Er enn verið að reyna að svíkjast á bak við þjóðina með samning um greiðslu á risavaxinni gerviskuld?

Svo má ætla á fréttum. Margir telja, að ef þetta er tilboð brezkra og hollenzkra ráðamanna um að falla frá einhliða skilmálum þeirra um Icesave, þá sé það til þess eins að blekkja okkur til samninga. Vitaskuld bætti synjun forsetans og þjóðaratkvæðagreiðslan vígstöðu Íslendinga, og í skoðanakönnun birtri tveimur dögum seinna kom í ljós, að 3/5 manna telja, að okkur beri alls ekki að ábyrgjast Icesave-greiðslurnar. Þetta er varnarlína þjóðarinnar, og þeir pólitíkusar, sem ætla sér að fara út fyrir hana og gera samninga við óvininn, munu ekki uppskera þakklæti né vinsældir fyrir þau ónytjuverk sín, sem svo sannarlega væri ástæða til að kalla óhæfuverk.

1. Samkvæmt tilskipun Evrópubandalagsins 94/19/EC ber ríkinu EKKI að ábyrgjast innistæðurnar.
2. Bretar og Hollendingar þora ekki að leyfa dómstólum að úrskurða um þetta mál.
3. Bretar hafa beitt okkur efnahags- og viðskiptastríðs-aðferðum allt frá hausti 2008 til að kúga okkur í málinu.
4. Áður höfðu ráðherrar landanna reynt að narra og knýja fram játningar ráðherra hér, að íslenzka ríkinu bæri að styðja og (síðar) jafnvel ábyrgjast Tryggingasjóð innstæðueigenda og fjárfesta, þvert gegn okkar eigin lögum frá 1999 og tilskipun EU frá 1994.
5. Brezk og hollenzk stjórnvöld hafa misbeitt Alþjóðagjaldeyrissjóðnum í viðleitni sinni til að fjárkúga okkur.
6. Vinstri stjórnin íslenzka hefur hagað sér ósæmilega í máli þessu, og þess sér enn stað í yfirlýsingum fjármálaráðherra og annarra valdamanna hér.
7. Þjóðin hafnaði með yfir 93% atkvæða smánarlögunum frá 30. des. 2009. Ef aðeins eru taldir þeir, sem afstöðu tóku í þjóðaratkvæðagreiðslunni, var meirihlutinn 98,1%.

Falla frá einhliða skilmálum

Athugasemdir

[Sigurður M Grétarsson, 3.4.2010 kl. 17:25]

Í þjóðaratkvæðagreðslunni höfnuðu kjósendur aðeins þeim lögum, sem samþykkt voru á Alþingi þann 30. desember, enda lá þá þegar fyrir tilboð um betri skilmála en voru samkvæmt þeim lögum. Það er því engan vegin hægt að túlka þetta, sem höfnun þetta mikils meirihluta þjóðarinnar á því að greiða Icesave skuldina.

Ég sjálfur er þeirrar skoðunar að við eigum að greiða þessa skuld. Mér datt hins vegar ekki í hug að samþykkja þessi lög þegar tilboð lá fyrir um betri samning en samkvæmt þeim lögum. Þess vegna sagði ég "nei" í þessari þjóðaratkvæðagreðslu því ég vildi frekar fá samning samkvæmt nýju og betra tilboði. Það sama á við um stóran hluta þeirra kjósenda, sem sögðu nei í þessari þjóðaratkvæðagreiðslu.

Þó meirihluti þjóðairnnar telji að við eigum ekki að greiða Icesave þá er það einfaldlega svo að það er ekki neitt, sem við getum tekið einhliða ákvörðun um ef við viljum halda áfaram að vera í samvinnu við aðrar þjóðir og hafa aðgang að erlendum lánamörkuðum. Það að klára ekki Icesave málið mun einnig minnka verulega möguleika okkar til að laða hingað erlenda fjárfesta því traust á okkur peningalega mun ekki vera til staðar með þetta mál óklárarð.

Gleymum því ekki að bankarnir auglýstu með áberandi hætti að þessar innistæður væru ríkistryggðar hjá íslenskum stjórnvöldum. Íslensk stjórnvöld gerðu ekki athugasemdir við þessar auglýsingar heldur þvert á móti þá staðfestu íslenskir ráðamenn það þegar þeir voru spurðir af því af ráðamönnum í Bretlandi og Hollandi að íslensk stjórnvöld ábyrgðust þessar greiðslur. Það var þess vegna, sem bresk og hollensk stjórnvöld heimiluðu áframhaldandi innlán á þessa reikninga þó þeim væri það ljóst að íslenski innistæðutryggingasjóðurinn gæti engan vegin tryggt þessar innistæður.

Svo skulum við ekki heldur gleyma því að innistæðueigendur í íslenskum útibúum Landsbankans hafa fengið sitt greitt í topp og það var tekið úr þrotabúi Landsbankans en ekki úr ríkissjóði Íslands þó það hafi verið ákveðið með lögum frá Alþingi. Það eitt og sér gerir það að verkum að ríkissjóður Íslands skuldar háar fjárhæðir inn í þrotabú Landsbankans óháð því hvort okkur hafi borið að ábyrgjast Icesave reikningana eða ekki. Það er nefnilega ekkert, sem getur rétttlætt það að innistæðueigendur á Íslandi fái meira úr þrotabúinu en innistæðueigendur annars staðar hjá sama banka. Ríkissjóður Íslands skuldar því þannig munin á því, sem innistæðueigendur fengu greitt af sínum innistæðum og því, sem þeir hefðu fengið greitt ef ekki hefði komið til þessarar lagasetningar.

[Jón Valur Jensson, 3.4.2010 kl. 18:57]

Það liggur enginn annar samningur fyrir, Sigurður, og þetta áttirðu að vita.

Hér í pistlinum var þjóðaratkvæðagreiðslan sem slík og ein og sér ekki túlkuð sem andstaða gegn öllum Icesave-samningum, en 1) yfirgnæfandi andstaðan þar, 2) skoðanakannanir áður sem allar bentu til um 70% eða enn meiri andstöðu við alla Icesave-samninga, sem fyrir lágu eða ráðgerðir voru, og 3) skoðanakönnun MMR birt 8. marz 2010: allt sýndi þetta gríðarlega andstöðu við málið, og sú síðastnefnda sýndi, að einungis 3,3% aðspurðra sögðu, að Íslendingar ættu að ábyrgjast greiðslur til innstæðueigendanna að fullu, 37,3% vildu semja um að borga þær að hluta til, en næstum 60%, 59,4%, höfnuðu allri gjaldskyldu, töldu, að okkur beri ekki að borga neitt.

