Steingrímur tjaldar sínum Pótemkíntjöldum

Steingrímur segir ráðamenn hér telja sig hafa „fullnægjandi“ stuðning „áhrifamikilla aðila“ í AGS við næstu endurskoðun efnahagsáætlunar sjóðsins, en forðast eins og heitan eldinn að nefna Bandaríkin á nafn. Hann er sem fyrri daginn uppfullur af orðum – hver man ekki eftir ferð hans til Istanbúl? – og nú er enn verið að dreifa sínu bjartsýnishjali sama dag og Dominique Strauss-Kahn viðrar óbeinar hótanir fyrir hönd áhrifamikilla ríkisstjórna sem eiga fulltrúa í stjórn Alþjóðagjaldeyrissjóðsins og eru reiðubúnar að nota AGS sem tæki í fjárkúgunarviðleitni sinni gagnvart Íslendingum.

En í stað þess að standa í lappirnar og mótmæla þessum yfirgangi gegn lýðveldi okkar, sem var eitt af stofnríkjum AGS og á fullan rétt á óvilhallri málsmeðferð þar og stuðningi sjóðsins, þá heldur Steingrímur áfram örvæntingarfullum tilraunum til að láta hlutina líta vel út á yfirborðinu. „Þetta er ekki þannig að við göngum um með einhver loforð upp á vasann,“ segir hann til dæmis – og: „En við höfum verið að skoða hvernig landið liggur" o.s.frv. o.s.frv.

Í stað þess, sem eðlilegt væri, að tala með tveimur hrútshornum við ríkisstjórnir sem hér mátti afhjúpa í lágkúrulegri viðleitni þeirra til að berja okkur undir beltisstað til hlýðni við ólögmætar kröfur þeirra, þá heldur Steingrímur áfram sínum hræðslugæðum gagnvart brezkum og hollenzkum stjórnvöldum! Í stað þess að segja eitthvað bitastætt, sem töggur og hald er í, segir hann það eitt, að ráðamenn hér séu „bærilega bjartsýnir á að það séu a.m.k. alger minnihlutaviðhorf ef menn reyna að andæfa því að endurskoðunin fari fram."

Þetta hefði Lenín þótt slappt, herra Steingrímur, og kallað Pótemkíntjöld valdamanna sem eiga ekki lengur yfir vopnabúri að ráða eða kunna ekki með það að fara.

Jón Valur Jensson. 

„Bærilega bjartsýnir“

Orðsending til Íslendinga

Bloggsíða Þjóðarheiðurs – samtaka gegn Icescave er svo ný, að hún var ekki komin til sögunnar þegar við sendum frá okkur þá orðsendingu, sem hér er full ástæða til að ítreka:

• Þjóðarheiður – samtök gegn Icesave óskar Íslendingum til hamingju með úrslit þjóðaratkvæðagreiðslunnar.

