjóðarskuld. Þetta hefði allt lent á herðum þjóðarinnar vegna ólögvarinnar kröfu Breta og Hollendinga, alveg án tillits til þess, hvort þrotabú Landsbankans hefði átt fyrir þessu! Grasrótarbaráttunni lauk með því, að þessum síðasta Icesave-sneypusamningi Steingríms og Jóhönnu var synjað undirskriftar af forsetans hálfu og HAFNAÐ af þjóðaratkvæðagreiðslu. Einmitt sú útkoma ein sér gaf okkur síðan færi á að heyra og njóta sýknu-úrskurðarins frá EFTA-dómstólnum snemma á þessu ári. Án þjóðaratkvæðagreiðslunnar væru menn enn hér að bulla um meinta "sekt okkar" í þessu máli, á sama tíma og þjóðin væri að strita við að borga hinar þungbæru greiðslur skv. þessum þræla- og nauðungarsamningum, sem Steingrímur undirskrifaði og vesalir þingmenn vinstri flokkanna samþykktu þvert gegn lögum og rétti.

Miðað við aprílbyrjun þessa árs hefðum við verið búin að borga 65 milljarða króna skv. Buchheit-samningi Steingríms, allt í erlendum gjaldeyri, og meira myndi bætast við! Síðan þá hefði þetta enn versnað:

Daníel Sigurðsson véltæknifræðingur ritar nýlega á þá sömu vefsíðu Samstöðu þjóðar:

• Hinn 1. júlí 2013, við 2. ársfjórðungsgreiðslu skv. Icesave III-samningnum, væri vaxtakrafan komin í yfir kr. 67 milljarða í beinhörðum gjaldeyri sem ríkissjóður væri búinn að sjá af í þetta svarthol ef þjóðin hefði ekki hafnað þessum ólögvarða samningi í þjóðaratkvæðagreiðslunni 9. apríl 2011.
• Ekki er búið að greiða úr þrotabúi gamla Landsbankans nema sem svarar til um helmings af fjárhæðum forgangskrafna, þannig að ef heldur sem horfir hefðu vextir haldið áram að "tikka" vægðarlaust um ókomna tíð ef þjóðin hefði ekki tekið ráðin af vanhæfri ríkisstjórninni.  
• Fyrir þessa upphæð mætti lækka skuldir tæplega 17 þúsund skuldum vafinna heimila í landinu um 4 milljónir hvert. Það þvertók hin lánlausa fráfarandi ríkisstjórn fyrir að kæmi til greina. Þvert á móti barðist hún um á hæl og hnakka fyrir því að koma byrðunum af hinum ólögvarða Icesave III-samningi á herðar almennings.
• Þjóðin hefur nú ekki aðeins hrist af sér þennan ólánssamning heldur einnig höfund hans, sjálfa ríkisstjórnina."

Tilvitnun lýkur.

Jón Valur Jensson. 

579 milljarðar endurheimst

Athyglisvert bréf úr Icesave-baráttunni, gegn einhliða málflutningi í Rúv

Samstaða þjóðar gegn Icesave

mótmælir umfjöllun RÚV um Icesave-III-samningana

                           

Til Sigmars Guðmundssonar þáttastjórnanda hjá RÚV.       

Vegna viðtals sem þú tókst við Lárus Blöndal í Kastljósi 2. marz 2011 viljum við félagar í Samstöðu þjóðar gegn Icesave koma á framfæri athugasemdum er varða Icesave-málið. Að okkar mati hallar Lárus gróflega réttu máli og viljum við rökstyðja það álit með nokkrum orðum. Jafnframt bendum við á skyldur RÚV að »gæta fyllstu óhlutdrægni« og »veita hlutlæga fréttaþjónustu«.

Samstaða þjóðar gegn Icesave stóð fyrir undirskriftasöfnuninni á kjósum.is, þar sem yfir 40.000 manns gengu til liðs við okkur. Markmið Samstöðu þjóðar gegn Icesave er að Icesave-kröfum Bretlands og Hollands verði hafnað. 