Þú vilt greinilega lúta valdboði annarra þjóða, kemur með þá "röksemd" í 3. klausu þinni, að við verðum að semja til þess að geta fengið aðgang að lánamörkuðum o.s.frv. Þetta er gerviröksemd, við þurfum ekkert á þessu að halda frá Bretum og Hollendingum né þeim evrópsku ríkisstjórnum sem kjósa að gera þeim til geðs eða eru þeim hagsmunatengdar í Evrópubandalaginu.

Færustu lögfræðingar hafa sýnt fram á, að útgreiðsla hér heima til innistæðueigenda fól EKKI í sér mismunun með þeim hætti, sem gefið hefði brezkum og hollenzkum innistæðueigendum rétt til að fá Icesave-innistæður sínar úr ríkissjóði Íslands.

Þú ert einfaldlega einn þeirra, sem taka ekki þeim rökum og öðrum í þessu máli, í hópi með mönnum eins og Ómari Bjarka, Jóni Frímanni, Einari Karli og Steingríms- og Jóhönnuliðinu, sem vilja ekki standa fast á íslenzkum rétti að lögum, og ykkur er öllum skömm að þessari afstöðu, þessari stöðutöku gegn þjóðinni.

Þar að auki hafa greiðslur inn í þrotabú gamla Landsbankans einmitt komið í stað þeirra innistæðna sem greiddar voru út hér heima.

Svo gengurðu fram hjá því, að hér er ekki við ríkissjóð Breta að eiga – kröfuhafinn (brezka ríkið) átti í raun enga aðild að málinu, við bankahrunið og með greiðslunni til Icesave-innistæðueigenda í Bretlandi, því að það var í raun brezki tryggingasjóðurinn (FSCS) sem borgaði þeim, og það eru brezku bankarnir sem áttu og eiga að fjármagna það með því, sem var í raun iðgjöld þeirra og þeir höfðu gert skil á í skuldabréfaformi til að byrja með eða þar til þörf væri á reiðufé til að borga áfallnar tryggingar.

[Loftur Altice Þorsteinsson, 3.4.2010 kl. 20:14]

Ég átta mig ekki alveg á sumu sem þú ert að segja Sigurður og tel meiri líkur en minni, að þú sért að misskilja stöðu og atburðarás Icesave-málsins. Hvernig veitst þú, til dæmis hvað kjósendur í þjóðaratkvæðinu höfðu í huga ? Auðvitað liggur fyrir að formlega var lögum 1/2010 hafnað, en Lagastofnun HÍ, sem ég hef raunar ekkert álit á sagði:

 

 

Verði lögum nr. 1/2010 hafnað í þjóðaratkvæðagreiðslu gilda eldri lögin óbreytt. Icesave-samningarnir, hvort heldur er frá júní eða október 2009, taka að öllu óbreyttu ekki gildi á grundvelli þeirra. Ástæðan er sú að ríkisábyrgðin samkvæmt lögum nr. 96/2009 er ekki í fullu samræmi við ákvæði samninganna.

 

 

Þeir sem tóku mark á Lagastofnun HÍ, voru því í raun að afnema einnig lög númer 96/2009. Skoðanakönnun MMR virðist staðfesta þessa skoðun mjög greinilega, en eins og Jón Valur getur um eru 60% allra kjósenda andstæður öllum greiðslum til ríkissjóða nýlenduveldanna, vegna Icesave.

 

Þetta tal um að betra tilboð hafi legið fyrir, en að fella báða Icesave-samningana úr gildi eins og gert var í þjóðaratkvæðinu, er aumkunarverð lygi. Hvar er þetta tilboð, ef það kom einhvern tíma fram og hvar er samningurinn ? Varla hefði Steingrímur neitað að skrifa undir svona glæsilegan samning ef hann bauðst. Hvað ætluðu Bretar að greiða okkur háar bætur vegna beitingar hryðjuverkalaganna, samkvæmt þessu frábæra tilboði ?

 

Hvað varðar almenning á Íslandi um fullyrðingar sem Landsbankinn kann að hafa haldið fram ? Einkafyrirtæki nefnast þau fyrirtæki sem eru í eigu einstaklinga og njóta því ekki ríkisábyrgðar. Þú virðist ekki vita að Landsbanknn var með fullar innistæðu-tryggingar í bæði Bretlandi og Hollandi, auk Íslands. Kröfur Evrópusambandsins varða lágmarks-tryggingu sem viðskiptavinir Icesave-útibúa Landsbankans höfðu og þeir hafa fengið margfaldar lágmarks-bætur nú þegar.

 

Að auki var öll starfsemi Icesave-útibúanna á ábyrgð yfirvalda í Bretlandi og Hollandi. Þau gáfu út starfs-leyfin og ákváðu trygginga-iðgjöld til FSCS í Bretlandi og DNB í Hollandi. Þú virðist ekki hafa fylgst með umræðunni Sigurður, fyrst þér er ókunnugt um þessi mikilvægu atriði. Þú verður að kynna þér Icesave-málið miklu betur, svo að þú gatir ekki framvegis á frum-atriðum málsins.

 

 

[Sigurður M Grétarsson, 5.4.2010 kl. 09:49]

Jón Valur. Það er alveg rétt hjá þér að það lá engin annar samningur fyrir en hins vegar lá fyrir nýtt samningstilboð og það er ljóst að stór hluti þeirra, sem sögðu nei í þjóðaratkvæðagreiðslunni gerðu það einungis þess vegna. Það á við um mig og marga aðra. Ef ekki hefði legið fyrir betra samningstilboð hefði ég að öllum líkindum sagt já í þjóðaratkvæðagreiðslunni. Það er því engan vegin hægt að túlka þjóðaratkvæðagreiðsluna, sem höfnun yfirgnæfandi meirihluta þjóðarinnar á því að ganga frá Icesave samkomulaginu enda snerist hún um það eitt að hafna þeim samningi, sem lá til grundvallar lögunum frá 30. desember 2009.

Það er viðtekin regla í alþjóðasamskiptum að yfirlýsingar og staðfestingar frá æðstu ráðamönnum þjóðarinnar mynda þjóðréttarlegar skuldbyngingar viðkomandi þjóða. Það er þess vegna, sem Bretar og Hollendingar ákáðu að aðhafast ekkert frekar varðandi Icesaver reikningana þó þeim væri það ljóst að íslenski innistæðutryggingasjóðurinn gæti engan vegin staðið undir þeim og að staða Landsbankans væri mjög slæm efir að íslenskir ráðamenn höfðu staðfest það, sem fram kom í auglýsingum bankans að innistæðurnar væru ríkistryggðar hjá íslenska ríkinu. Það gerðu þau í trausti þess að íslensk stjórnvöld stæðu við þjóðréttalegar skuldbyngingar sínar samkvæmt þeim leikrelgum, sem viðhafðar eru í alþjóðasamskiptum.