1. Þau úrslit, þar sem 98,1% þeirra, sem tóku afstöðu, sögðu NEI við Icesave-lögunum frá 30. desember, eru merkur atburður í sögu þjóðarinnar. Því ber að fagna að svo afgerandi meirihluti lét andstöðu sína í ljós. Það er mikilvægur áfangi í varnarbaráttu almennings gegn yfirgangi erlendra ríkja. Um leið og samtökin gleðjast yfir staðfestu meirihluta þjóðarinnar, fordæma þau stjórnvöld fyrir linkind gagnvart erlendri ásælni. Ríkisstjórnin hefur gerst sek um þau afglöp að láta undir höfuð leggjast að tala máli okkar, og hún hefur ekki komið þjóðinni til varnar gegn kúgun annarra ríkja.
2. Þjóðaratkvæðagreiðslan var nýtt upphaf að baráttu meirihluta Íslendinga fyrir algerri höfnun á kröfum Bretlands og Hollands. Þessi árangur hefði ekki náðst án baráttu hins þögla meirihluta, sem sýndi styrk sinn á þessum merka degi, 6. marz 2010.
3. Réttur almennings til að hafna ólögmætum álögum hefur nú verið staðfestur. Þrautseig þjóð, sem stendur bjargföst á lagalegum grundvallaratriðum og heldur þeim fram af rökvísi, verður ekki sigruð. Jón Sigurðsson forseti hefði verið hreykinn af þjóð sinni á þessum tímamótum.
4. Sérstakar þakkir hlýtur forseti Íslands, herra Ólafur Ragnar Grímsson, sem sannaði að fullveldi þjóðarinnar er í höndum hennar sjálfrar og kom í veg fyrir að Ísland yrði gert að skattlandi tveggja gamalla nýlenduvelda. Með þjóðaratkvæðinu var stjórnarskrá lýðveldisins heiðruð. Framvegis þarf að koma í veg fyrir að ólýðræðislegu þingræði verði flaggað sem eðlilegu stjórnarfari á Íslandi. Lýðræðið á sér þann grundvöll að fullveldið er hjá þjóðinni. Það mun ekki verða látið af hendi.
5. Þjóðarheiður hafnar alfarið gjaldskyldu ríkisins vegna Icesave-reikninga Landsbankans. Þar skiptir engu hve langt ráðamenn okkar voru reiðubúnir að ganga (þvert á móti ákvæðum stjórnarskrárinnar!) til að láta ríkissjóð borga gríðarlegar fjárfúlgur vegna máls þessa á fyrri stigum þess, undir óbilgjörnum þrýstingi frá ríkjum sem notuðu sér neyð landsins til að beygja ráðamenn okkar til hlýðni.
6. Nú skiptir mestu að hvika hvergi frá rétti okkar og lagalegri stöðu. Samtökin Þjóðarheiður standa eitilhörð gegn öllum samningaumleitunum við Breta og Hollendinga vegna hinnar ólögvörðu kröfu þeirra að veitt verði ríkisábyrgð vegna erlendra skulda banka í einkaeigu.
7. Allar samningaviðræður ríkisins við Bretland og Holland eru misráðnar og hafa leitt til langvarandi deilna og reiptogs sem hefur sett Alþingi Íslendinga í gíslingu, á sama tíma og fjölskyldur og atvinnuvegir glíma við mestu efnahagskreppu síðari áratuga.
8. Samkvæmt skoðanakönnun, sem MMR gerði og var birt 8. marz, telja um 60% landsmanna að Íslendingum beri alls ekki að ábyrgjast kröfur Bretlands og Hollands. Heilbrigð skynsemi segir okkur að almenningur í þessu landi hafi engar skyldur til að greiða himinháar kröfur frá ríkissjóðum 250 sinnum stærri þjóða. Það eru tryggingasjóðir og bankar í þessum löndum sem bera ábyrgð á umræddum kostnaði með iðgjöldum sínum. Kröfugerð Bretlands og Hollands á okkar hendur er hrein fjárkúgun.
9. Lög nr. 96 frá 28. ágúst 2009 gefa Bretum og Hollendingum færi á því að skuldsetja lýðveldið vegna Icesave með því að þeir fallist á þá fyrirvara sem settir eru í lögunum. Því er brýnt að umrædd lög verði felld úr gildi. Ríkisábyrgð á Icesave-skuld Landsbankans samræmist hvorki stjórnarskrá, evrópskum lögum, þjóðarhag né almennu réttlæti. Þjóðarheiður krefst þess að lög nr. 96/2009 verði afnumin og Alþingi fari þannig að þjóðarvilja.

Ofangreind orðsending, samþykkt miðvikudaginn 10. marz 2010, var send öllum helztu fjölmiðlum. Hún reyndist vera þögguð niður nánast kerfisbundið, jafnvel í markvissari mæli en átti sér stað um yfirlýsingu um málstað Íslands frá sömu samtökum.

Við hvetjum fólk til að lesa aðrar nýlegar greinar hér:

• Hartnær 60% aðspurðra segja: Við viðurkennum alls enga ábyrgð Íslendinga á Icesave-greiðslum til Bretlands og Hollands!
  
• Indriði H. Þorláksson veldur uppnámi í VG með ásökunum og Icesave-fordómum í Smugugrein sem síðan er dregin til baka! 
  
• "Áður en þjóðaratkvæðagreiðslan varð, var ekkert óskaplega langt á milli aðila"! 
  
• Skilyrðislaus uppgjöf í Icesave-máli?!

Indriði H. Þorláksson veldur uppnámi í VG með ásökunum og Icesave-fordómum í Smugugrein sem síðan er dregin til baka!

Ýmsir líta á þetta sem leið Steingríms J. til að "senda Ögmundi Jónassyni tóninn í gegnum aðstoðarmann sinn." Ólafur Arnarson segir á Pressunni: "Titringurinn, sem greinin olli innan VG, hlýtur að hafa mælst á jarðskjálftamælum við Fimmvörðuháls." Grein Ólafs er afar fróðleg og nefnist Bullið frá Indriða fjarlægt í bili (smellið og lesið!).