 

  1.  Lárus Blöndal hefur haldið því fram að lögsaga Íslands væri varin með Icesave-samningum-III. Ekkert gæti verið fjær sanni, því að í flestum samningunum 10 sem þjóðinni hafa verið færðir undir heitinu Icesave-III eru ákvæði sem afsala lögsögu landsins fullkomlega. Dæmigert ákvæði af þessu tagi er eftirfarandi:

  

Lögsaga og réttarframkvæmd. Þessi samningur og öll atriði, kröfur eða deilur sem rísa kunna vegna hans eða í tengslum við hann, hvort sem um er að ræða samningsbundin atriði eða ósamningsbundin, skulu lúta lögum Bretlands og vera túlkuð samkvæmt lögum Bretlands.

  

  2.  Lárus Blöndal gefur í skyn að gjaldeyrishöftum verði viðhaldið um langa hríð, vegna þess að annars fari hagkerfið úr skorðum. Af þessu leiði að gjaldeyrisáhætta sé lítil á Icesave-samningunum. Á það má benda að gjaldeyrishöft eru brot á EES-samningnum og því geta Bretland og Holland kollvarpað þeim með litlum fyrirvara. Staðreyndin er sú að eina brotið sem Ísland hefur framið gegn EES-samningnum er gjaldeyrishöftin. Stór áhætta liggur í að þessi höft við  frjálst fjármagnsflæði verði afnumin og það getur hæglega skeð ef Icesave-lögin verða samþykkt á þjóðaratkvæðinu 9. apríl.

    

  3.  Ef Icesave-lögin verða samþykkt, munu tugir milljarða verða greiddir strax og er sú greiðsla skilgreind sem áfallnir vextir. Ekki mun króna af þessum milljörðum verða endurgreidd úr þrotabúi Landsbankans. Raunar munu engir vextir verða endurgreiddir, né innifaldir í endurheimtum úr þrotabúi Landsbankans, verði Icesave-lögin samþykkt.

  

  4. Lárus og aðrir starfsmenn ríkisins tala um góðar heimtur úr þrotabúi Landsbankans, en samt vildu Bretland og Holland ekki taka þá áhættu að bíða eftir uppgjöri þrotabúsins. Ef það er svo að þrotabúið mun eiga fyrir forgangskröfum, væri þá ekki ráð að bíða með Icesave-samningana þangað til það er komið í ljós ?  Ef lögsögu Íslands verður afsalað með Icesave-lögunum, er verulegar líkur að forgangskröfum samkvæmt Neyðarlögunum verði hafnað og þá skipta heimtur úr þrotabúinu engu máli, þar verður lítið til skiptanna.

    

  5. Ef Icesave-lögin verða samþykkt í þjóðaratkvæðinu 9. apríl 2011, má óttast að Neyðarlögin verði afnumin af hinum hollenzka dómstóli sem mun dæma eftir lögum Bretlands en ekki Íslands. Forgangsröð kröfuhafa við gjaldþrot er mjög mismunandi eftir löndum. Afsal lögsögunnar með samþykkt Icesave-samninganna  yrðu stórkostleg mistök, sem ekki munu einungis afsala lögsögu Íslands yfir Neyðarlögunum, heldur einnig Gjaldþrotalögunum ásamt Innistæðu-tryggingalögunum.

  

  6. Talsmenn ríkisstjórnarinnar hafa með loðnu orðalagi talað um ákveðnar líkur fyrir hinu og þessu varðandi Icesave-samningana. Hins vegar er hægt að sýna fram á að líkur fyrir ákæru ESA fyrir EFTA-dómstólnum eru hverfandi. Þótt komi til ákæru eru óverulegar líkur fyrir sakfellingu EFTA-dómstólsins. Þá er eftir að fara með málið fyrir héraðsdóm og Hæstarétt. Að Hæstaréttur dæmi almenning á Íslandi til sektargreiðslu vegna gjaldþrots einkabanka er nánast fjarstæðukennt. Þegar allur þessi ferill er skoðaður saman, er hægt að færa stærðfræðileg rök fyrir því að útilokað er að sektardómur bíði Íslendinga, þótt Icesave-lögunum verði hafnað.