Ef við hins vegar ákveðum að virða ekki okkar þjóðréttalegu skuldbyndingar í þessu efni þá leiðir það að sjálfu sér að við verðum hornrekur í alþjóðlegum samskiptum. Það hefur ekkert með kúgun að gera heldur er það svo í öllum félagsskap að þeir, sem ekki virða reglur félagsskaparins verða við það hornrekur í viðkomandi félagsskap eða að þeir verða hraktir úr honum.

Af hverju getið þið, sem viljið að við Íslendingar verðum að Norður Kóreu Evrópu ekki bara flutt til Norður Kóreu ef þið viljið endilega búa í útlagaríki?

Það er einfalelgar rangt hjá þér að íslenska ríkið sé búið að greiða inn í þrotabú gamla Landsbankans til að endurgreiða það, sem tekið var út úr því til að fjármagna sérréttindi viðskiptavina íslensku útibúa bankans. Ríkissjóður lagði fé inn í nýja Landsbankan til að skapa honum lágmarks eiginfjárhlutfall. Það var reyndar notað að stórum hluta til að kaupa eignir úr þrotabúi gamla Landsbankans í formi skulda íslenskra aðila. Við skuldum því enn inn í þrotabú gamla Landsbankans það fé, sem var tekið út úr því til að greiða innistæður í íslenskum útibúum upp í topp.

Það er einnig rangt hjá þér að einherjar sveitir færustu lögfræðinga hafi sýnt fram á að ekki hafi falist ólögmæti mismunun í því að greiða innistæðueigendum á Íslandi í topp en ekki öðrum. Það mál er nú fyrir dómstólum þar, sem hollenskir innistæðueigendur með meira an 100 þúsund Evrur á Icesave reikningum hafa stefnt íslenska ríkinu. Það ríkja enn miklar deilur meðal lögfræðinga um þetta atriði og þó einhverjir virtir lögfræðingar taki okkar hlið í því máli þá hefur ekki enn verið sýnt fram á eitt eða neitt í því sambandi.

Það lýsir mikilli vanþekkingu þinni á efnahagsmálum að segja að við höfum ekki þörf fyrir aðgang að erlendum lánamörkuðum. Það er eitt mikilvægasta atriðið varðandi endurreisn efnahagslífs okkar að geta fengið erlend lán til uppbygginar atvinnulífs. Til dæmis verður ekki hægt að reisa hér stóryðju nema með aðgangi að erlendu lánsfé til að reisa virkjanir. Einnig getur óleyst Icesave mál gert þeim erlendu aðilum, sem hér vilja reisa fyrirtæki erfitt fyrir að fá lán til slíks vegna vantrausts aðila á lánamarkaði á íslenskum stjórnvöldum, sem ójákvæmilega fylgja því að neita að standa við þjóðréttalegar skuldbyndingar í Icesave málinu.

Það mun því skaða efnahag okkar og lífskjör mun meira að klára ekki Icesave málið heldur en nemur þeim byrgðum, sem greiðslur samkvæmt Icesave samkomulaginu gera. Það getur því ekki flokkast undir annað en ómerkilegt skítkast að þinni hálfu að tala um okkur, sem erum talsmenn þess að semja um Icesave málið þannig að við séum að taka "stöðutöku gegn þjóðinni". Slíkt ómerkilegt skítkast færir okkur ekkert nær vitænum samræðum um þetta mál en því miður er það þinn stítll í þessari umræðu alls staðar, sem þú skrifar um þetta mál.

 Þegar tiltekin aðili kaupir kröfu eins aðila þá fær hann alla réttarstöðu þess, sem selur. Það skiptir því engu máli hvort breski innistæðutryggingasjóðurinn var aðili að málinu í upphafi eða ekki hann er kröfueigandinn núna.

Loftur. Það lá fyrir tilboð um betri samning en samkvæmt lögum nr. 1. 2010 og þegar þjóðin gekk til atkvæða. Þó vissulega sér erfitt að geta sér til um hvað lá að baki ákvörðun hvers og eins varðandi sitt atkvæði þá er það þó ljóst að þetta la fyrir og var almennt talað um það að segja já að þá væri verið að samþykkja verri samning en þá þegar stæði til boða að gera.

Eins og ég hef sagt hér að ofan þá voru það ekki fullyrðingar Landsbankans um ríkisábyrgð á innistæðum á Icesave reikningunum, sem sköpuðu þjóðréttarlegar skuldbyngingar okkar heldur staðfestinga æðstu ráðamanna hér á landi á því að þetta væri rétt.

Það er rangt hjá þér að Landsbankinn hafi greitt í innistæðutryggingasjóði í Bretlandi og Hollandi. Þetta var íslenskur banki og greiddi hann aðeins í íslenska innistæðutryggingasjóðinn. Þarna ert þú að rugla saman Landsbankanum, sem var með útibú í Bretlandi og Hollandi og Kaupþing banka og Glitni, sem voru með dótturfélög í þessum löndum. Þeirra bankar voru því að forminu til breskir og hollenskir bankar og greiddu þeir því í innistæðutryggingasjóði þeirra landa en ekki í íslenska innistæðutryggingasjóðin. Enda er það svo að íslenska ríkið hefur ekki þurft að greiða neitt vegna innistæða í erlendu útibúum þeirra banka. 

Mér sýnist það því frekar verið þú en ég, sem hefur ekki fylgst almennilega með umræðinni enda bullar þú út í eitt í þessari umræðu.

[Jón Valur Jensson, 5.4.2010 kl. 11:00]

Hér er að finna margar villur þínar, Sigurður M. Grétarsson, og ég mun rekja þær lið fyrir lið, m.a. þetta frá þér í næstsíðustu klausunni, það er allt hlaðið þinni eigin vanþekkingu og villu, og það er VITAÐ mál.

Ég neita því ekki, að ámálgað hafi verið annað tilboð, en hef ekki hugarfar þitt til að kalla það "betra" tilboð" – það, sem er illt, kallar maður ekki "betra"! – illskárra væri það skásta sem hægt væri að segja um það. Þar að auki var þetta ekki formlegt tilboð í hendi og var svo, síðast en ekki sízt, virkilegt smánartilboð sem rauf hér á okkur lög og rétt til að gagnast yfirgangs-ríkisstjórnum sem fóru fram með ólögvörðu ofríki, eftir að Bretar sjálfir höfðu valdið okkur öðrum stórskaða með hryðjuverkalögum sínum.