   

  7. Stór hluti af eignum þrotabús Landsbankans er 310 milljarða króna skuldabréf sem NLB er greiðandi að. Tilurð þessa skuldabréfs er mörgum undrunarefni og aðkoma ríkissjóðs að útgáfu þess hefur ekki verið upplýst. Skuldabréfið mun upphaflega hafa verið að nafnverði 280 milljarðar, en með vöxtum og gengistryggingu er það komið í 310 milljarða. Þetta skuldabréf er tryggt með skuldabréfum Íslendskra félaga og það getur því ekki talist mjög traust. Ef  skuldabréfið er með beinni eða óbeinni bakábyrgð ríkisins, er það ekki bara ótraustur pappír heldur tifandi tímasprengja fyrir ríkissjóð.

  

  8. Ítrekað hefur verið tilkynnt um seinkun á útgreiðslum úr þrotabúi Landsbankans og núna til 01. ágúst 2011. Mjög líklegt er að frekari seinkanir verði og uppgjör bankans gæti tekið mörg ár í viðbót. Samkvæmt Icesave-lögunum verða allan þann tíma reiknaðir vextir sem nema tugum ef ekki hundruðum milljóna. Þessir vextir verða einungis greiddir ef Icesave-lögin verða samþykkt. Hins vegar ef Icesave-lögin verða felld og hið ómögulega skeður að Hæstiréttur dæmi almenning til að greiða kröfur Bretlands og Hollands, þá verða vextir ekki greiddir langt aftur í tímann og líklega engir vextir.

  

  9. Fram kom hjá Lárusi að Landsbankinn hefur ekki hafnað kröfum vegna heildsöluinnlána. Þetta gerðu hins vegar þrotabú Glitnis og Kaupþings. Nú er rekið kröfumál fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur, þar sem reynt er að hnekkja Neyðarlögunum og fá heildsöluinnlánin viðurkennd sem forgangskröfur. Þetta mun örugglega ekki takast á meðan lögsaga Íslands gildir. Hins vegar um leið og lögsögunni er afsalað með samþykkt Icesave-laganna, munu Neyðarlögin ekki halda. Raunar munu kröfuhafarnir strax drífa sig til Haag og reka mál sitt undir lögsögu Bretlands.

  

10. Rangfærslur eru hafðar uppi um áminningarbréf ESA frá 26. maí 2010. Þær áminningar voru að langmestu leyti dregnar til baka í úrskurði ESA frá 15. desember 2010. Þar voru Neyðarlögin til meðferðar og úrskurðað um tvö atriði: a) Forgang innistæðueigenda og b) Framkvæmd FME á yfirfærslum úr gömlu bönkunum yfir í þá nýju. ESA úrskurðaði að engin samningar, lög eða tilskipanir hefðu verið brotin. Enginn ágreiningur er því um að neyðarlögin munu halda, en samt er hótunum haldið áfram um mismunun innistæðu-eigenda, innan lands og utan. Allt er þetta mál í uppnámi ef lögsögunni verður afsalað með Icesave-lögunum.

    

11. Neyðarlögin fjölluðu um tvö atriði, a) Stofnun nýrra banka og b) Forgang krafna frá innistæðu-eigendum í þrotabú banka . Af hótunum ESA stendur bara eftir hugsanleg mismunum innlendra og erlendra innistæðu-eigenda. Gegn þessum hótunum er hægt að tefla sterkum rökum og má nefna eftirfarandi:

  

• Neyðarlögin fjölluðu ekki um mismunun innistæðu-eigenda og því er langsótt að halda því fram að þau hafi mismunað. Neyðarlögin sem slík bera ekki ábyrgð á hugsanlegri mismunun. Framkvæmd laganna gæti hafa valdið mismunun, sem væri þá fólgin í að innistæðu-eigendur erlendis hafi ekki fengið greiddar sínar innistæður.

  

• Allir innistæðu-eigendur erlendis hafa fengið greitt og þeir eiga engar kröfur lengur á TIF. Greiðslurnar voru gerðar að frumkvæði stjórnvalda í Bretlandi og Hollandi. Ríkisstjórnir þessara ríkja hrifsuðu til sín lögsögu Íslands og sköpuðu sér með því skýra skaðabótaábyrgð. Ekki er því hægt að ákæra Ísland fyrir brot á tilskipun Evrópusambandsins um lágmarkstryggingu. Hugsanlega eru einhverjar lögvarðar kröfur á hendur TIF, en alls ekki á hendur almenningi á Íslandi.