Hitt vissu menn, að synjun forsetans hafði þegar styrkt stöðu okkar Íslendinga, enda lægjum við nú undir hrammi gráðugra ríkisstjórna Stóra-Bretlands og Hollands, ef við hefðum samþykkt þá niðurlægjandi og þjóðhættulegu "samninga", sem þú sjálfur varðir og réttlættir, meðan það var mikilvægasta málið á dagskrá hjá þinni Samfylkingu – það mál sem hún setti á oddinn í þjónkun sinni við hótunarvald Breta, Hollendinga, AGS og ESB.

Ég neita því ekki, að þetta óljósa tilboð – sem gat reyndar þjónað annarlegu hlutverki til að rugla umræðuna um þjóðaratkvæðagreiðsluna – hafi haft einhver áhrif til að sumir sögðu nei í þeirri atkvæðagreiðslu. Ég hef hvergi haldið því fram, að 98,1% Íslendinga segi algert nei við öllum samningum um Icesave. En stuttu fyrir kosninguna, örfáum dögum, voru sumir leiðtogar stjórnarflokkanna (sem fengið höfðu meirihluta í kosningum um 10 mánuðum áður) sjálfir að segjast myndu greiða atkvæði með 30. des.-lögunum. Ekki fylgdu margir því fordæmi í kosningunni!

Slíkir voru yfirburðir nei-manna í kosningunni, að það gefur MMR-skoðanakönnuninni 3.-5. marz vissan trúverðugleika-stuðning. Það sennilegasta, sem fyrir liggur, er, að andstaðan við alla Icesave-greiðslu-samninga sé yfirgnæfandi og utan við öll hugsanleg skekkjumörk. Fjöldi þeirra, sem í þeirri skoðanakönnun sögðu "nei!" við því, að okkur Íslendingum bæri að borga Icesave-tryggingarnar, er 46,5% meiri heldur en samanlagður fjöldi þeirra, sem telja að okkur beri að borga þær að hluta til eða (litli hópurinn, 3,3%) þeir sem telja, að okkur beri að borga þær að fullu.

Vitaskuld finnst þér óþægilegt að horfast í augu við þetta, Icesave-sinnanum sjálfum og andmælanda þjóðar sinnar!

[Loftur Altice Þorsteinsson, 5.4.2010 kl. 12:07]

Óskaplegur fáráður ert þú Sigurður og algjör þvættingur er það sem þú heldur fram. Varðandi stöðuna þegar þjóðaratkvæðið fór fram segir þú:

 

 

...var almennt talað um það að segja já að þá væri verið að samþykkja verri samning en þá þegar stæði til boða að gera.

 

 

Einhverjir kjánar eins og þú hafa vafalaust trúað þessu, en enginn fótur var fyrir því, enda hvar er þessi góði samningur ? Hvers vegna dregur Jóhanna hann ekki upp og sýnir landsmönnum og sannar að hún hafi ekki verið að ljúga. Auðvitað var þetta bara venjuleg lygaþvæla hjá kerlunni. Enginn samningur stóð til boða og þá ekki neinn samningur, sem nálgaðist að vera betri en niðurfelling laga 1/2010 og 96/2009.

 

Varðandi innistæðu-tryggingar Landsbankans í Bretlandi og Hollandi, þá voru þær svo sannarlega fyrir hendi og fyrir því hef ég sannanir – svart á hvítu. Þær tryggingar voru vegna allrar starfsemi bankans í þessum löndum og þá einnig Icesave-útibúanna. Landsbankinn greiddi til FSCS í Bretlandi frá desember 2001 og til DNB í Hollandi frá marz 2006. Full iðgjöld voru greidd og fullar bætur fengu eigendur innistæðu-reikninganna.

 

Yfirlýsingar ráðherra eða lægra settra starfsmanna Íslendska ríkisins skapa ekki þjóðréttarlegar skuldbindingar. Við gætum þá líka, þú og ég, skapað slíkar skuldbindingar. Að halda fram svona bulli dettur engum nema þér í hug, ekki einu sinni Jóke-Hönnu, sem þó er talinn vera mestur heimsskingi á öllu landinu.

 

Enginn nema þú heldur því lengur fram, að einhver munur hafi verið á réttarstöðu Icesave-útibúanna og dótturfyrirtækja í Bretlandi og Hollandi. Þar sem höfuðstöðvar Landsbankans voru utan ESB hvíldi öll ábyrgð á eftirliti með starfsemi útibúanna á herðum gisti-ríkjanna. Að auki kom til sú meginregla sem Alain Lipietz benti á og hann vann við að semja tilskipun um og hann nefnir “meginregluna um gistilandið”. Alain Lipietz segir svo sjálfur frá:

 

 

Á árunum 2001-2002 tók ég saman skýrslu um tilskipunina »Reglur um viðbótareftirlit með fjármálasamsteypum.« Þar kom fram skilningur sem Evrópuþingið gerði að sínum og nefnist »meginreglan um gistilandið«. Þar er nánar skilgreint að þegar um alþjóðlega fyrirtækjasamsteypu er að ræða bera yfirvöld landsins þar sem meginumsvifin (ekki móðurfélagið) er að finna, sjálfkrafa ábyrgð á eftirlitinu. Í tilfelli Icesave var það Bretland, sem gerði rétt í því að endurgreiða þeim sem höfðu lagt fé inn í bankann, en gerði rangt með því að snúast síðan gegn Íslandi. 

 

 

Sigurður, af þeirra vitleysu sem þú hefur haldið fram, má ráða að þekking þín er engin á innistæðu-trygginga-kerfum Evrópusambandsins. Það sem þú ert að skvetta er gamalt hland úr kopi Jóhönnu Sigurðardóttur. Mest af þessum görótta vökva skvettist á þig sjálfan og ættir þú núna að taka þér langan tíma til þrifa. Landsmenn munu ekki fyrirgefa á nærstunni þann ljóta leik sem Sossarnir hafa leikið á kostnað þjóðarinnar. Þið munuð hljóta refsingu fyrir þau landráð, þótt þau byggist á yfirgengilegri heimsku ykkar.

 

 

[Kolbrún Hilmars, 5.4.2010 kl. 16:01]

Þetta er athyglisverð umræða. Ekki síst vegna röksemda Sigurðar Grétarssonar. Látum vera hverjar ástæður hans voru fyrir því að hafna lögum nr. l/2010 því endanlega valdi hann að krossa við á réttum stað.

Það er rangt að innstæðueigendur í íslenskum útibúum hafi fengið sitt greitt upp í topp. Sérsjóðaeigendur fengu að vísu greitt, en aðeins 68% af inneign sinni - vaxtalaust! Almennir innstæðureikningar voru aldrei gerðir upp, innstæðurnar voru einfaldlega fluttar til nýju bráðabirgðabankanna ásamt skuldunum.