 

·       Ólögleg inngrip ríkisstjórna Bretlands og Hollands í atburðarásina urðu þess valdandi að íslenzk stjórnvöld áttu ekki möguleika að beita erlendis sömu úrræðum og beitt var hér heima. Ríkisstjórnir Bretlands og Hollands áttu kost á að fylgja lagalegu fordæmi Íslands, en kusu á eigin ábyrgð að fara aðra og ólöglega leið. Hafi mismunun átt sér stað var hún á ábyrgð Bretlands og Hollands.

  

·       Landsbankinn var með fullar innistæðu-tryggingar í Bretlandi og Hollandi, auk lágmarkstryggingar ESB hér heima. Ábyrgð tryggingasjóðanna FSCS og DNB er því sameiginleg með TIF. Trygginga-iðgjöld eru greidd af fjármálafyrirtækjum ríkjanna þriggja. Ef einhver kostnaður vegna Icesave er óuppgerður, þá er það mál bankanna í þessum löndum. Ekki reyndist nauðsynlegt að hækka iðgjöld bankanna til FSCS og DNB vegna Icesave, þannig að ólíklegt er að bankar í Bretlandi og Hollandi muni stefna þrotabúum föllnu bankanna á Íslandi.

  

12. Lárus hefur haldið því fram að kostnaði af Icesave-málinu hafi verið skipt á milli aðila. Þetta er rangt, því að fyrir liggur, að með Icesave-samningunum fá Bretar og Hollendingar allan sinn kostnað greiddan og taka enga áhættu af gengis-falli krónunnar, slökum innheimtum úr þrotabúi Landsbankans, seinum greiðslum úr þrotabúinu, minnkandi þjóðartekjum Íslands og öðrum óvisuþáttum. Jafnframt er vitað að nýlenduveldin voru tilbúin að semja um núll vexti og það var bara kjánaskapur íslenzku samninganefndarinnar sem kom í veg fyrir að sú staðreynd kæmi upp á yfirborðið.

  

13. Á það má benda að Landsbankinn var með fullar innistæðu-tryggingar í Bretlandi og Hollandi. Þar voru því fyrir hendi tryggingar sem voru hærri en lágmarkstrygging ESB. Minna má á að tilskipanir ESB tala um innistæðu-trygginga-kerfi í fleirtölu og ekkert bannar bönkum að vera með margfaldar tryggingar. Þess skal getið, að Landsbankinn fekk starfsleyfi í Bretlandi í desember 2001 og hann fekk viðbótartryggingu hjá FSCS fyrir Icesave í júlí 2006 (FSA No. 207250). Aðild Landsbankans að tryggingasjóðnum FSCS var til dæmis staðfest með yfirlýsingu FSA frá 8. marz 2010:

  

Landsbanki Íslands var með rekstrarheimild í Bretlandi frá desember 2001, sem FSA (Fjármáleftirlit Bretlands) veitti. Bankinn hafði starfsstöð í London og sem rekstraraðila í Bretlandi bar honum skylda að taka aukatryggingu hjá FSCS (Tryggingasjóður Bretlands) í samræmi við kröfur sjóðsins. Þess vegna gátu viðskiptavinir bankans í Bretlandi verið vissir um hvaða innistæðu-tryggingar þeir nutu. Við getum staðfest að FSCS greiðir innistæðu-eigendum fullar bætur, óháð þeim iðgjöldum sem greidd hafa verið vegna þeirra.

  

14. Þeir sem vilja hafna dómstólaleiðinni ættu að íhuga að dómstólaleiðin er löngu hafin. Haustið 2008 (13. október) dæmdi til dæmis Héraðsdómur Amsterdam (Rechtbank Amsterdam, einn af 19 héraðsréttum Hollands) eftir hollenzkum lögum að kyrrsetning eigna Landsbankans væri heimil. Kyrrsetningin gilti í 18 mánuði, en þegar gerð var frekari krafa um kyrrsetningu úrskurðaði dómstóllinn (8. marz 2010) að hann hefði ekki lögsögu í málinu og hafnaði beiðninni. Einnig má nefna ákærur fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur þar sem reynt er að hnekkja Neyðarlögunum og fá heildsöluinnlán viðurkennd sem forgangskröfur. Úrskurður ESA frá 15. desember 2010 er einnig hluti af dómstólaleiðinni. Lögsaga Íslands gildir, svo framarlega sem henni verður ekki afsalað með Icesave-lögunum.

  

15. Sóma síns vegna verða Íslendingar að krefjast dómsúrskurðar, vegna þeirrar efnahagsstyjaldar sem Bretland og Holland hafa háð gegn okkur. Eftir beitingu hryðjuverkalaganna gegn íslenzkum hagsmunum og misbeitingu aðstöðu sinnar hjá AGS og fjármálstofnunum í Evrópu getur þjóðin ekki gengið til eðlilegra samninga við kúgara sína. Íslendingar verða að fá rétt sinn staðfestan af dómstólum, þótt einhver lítilvæg áhætta sé með því tekin. Þjóðarheiður liggur við að beygja sig ekki fyrir ólöglegu ofbeldi. Alþjóðasamfélagið krefst þess að lög og réttur gildi í samskiptum þjóða og kúganir eins og nýlenduveldin hafa beitt gegn Íslandi verði fordæmdar.

  

16. Lárus Blöndal virðist ekki skilja muninn á greiðslum til Breta og Hollendinga, sem munu hverfa út úr hagkerfinu og greiðast með gjaldeyri og sem byggja á forsendulausum kröfum, og hins vegar fjárfestingum ríkisins í innlendum fjármálafyrirtækjum eins og Sjóvá og Sparisjóði Keflavíkur. Innlendu fjárfestingarnar eru í versta falli tilfærsla á milli dálka í bókhaldi ríkisins, en í bezta falli arðsöm fjárfesting. Er ekki ábyrgðarhluti að maður sem ekki skilur þetta skuli vera ráðinn til að veita almenningi upplýsingar um Icesave, stærstu ákvörðun sem tekin hefur verið í Íslandssögunni ?

  

17. Draga verður í efa trúverðugleika stjórnvalda og þá fulltrúa þeirra Lárusar Blöndal. Ekki er eins og Icesave-III sé fyrsta tilraun þessa fólks til að láta almenning á Íslandi greiða forsendulausar kröfur Bretlands og Hollands. Landsmenn hafa horft uppá ríkisstjórnina reyna að fá samþykki fyrir Icesave-I og Icesave-II, með þvingunum, blekkingum og hreinum lygum. Hvers vegna ættu landsmenn að trúa einu orði þessa fólks, sem kosið var á Alþingi áður en Icesave-deilan kom til umræðu og sem skoðanakannanir sýna að nýtur mjög takmarkaðs trausts hjá almenningi ? Ekki er sæmandi að bjóða uppá annað en hlutlausan kynningaraðila. Icesave-málið er í fullkomnum ógöngum og kynning málsins fram að þessu lyktar ekki af neinu öðru en myrkraverkum.

  

18. Við kynningu Icesave-málsins er beitt aumkunarverðum áróðursbrellum eins og þeirri fullyrðingu að Landsvirkjun njóti ekki lánstrausts erlendis vegna Icesave-deilunnar. Landsvirkjun malar gull, því að árlegur hagnaður þessa fyrirtækis verður minnst 20 milljarðar í fyrirsjánlega framtíð. Ef slíkt fyrirtæki nýtur ekki lánstrausts í heimi hækkandi orkuverðs, þá merkir það að aðrar þjóðir hafa tekið upp þann hátt íslenzkra stjórnvalda að draga allt fjármagn inn í seðlabanka landanna. Það merkir auðvitað fullkomna stöðnun efnahagslífs heimsins, eins og ríkisstjórn Íslands hefur tekist að gera hér á landi. Gjarnan er hótað að Evrópski fjárfestingabankinn, sem er pólitísk stofnun, vilji ekki lána Landsvirkjun. Samt fekk Landsvirkjun lánaða 10 milljarða króna (70 milljónir evra) hjá bankanum 21. september 2010. Þessar hótanir eru orðnar hlægilegar.

  

19. Lárus Blöndal er að reyna að koma því inn hjá landsmönnum að hann sé aðal-samningamaður Íslands. Hvers vegna stóð hann þá ekki fast á lögsögu landsins og varði þannig sjálfstæði þess ? Beitt er blekkingum um áhrif þess að færa Icesave-dómstólinn frá London til Haag. Hvers vegna var ekki vikið einu orði að beitingu Breta á hryðjuverkalögunum gegn Íslendingum? Hvers vegna var bara hlustað á hótanir nýlenduveldanna, en beiting hryðjuverkalaganna ekki kærð hið snarasta til ESA (Eftirlitsstofnunar EFTA)? Við eigum miklu hærri kröfur á hendur Bretum en nokkru sinni hafa verið nefndar í Icesave-málinu. Trúverðugleiki Lárusar Blöndal er enginn.