Sú tilfærsla hefur verið réttlætt lagalega sem neyðarréttur íslenska ríkisins við algjört bankahrun. Ég er hrædd um að margir skilji ekki hvað hér hefði annars gerst. Fáir hefðu fagnað því að eiga ekki fyrir mjólkurpotti handa kisu - hvað þá börnunum - hefðu launa- og kortareikningar gufað upp.

Svo blæs ég á þá röksemd að "íslenskir ráðamenn" (á Sigurður þar við ISG utanríkis- eða BS viðskiptaráðherra?) hafi staðfest ríkistryggingu innstæðna. Hvorki hollenskir né breskir eru fávitar og þekkja mætavel hvernig innstæðutryggingum er háttað í lögum EES/ESB.

Að öðru leyti hafa Jón Valur og Loftur hér að ofan útskýrt ágætlega hverjum beri að standa skil á innstæðutryggingunum.

Sem eru flestir aðrir en íslenskir launþegar!

[Magnús Helgi Björgvinsson, 5.4.2010 kl. 17:03]

Ætli Sigurður eigi ekki við þetta- Kolbrún?:

Yfirlýsing ríkisstjórnarinnar
6.10.2008

Ríkisstjórn Íslands áréttar að innstæður í innlendum viðskiptabönkum og sparisjóðum og útibúum þeirra hér á landi verða tryggðar að fullu.

Með innstæðum er átt við allar innstæður almennra sparifjáreigenda og fyrirtækja sem trygging innstæðudeildar Tryggingasjóðs innstæðueigenda tekur til.

Reykjavík 6. október 2008

Þessi yfirlýsing hefur marg verið endurtekin. Og skv. EES og ESB og tilskipun 19/94 gilda sömu lög og reglur fyrir útibú banka hvar sem þau eru staðsett. Og bannað er að gera upp á milli innistæðueigenda banka eftir hverrar þjóðar þeir eru sbr.

Útibú þarf ekki lengur að fá leyfi í gistiríki, því allsherjarleyfiðgildir alls staðar í bandalaginu, og lögbær yfirvöldí heimaríkinu fylgjast með gjaldhæfi þess. Þetta skipulagleyfir að eitt tryggingakerfi nái yfir öll útibú lánastofnunarinnan bandalagsins. Þetta kerfi verður að vera það kerfi sem
gildir fyrir hlutaðeigandi flokk lánastofnana í heimaríki viðkomandilánastofnunar, ekki síst vegna þeirra tengsla semeru á milli eftirlits með gjaldhæfi útibús og aðildar þess að innlánatryggingakerfi.

Þ.e. Landsbankinn var með útibú sem við bárum ábyrgð á. Við áttum að meta gjaldfærni þeirra. Við áttum því að gera þeim að setja frekari tryggingar. Minni á að önnur lönd hafa mismunandi trygginarkerfi okkar var lágmarkskerfi. Hér eru allir að tala um kerfishrun sem afsali okkur greiðsluskildu. En það var engin annar banki sem þurfti að leita til innistæðutryggingarsjóðs. Og því er krefishrun hæpin ástæða. Þá er líka spurning hvað þjóðarheiður heldur að græðist á því að látið verði reyna á neyðarlögin og allar ákvarðanir og ráðstafnair varðandi bankana verði frystar kannski í áraraðir á meðan. Og væntanlega allar innistæður líka. Því ef að ekki nást samningar verður reynt á neyðarlögin og mismunun innistæðueigenda fyrir alvöru. Og á meðan er allt fryst.

[Kolbrún Hilmars, 5.4.2010 kl. 17:22]

Magnús, innstæðutryggingar í bresku og hollensku útibúunum voru greiddar í þeim löndum til þarlendra tryggingarsjóða.

VIÐ berum enga ábyrgð á útibúum Landsbankans erlendis; það gerir Landsbankinn sjálfur ásamt viðkomandi yfirvöldum. Gott dæmi er útibúið á Guernsey; bretarnir vilja ekki koma nálægt þeim ábyrgðum, þótt eyjabúar hafi viljað rukka þá um tryggingarnar. Reyndar er forvitnilegt að Guernsey skuli ekki taka þátt í Icesave pakkanum?

[Loftur Altice Þorsteinsson, 5.4.2010 kl. 17:55]

Hér kemur Magnús Helgi enn eina ferðina með sömu vitleysuna. Merkilegt er hvað þjónar nýlenduveldanna eru iðnir við að veifa röngu tré.

 

Hundrað sinum eða þar um bil hefur verið útskýrt fyrir Magnúsi Helga, að yfirlýsingar ríkisstjórna hafa ekkert lagagildi. Það er einfaldlega ekki í valdi þeirra að ábyrgjast eitt eða neitt, nema þær hafi til þess heimild eða fyrirmæli Alþingis. Sama gildir í öðrum lýðræðisríkjum.

 

Eftirlitsstofnum EFTA er búin að dæma í málinu og hér er umfjöllun:

 

Neyðarlögin standast skoðun Eftirlitsstofnunar EFTA

 

 

Jafnframt er margbúið að útskýra fyrir Magnúsi Helga, að ef höfuðstöðvar banka eru utan ESB en útibúið innan, þá er það gistiríkið sem hefur all ábyrgð á eftirliti með útibúinu, þar á meðal innistæðu-tryggingar. Ekkert gildi hefur því að vitna til ákvæðis í Tilskipun 94/19/EB, sem fjallar um bankamál innan ESB. Hvenær ætli Magnúsi Helga detti í huga að lesa tilskipunina alla ? Magnús Helgi er svo takmarkaður að hann hefur ekki einu sinni rænu að lesa athugasemdirnar hér fyrir ofan. Hvílíkur bjálfi.

 

 

[Kolbrún Hilmars, 5.4.2010 kl. 18:21]

Loftur, takk fyrir viðaukann. Ég var að reyna að útskýra þetta á "barnamáli" þar sem lagamálið virðist ekki síast í gegn hjá sumum Icesavesinna-greiðendum.

Er farin að hallast á að gremja þeirra stafi af því að skuldirnar þeirra skyldu ekki hafa gufað upp við bankahrunið? Enda er þeim býsna tíðrætt um bankainnstæðurnar - sem voru og eru varla annað en veltureikningar launþega og vinnuveitenda þeirra, að ógleymdum lífeyrissjóðunum.

Hafi fjármálakrimmar átt eitthvað annað en krosstengslaskuldir þá var sú umframgeta ekki geymd í íslenskum bankaútibúum.

[Elle_, 5.4.2010 kl. 21:11]

Maður getur ekki haldið neitt annað en að Magnús Helgi sé vísvitandi að ljúga.  Það er búið að útskýra of oft fyrir honum að banki frá EES ríki þurfi leyfi yfirvalda gistiríkins - Bretland og Holland fyrir Icesave-útibúin - fyrir starfseminni og séu undir eftirliti gistiríkisins, fullkomlega, SAMKVÆMT EEA/EU LÖGUNUM.  Og líka að yfirvöld landsins, þar sem meginumsvif starfseminnar séu - Bretland fyrir Icesave - fari með allt eftirlitið, SAMKVÆMT EEA/EU LÖGUNUM.  Hann getur ekki lengur þóttst ekki vita það.

[Elle_, 5.4.2010 kl. 21:21]

Ekki skylt að bæta fyrir Icesave: Alain Lipietz.

Engin ríkisábyrgð: Alain Lipietz + Eva Joly.

Engin ríkisábyrgð: Arne Hyttnes.

Engin ríkisábyrgð: Michael Hudson.

Engin ríkisábyrgð: Sigurður Líndal - 1.

Engin ríkisábyrgð: Sigurður Líndal - 2.

Engin ríkisábyrgð: Steingrímur J. Sigfússon játar, eftir heilt ár af hótunum og kúgunum um ríkisábyrgð.

Engin ríkisábyrgð: The Dutch Ministry of Finance.

[Sigurður M Grétarsson, 6.4.2010 kl. 06:17]

Jón Valur. Það skiptir engu máli hvort þú viljir kalla tilboðið, sem lá fyrir fyrir þjóðaratkvæðagreiðsluna "betra" eða "illskárra" þá breytir það því ekki að það lá fyrir að hægt væri að ná fram betri samningi og það hafð áhrif á aktkvæð margra. Það skiptir í raun engu máli hversu stór hluti þjóðarinnar telur að við eigum ekki að greiða fyrir Icesave skuldina því meðan almennar leikreglur í alþjóðasamskiptum segja að við eigum að gera það þá verðum við hronrekur í alþjóðasamskiptum ef við gerum það ekki.

Loftur. Ef þú sýnir ekki þær sannanir, sem þú segist hafa fyrir því að Landsbankinn hafi verið aðili að breska og hollenska innistæðutryggingasjóðnum þá getur þessi rakalausa fullyrðing þín ekki talist trúberðug enda er hún þvættingur. Heldur þú virkilega að íslensk stjórnvöld eða þá stjórnarandstaðan væri ekki búinn að setja út það tromp ef eitthað væri til í þessari fullyrðingu þinni?

Hvað varðar banka með höfuðstöðar utan ESB þá er það svo að í EES samningnum eru EFTA ríkin innan EES sett undir sama hann og ESB ríkin. Heimildir íslensku bankanna til starfsemi innan ESB tóku mið af því. Þess vegna gilda sömu reglur um banka frá Íslandi og frá ríkjum innan ESB. Það er því heimaríkið en ekki gistiríkið, sem ber ábyrgðina. Magnús Helgi er því ekki að fara með rangt mál.

Það er rétt hjá þér að í öllum lýðræðisríkjum er það þingið, sem fer með fjárveitingavaldið. Það er hins vegar mismunandi milli ríkja heimsins hversu mikið vald æðstu ráðamenn hafa. Alþjóðleg samskipti geta ekki gengið með þeim hætti að allir þurfi að þekkja hvernig þær reglur eru innan hvers ríkis fyrir sig. Þess vegna hefur þróast sú regla í alþjóðlegum samskiptum að loforð eða samningar, sem æðstu ráðamenn þjóða gefa án fyrirara um samþykki þings eða annarra til þess bærra aðila hafi í för með sér þjóðréttarlegar skuldbyndingar fyrir viðkomandi ríki. Viðkomandi ráðamaður þurfi síðan að svara fyrir gjörðir sínar í sínu heimaríki. Vissulega getur þingið ákveðið að efna ekki loforðið eða samningin og hefur hann þá ekki lagagildi í viðkomandi ríki. Það gerir hins vegar það að verkum að litið er á það þannig af öðrum ríkjum að viðkomandi ríki hafi svikið loforð eða samning og verður viðkomandi ríki þar með meðhöndlað af alþjóðasamfélaginu í samræmi við það.

Það er sú staða, sem við Íslendingar lendum í ef Alþingi ákveður að virða ekki yfirlýsingar og loforð ríkisstjórnar Íslands í þessum málum. Höfum það í huga að þessar yfirlýsingar leiddu til þess að Bretar og Hollendingar heimiluðu Icesave reikningunum að vaxa þó ljóst væri að íslenski innistæðutryggingasjóðurinn gæti ekki staðið undir þeim enda litu þeir svo á að þeim væri ekki stætt á öðru því þeir gætu ekki haldið því fram að ekki væru nægar tryggingar fyrir þessum innistæðum eftir þessar yfirlýsingar íslenskra stjórnvalda.

Kolbrún. Peningamarkaðssjóðirnir voru ekki bankainnistæður heldur verðbréfasjóðir. Þeir falla því utan innistæðutrygginga. Það er alveg rétt hjá þér að innistæðurnar voru ekki greiddar út heldur fluttar inn í nýju bankana. Hins vegar voru fluttar jafn háar eignir á móti úr þrotabúinu og þar með voru þær upphæðir teknar frá öðrum kröfuhöfum. Það breytir því engu hvort þær voru greiddar út eða ekki því þær eru enn skráð eign innistæðueigenda og geta þeir tekið þær út þegar þeim hentar eða samkvæmt upphaflegum skilmálum ef um bundnar innistæður var að ræða.

Það hefur hvergi verið réttlætt lagalega að mismuna innistæðueigendum eftir því við hvaða útibú bankans þeir áttu sínar innistæður. Það eina, sem hefur verið viðurkennt vegna neyðarréttar er að það stangist ekki við EES reglur að hafa í ljósi aðstæðna mismunað innistæðueigendum og öðrum kröfuhöfum. Það kemur meira að segja skýrt fram í niðurstöðu Eftirlitsstofnunar EFTA að úrskurður þeirra taki ekki á deilumálinu um mismunun milli innistæðueigenda eftir því hvar þeir áttu sínar innistæður. Þessi niðurstaða Eftirlitsstofnunar EFTA tekur því ekki á nokkurn hátt  á deilumálinu um Icesave reikningana.

Að sjálsjögðu vildum við öll losna undan því að greiða fyrir Icesave reikningana. Það eru bara sumir, sem átta sig á því að undan því verður ekki vikist. Aðrir halda áfram að berja hausnum við stein í þessu efni en aðrir eru harðir á móti bara vegna þess að þeir eru á móti ESB og vita að ef við virðum ekki okkar þjóðréttalegu skuldbyngingar í málinu þá fáum við aldrei inngöngu í ESB. Reyndar er líklegt að EES samningnum verði þar að auki sagt upp með skelfilegum afleiðingum fyrir efnahag Íslands.