 

  

Virðingarfyllst.

[7. apríl 2011] 

  

  

Samstaða þjóðar gegn Icesave.

  

  

Loftur Altice Þorsteinsson....... [e-mail]

 

Helga Þórðardóttir....... [e-mail]

 

Jón Valur Jensson....... [e-mail]

 

Gústaf Adolf Skúlason....... [e-mail]

 

Borghildur Maack....... [e-mail]

 

Baldur Ágústsson....... [e-mail]

 

Sigurbjörn Svavarsson....... [e-mail]

 

PS.

Í Samstöðu þjóðar gegn Icesave voru, þegar mest var, yfir 30 manns.

Þessir tóku hins vegar að sér að annast þetta bréf.

Ritað mun það að mestu af Lofti Altice Þorsteinssyni. 

Þjóðin upplifði Samfylkinguna sem málsvara viðsemjandans í Icesave-málinu

Þetta viðurkenndi Árni Páll Árnason nánast á flokksstjórnarfundi Samfylkingar í morgun.  Í Icesave-málinu

• hafi Samfylkingin talað fyrir því sem Árni kallar praktíska lausn samningaleiðar. „Við vorum kannski í huga fólks málsvarar viðsemjandans, frekar en að við værum málsvarar fólksins gegn viðsemjandanum, sem við auðvitað vorum,“ segir Árni. (Mbl.is.)

Hér má spyrja formann þessa flokks, sem beið algert afhroð í kosningunum:

1. Skildi þingflokkur Samfylkingar sig sem "málsvara fólksins" gegn ásæknum ríkisstjórnum Bretlands og Hollands, þegar Jóhanna og Steingrímur J. ætluðust til þess, að óbreyttir þingmenn þeirra greiddu Svavarssamningnum ólesnum atkvæði sitt?
2. Var Samfylkingin "málsvari fólksins" með því að amast við og skella skollaeyrum við meintu "málþófi" margra stjórnarandstöðuþingmanna (t.d. Vigdísar Hauksdóttur, Birgis Ármannssonar, Gunnars Braga Sveinssonar, Höskuldar Þórhallssonar, Péturs Blöndal, Unnar Brár Konráðsdóttur, Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar, Sigurðar Inga Jóhannssonar) þegar þessir þingmenn börðust með ófáum sterkum og órækum rökum gegn Svavarssamningnum og síðar Buchheit-samningnum og tjáðu þar þá útbreiddu andstöðu almennings, sem þrátt fyrir áróðursherferð stjórnvalda, fjölmiðla flestra og hagsmunasamtaka vinnuveitenda og brigðulla verkalýðsrekenda staðfestist í báðum þjóðaratkvæðagreiðslunum?
3. Leit þjóðin svo á, að Samfylkingin væri "málsvari fólksins", þegar flokkurinn lét loforð sitt um skjaldborg fyrir heimilin lönd og leið til þess að geta umfram allt sinnt þessu ofuráhugamáli sínu sem forgangsmáli á Alþingi mánuðum saman: að keyra Icesave-nauðungarsamningana í gegn?
4. Var  Samfylkingin "málsvari fólksins", þegar valdamenn flokksins hvöttu þjóðina til að kjósa með Icesave-samningnum illræmda, sem var jafnvel margfalt harðsvíraðri gagnvart þjóðinni en Buchheit-samningurinn, sem þó reyndist ÓLÖGMÆTUR OG ÓSANNGJARNT samkvæmt úrskurði EFTA-dómstólsins snemma á þessu ári (en hefði þegar kostað okkur um 65 milljarða króna í óafturkræfa vexti í erlendum gjaldeyri til 1. apríl sl. (síðan meira í viðbót), ef að þeim samningi hefði verið gengið)?
5. Hefur Samfylkinginn enn dregið næga lærdóma af þeirri HÖFNUN og RASSSKELLINGU sem hún fekk hjá þjóðinni tvívegis með miklum meirihluta í tveimur þjóðaratkvæðagreiðslum og – ekki hvað sízt vegna framkomu hennar í þessu máli – í þingkosningunum 27. apríl sl.?
6. Var það "praktísk lausn" fyrir þjóðina þegar Samfylkingin samþykkti ólögvarðar, ólögmætar og stjórnarskrárandstæðar ofurkröfur hótandi aflóga nýlenduvelda?
7. Hefði það verið "praktísk lausn" fyrir almenning að vera leiddur í skuldaánauð nefndra ríkja og það með þeim hætti, sem líkt hefur verið við langtíma-þrælkunaránauð Fiji-búa vegna viðlíka tilbúnings-skuldamála gagnvart Bretum þar?
8. Var Samfylkingin fullsæmd af því, að formaður hennar, Jóhanna, reyndi í sérstakri Bessastaðaferð að tala forseta Íslands ofan af því að beita neitunarvaldi gegn Icesave-samningum og forysta flokksins (og VG) að tala síðan á niðrandi hátt um afstöðu hans í málinu? Var það Samfylkingunni til sóma að fara í hefndarleiðangur gegn þeim þjóðholla forseta í fjölmiðlum og í kosningabaráttu gegn honum við síðustu fosetakosningar?
9. Hefur Samfylkingin tekið ákvörðun um að draga sína ábyrgustu aðila í þessu máli til ábyrgðar, eða verður þeim áfram hossað í áhrifastöðum í flokknum?