Að væna þeim um tjónkun við nýlendukúgun, sem vilja semja um Icesave er því ekkert annað en ómerkilegt skítkast til þess ætlað að gera lítið úr þeim, sem eru þeirrar skoðunar.

[Loftur Altice Þorsteinsson, 6.4.2010 kl. 09:33]

Það væri til of mikils ætlast, að Sigurður Sossi Grétarsson tryði staðreyndum sem honum eru sýndar. Þessi aumkunarverði þjónn Evrópskra hagsmuna segir:

 

 

Loftur. Ef þú sýnir ekki þær sannanir, sem þú segist hafa fyrir því að Landsbankinn hafi verið aðili að breska og hollenska innistæðutryggingasjóðnum þá getur þessi rakalausa fullyrðing þín ekki talist trúverðug enda er hún þvættingur. Heldur þú virkilega að íslensk stjórnvöld eða þá stjórnarandstaðan væri ekki búinn að setja út það tromp ef eitthvað væri til í þessari fullyrðingu þinni?

 

 

Hvað ætli Sossinn segi við eftirfarandi upplýsingum frá Financial Services Authority í Bretlandi:

 

 

• Icesave was a trading name of Landsbanki Island HF....
• It had an office in London, which meant that, as it had a physical presence in the UK, it was required to top-up to the FSCS....
• Landsbanki Islands HF was authorised by the Financial Services Authority (FSA) from December 2001...
• I would confirm that the FSCS will pay compensation to the maximum limits, irrespective of the size of the levy paid to them.

 

 

Er ekki ljóst að Icesave-útibú Landsbankans hafði fulla innistæðu-tryggingu í Bretlandi ? Nákvæmlega sama sama gilti um Holland. Að nýlenduveldin reyni að svíkjast frá skuldbindingum sínum, er nýgj saga og gömul. Hins vegar er einsdæmi að þau eigi sér aðra eins taglhnýtinga og Sossana í Samfylkingunni. Ef Sigurður hefði viljað kynna sér málið, hefi hann til dæmis getað lesið sér til hérna:

 

 

05.03.2010: Þjóðarheiður hrópar á andstöðu við Icesave !

 

09.03.2010: Réttur aðili er búinn að greiða Icesave-tryggingarnar !

 

19.03.2010: Verður farið með nesti og nýgja skó, eða í gömlu lörfunum ?

 

20.03.2010: Forsendubrestir á Icesave-samningunum

 

 

[Jón Valur Jensson, 6.4.2010 kl. 10:20]

Ég er því miður upptekinn, en mun svara vitlausum röksemdum Sigurðar síðar.

[Elle_, 6.4.2010 kl. 11:15]

Og þó þetta lægi ekki fyrir núna frá FSA, var það löngu orðið ljóst að engin ríkisábyrgð er á Icesave.   Nema þeim sem ekki vilja vita það og það vill Icesave-stjórnin og hollustumenn bresku ríkisstjórnarinnar ekki vita.  Og þrátt fyrir fjölda lagaraka frá lagaprófessorum og sérfræðingum í Evrópurétti.   Kannski hafa linkarnir, sem ég setti þarna inn að ofan, verið ósýnilegir úr skjá Sigurðar og læt þá inn aftur með öðrum:

A fence to mend: All of Europe is to blame.

Ekki skylt að bæta fyrir Icesave: Alain Lipietz.

Engin ríkisábyrgð: Alain Lipietz + Eva Joly.

Engin ríkisábyrgð: Arne Hyttnes.

Engin ríkisábyrgð: The Dutch Ministry of Finance:

WOUTER BOS, 3. MARS, 09:

Only a foolish optimist can deny the dark realities of the moment.  Today, we are once again experiencing the same 'dark realities' worldwide.  How can we protect savers?
In the Netherlands, we realised just how important this is when Icesave collapsed.  First and foremost, European countries need to take a close look at how the deposit guarantee scheme is organised.  It was not designed to deal with a systemic crisis but with the collapse of a single bank. 

Engin ríkisábyrgð: Michael Hudson.

Engin ríkisábyrgð: Sigurður Líndal - 1.

Engin ríkisábyrgð: Sigurður Líndal - 2.

Engin ríkisábyrgð: Steingrímur J. Sigfússon játar, eftir heilt ár af hótunum og kúgunum um ríkisábyrgð.

Engin ríkisábyrgð: The Dutch Ministry of Finance.

Icelanders owe nothing: Alain Lipietz.
Icesave er evrópskt vandamál: Eva Joly.

Innheimtu mafían 1: Max Keiser.

Innheimtu mafían 2: Max Keiser.

Íslendingar eigi ekki að borga: Michael Hudson.

MISHCON de REYA OF LONDON-

[BRIEFING PAPER].

 

SCHJÖDT OF BRUXELLES-
[BRIEFING PAPER].

Slik er bankenes sikringsfond.

Staten har ikke ansvar for bankinnskudd: Arne Hyttnes.

 

2. des., 09:

Stjórnarskráin og Icesave-samningarnir.

Stjórnarskráin og Icesave-samningarnir: Skjalasafn AMX.

ENDA SKIPTIR ENGU MÁLI ÞÓ ÞAÐ VÆRU MILLJÓN ´SKÁRRI´ ICESAVE-SAMNINGAR, ÞEIR VÆRU ALLIR ÓLÖGVARÐIR OG ÓGILDANLEGIR NAUÐUNGAR-SAMNINGAR.

[Elle_, 6.4.2010 kl. 12:34]

Og getur eftirfarandi líka hafa verið íslenskum kjósendum og skattborgurum að kenna, Icesave-hollustumenn?:

FSA LET FAILING BANK MOVE ON HIGH STREET: TELEGRAPH.CO.UK

The Financial Services Authority did nothing to prevent Icelandic bank Kaupthing from setting up British retail operations eight months before it failed because it thought taking personal deposits would be a positive move to boost the bank's faltering liquidity.

[Sigurður M Grétarsson, 6.4.2010 kl. 22:52]

Loftur. Hér kemur klausa úr upplýsingasíðu Dómsmálaráðuneytisins í aðdraganda þjóðaratkvæðagreiðslunnar.

 http://www.thjodaratkvaedi.is/bakgrunnur/87-landsbanki-islands-hf-og-icesave-.html

Hvernig væri svo að þú hættir að ljúga því að Landsbankinn hafi greitt í breska og hollenska tryggingasjóðinn?

Lygar eins og þetta færa okkur ekki nær því að komast að skynsamlegri niðurstöðu í málinu. Við getum  ekki gert það nema hafa réttar upplýsingar.