Jón Valur Jensson.

Áttuðum okkur ekki á skuldavanda

Siðfræðiprófessor á villubraut

Dr. Vilhjálmi Árnasyni gekk verr í Silfri Egils að greina eðli Icesave-III-þjóðaratkvæðis 9. apríl 2011 en stjórnarskrárdraga-kosninguna 20. okt sl. Í stíl margra úr háskólasamfélaginu vogar hann sér að kalla Buchheit-samninginn "sanngjarnan og góðan samning".

Halda mætti að hann hafi cóperað kollega sinn Guðmund Heiðar Frímannsson á Akureyri, þegar hann talar um þennan samning sem "miklu skynsamlegri og siðferðislega verjandi kost að ganga að og meiri reisn af hálfu þjóðarinnar" að samþykkja hann heldur en ekki!

Hvernig getur það verið "siðferðislega verjandi" að samþykkja ólögvarða ofurkröfu brezkra og hollenzkra stjórnvalda sem hegðuðu sér allt annað en siðferðislega gagnvart okkur og beittu okkur saklaus bolabíts-ofríki, innan og utan Evrópusambandsins og Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, og skelltu á okkur hryðjuverkalögum vegna þessa máls?

Hvaða "reisn" er í því fyrir þjóðina að skríða fyrir erlendu valdi, eins og Jóhönnustjórnin gerði í þessu máli? Hvaða sanngirni hefði verið í því fólgin, að nú þegar, vegna Buchheit-samningsins eins sér, væri búið að greiða um 65 milljarða króna í vexti eina saman (í byrjun apríl sl., sjá HÉR á vefsíðu Samstöðu þjóðar)? Samkvæmt samningnum "sanngjarna" átti að greiða það allt í erlendum gjaldeyri. Hvar ætlaði dr. Vilhjálmur að taka það fé til að greiða gerviskuldina?

Hann og Silfur-Egill vísuðu í það í Silfrinu í dag, að skuldabréfi Landsbankans höfum við ekki komizt hjá, en það er alfarið óháð þessu máli og algerlega á ábyrgð fjármálaráðherrans í (sennilega) uppáhaldsstjórn Vilhjálms Árnasonar, hins gamla vinstri sinna. Buchheit-samningsupphæðirnar hefðu komið þrátt fyrir það skuldabréf, og þær eru "ekki allar þar sem þær eru séðar," því að þótt við "sjáum" 65 milljarða króna þegar áfallna og greiðsluskylda samkvæmt þeim þvingunarsamningi stórvelda við umboðslausa svika- og brauðfótastjórn á Íslandi, þá hefðu vextirnir "haldið áfram að "tikka" vægðarlaust um ókomna tíð ef þjóðin hefði ekki tekið ráðin af vanhæfri rikisstjórninni," eins og segir á fyrrnefndri vefsíðu Samstöðu þjóðar (nánar þar).

Jón Valur Jensson.