Jón Valur. Vissulega getur þú komið með rök varðandi það, sem ég er að segja. Þú getur hins vegar ekki komi með rök gagnvart "vitlausum" röksemdum mínum enda eru þær ekki rangar. Þvert á móti ert það þú, sem ert að bulla með alls konar kjaftæði um þetta mál og hefur verð að gera það frá fyrstu tíð. Þér gekk svo illa að kveða mig í kútinn á þinni eigin bloggsíðu vegna þess einfaldlega að ég fór með rétt mál og færði sterk rök fyrir því að þú sást þér þann kost vænstan að loka á athugasemdir frá mér. Það gerðir þú þrátt fyrir það að ég hafi aldrei skrifað neitt, sem flokkast getur undir skítkast þrátt fyrir að hafa fengið yfir mig mikið af slíku frá þér. Einnig skrifaði ég aldrei neitt utan þess efnis, sem þín upphaflega grein fjallaði um. Skrif mín voru málefnanleg og rökföst gegn því, sem þú hélst fram og það þolir þú ekki. Þú hefur lokað á marga málefnanlega, rökfasta og kurteisa penna á bloggsíðu þinni af sömu ástæðu. Bloggsíða þín inniheldur af þeim sökum ekki eðlilega málefnanlega umræðu um málefni líðandi stundar heldur er hreinræktuð áróðurssíða.

Það grófasta, sem ég skrifaði á bloggsíðuna þína var þegar ég svaraði einum bloggara þannig að skrif hans "væru ekkert annað en ljót orð án nokkurra raka". Þau ummæli mín voru engan vegin án tilefnis, sem allir geta séð, sem lesa þá umræðu.

[Theódór Norðkvist, 7.4.2010 kl. 00:06]

Sigurður virðist ekki hafa lesið athugasemd Lofts kl. 09:33, þar sem breski tryggingarsjóðurinn segir það eitt skipta máli um tryggingaskyldu banka í Bretlandi hvort hann teljist hafa starfsstöð (physical presence) í landinu.

Jafnframt er staðfest að sjóðurinn muni greiða bætur, óháð því hvað var greitt til hans. Það er rökrétt, enda á ábyrgð breska sjóðsins að sjá til að tryggingamál starfandi banka þar séu í lagi.

Það er almenn regla í skattarétti þegar skattsskylda einstaklings eða fyrirtækis er ákvörðuð, að ef starfsstöðin er í landinu er aðilinn skattsskyldur í landinu. Sama ætti að gilda um tryggingariðgöld fjármálafyrirtækis, enda eru þau lögbundin gjöld þó þau séu innheimt af sjálfseignarstofnunum.

[Elle_, 7.4.2010 kl. 05:56]

Ekkert okkar í samtökunum er að fara hér með lygar, Sigurður.  Lögbundin tryggingagjöld/skattskylda var á bankanum í Bretlandi og Hollandi, þar sem bankinn var með fasta starfsstöð/útibú þar og hvort sem þér líkar betur eða verr.  Og þannig voru innistæður tryggðar þar.  Það höfum við vitneskju um og Loftur er ekki að ljúga eins og þú sakar hann um.   Það er erfitt fyrir ykkur, sem viljið koma Icesave yfir íslenska skattborgara að ósekju, að sætta ykkur við að Bretar og Hollendingar eru að innheimta gjörsamlega ólögvarða kröfu og sem kemur ekki bresku og hollensku ríkisstjórnunum neitt við.  Vilja gera okkur hinsvegar að nokkurs konar skattanýlendu fyrir ríkiskassa þeirra.  Og varðandi síðu Jóns, finnst mér nú illa að honum vegið.  Hann heldur úti óvanalega málefnalegri síðu og þó fólk komist þar ekki upp með neinar persónuárásir, lygar og róg.   

[Elle_, 7.4.2010 kl. 07:33]

Og það er ómarktækt sem Sigurður heldur fram, að hluti þeirra sem neita allri ábyrgð á Icesave, lemji höfðinu við steininn af því þeir séu á móti Evrópubandalaginu.  Getur ekki verið að það sé bara hans skoðun?  Ætli það sé ekki frekar þannig að fólk sé orðið á móti Evrópubandalaginu vegna þess að þeir hafa hagað sé andstyggilega og ómennskulega með stuðningi sínum við Icesave-fjárkúgun bresku og hollensku ríkisstjórnanna?  Og ekki síst íslensku ríkisstjórnar Jóhönnu, sem Sigurður Samfylkingarmaður berst fyrir að verja?

[Guðni Karl Harðarson, 7.4.2010 kl. 08:14]

Sigurður! Ég er líka stjórnarmaður í Þjóðarheiður.

Sigurður skrifaði>Hvernig væri svo að þú hættir að ljúga því að Landsbankinn hafi greitt í breska og hollenska tryggingasjóðinn?

Þú sakar hann Loft um að ljúga. Ertu virkilega svo einfaldur að halda að Loftur ljúgi fyrir hönd samtakana Sigurður? Áttarðu þig ekki á því að þú ert með þessum orðum að saka okkur hin í stjórninni um lygar líka. Áttarðu þig ekki á inn á hvaða síðu þú ert kominn til að væna menn um lygar?

Ekkert okkar í stjórninni er að fara með lygar. Þó ég hafi ekki verið að blanda mér í umræðuna vegna tímaleysis, þá skrifa ég hér sem stjórnarmaður.

Nú hefur öll stjórnin sem hefur blogg svarað þér hérna Sigurður.

[Jón Valur Jensson, 7.4.2010 kl. 12:08]

Sigurður M. Grétarsson, ég leit ekkert á þessa síðu í gærkvöldi og ekki fyrr en nú. Ég sé, að þú ert að halda hér uppi lygum gagnvart mér, lygum og rógi, og sniðgengur þá staðreynd, að þú hafðir brotið mínar allströngu reglur um innlegg á bloggsíðu mína. Okkur hefur greint á um margt annað en Icesave-málið, og þegar einhver er vegna ills orðbragðs útilokaður, missir hann réttinn til að tala þar um öll önnur mál að auki. Þú ættir að hafa það í huga í næsta sinn, þegar þú grípur til óskammfeilins talsmáta.

[Jón Valur Jensson, 7.4.2010 kl. 12:17]

Svo hafa aðrir stjórnarmenn hér svarað þeirri ósvífnu fullyrðingu Sigurðar, að Loftur hafi verið að ljúga um tryggingasjóðinn FSCS í Bretlandi. Það er Sigurður sjálfur sem í þekkingarleysi sínu hefur verið afklæddur "rökum" sínum og stendur eftir sem ófyrirleitinn varnarmaður falskröfu á hendur saklausri þjóð okkar.