Þjóðarheiður – samtök gegn Icesave eru óflokkspólitísk samtök, og hér munum við ekki velta okkur upp úr innanflokksátökum í Vinstri hreyfingunni – grænum samtökum. Fram hjá hinu verður ekki litið, hvernig greinarskrif Indriða H. opinbera fordóma hans og óbilgjarna stefnu í Icesave-málinu. Hér er ekki um að ræða einhvern óbreyttan flokksmann, því að Indriði var aðalsamningamaður fjármálaráðherrans í fyrstu Icesave-samninganefndinni, maðurinn sem undirritaði þann samning fyrir hönd ráðherrans og sá sem síðan hefur varið það samkomulag ítrekað í fjölmiðlum og beitti sér meira að segja eindregið gegn fyrirvörunum í frumvarpinu breytta í ágúst 2009, sem þó kvað á um, að við Íslendingar ættum að borga það sem okkur ber engin skylda til að borga!

Indriði er þannig lykilmaður í þessu og fleiri málum, ugglaust í sambandi við hina breyttu stefnu VG gagnvart Alþjóðagjaldeyrissjóðnum (sbr. HÉR um þveröfuga stefnu Steingríms), og ennfremur hefur hann gengið fram fyrir skjöldu með baráttu fyrir inngöngu Íslands í ESB.

Ólafur Arnarson er hagfræðingur, fjölmiðlamaður og fjármálaráðgjafi. Hann ritaði fyrstu bókina, sem beinlínis var skrifuð um bankahrunið, Sofandi að feigðarósi (JPV útgáfa, apríl 2009), en hún var lengi metsölubók.

Það er því fróðlegt og ekki sízt fyrir lesendur þessarar vefsíðu að sjá svör Ólafs við grein Indriða, sem olli þvílíku fjaðrafoki, að hún hefur síðan verið fjarlægð, "en það sem er einu sinni komið á netið, hverfur ekki svo auðveldlega," eins og Ólafur segir og vísar þannig í grein Indriða, þar sem henni hefur verið borgið fyrir framtíðina til að sjá og býsnast yfir, sem margir gera, þeirra 48 sem áttu þar athugasemdir, meðan Indriði hafði ekki dregið greinina til baka – ugglaust vegna þrýstings í VG.

En áður en við vitnum í Ólaf, lítum fyrst á athugasemd nr. 3 á eftir grein Indriða (sem nefnist 'Baráttan við stórkapitalismann eða hverjum er verið að borga Icesave skuldina?'). Þessi athugasemd er frá sjálfum Ögmundi Jónassyni, sem segir m.a.:

• "Málflutningur Indriða H. Þorlákssonar gengur út á að sýna fram á að vegna þess að „almúgafólk“ tapaði sparnaði sínum í íslenskum bönkum beri íslenskum skattgreiðendum að borga brúsann. Nú veit ég ekkert hverjir það voru almennt sem settu sparnað sinn í Icesave þótt reyndar vilji svo til að ég þekki til nokkurra slíkra einstaklinga! Þeir hafa fengið sitt borgað en eins og kunnugt er greiddu breska og hollenska ríkið innistæðueigendum [* sjá aths. neðar, jvj] og kröfðu okkur – íslenska skattgreiðendur - svo um endurgreiðslu á vöxtum, svo miklum að leiðangurinn átti að skila arði! Um þetta hefur síðan verið togast í samningaviðræðum. Eftir því sem liðið hefur á þetta ferli hefur fjölgað í þeim hópi heima og heiman sem telja að skattgreiðendum beri ekki að borga með þessum hætti og að við höfum látið gabba okkur í þessu efni auk þess sem við höfum verið beitt þvingunum.
• Nú síðast lýsti framkvæmdastjóri norska innistæðutryggingasjóðsins yfir þessari skoðun. Það breytir því ekki að við eigum við ramman reip að draga því Bretar og Hollendingar hafa sótt liðstyrk víða og óspart beitt ESB og AGS. Í ljósi þessa höfum við þurft að meta aðstæður og reyna að komast að málamiðlun sem báðir geti unað við ..." 

o.s.frv. – en Ögmundur er, vel að merkja, enn á kafi í málamiðlunum í þessu máli, ólíkt um 60% aðspurðra í nýlegri skoðanakönnun MMR, sem telja, að Íslendingum beri alls ekki að ábyrgjast Icesave-reikningana – en þessi er einmitt afstaða Þjóðarheiðurs, sem þar með fráskilur sig frá stefnu hvers einasta þingflokks á Alþingi í málinu.

En þannig talar Ólafur Arnarson um Icesave-málið í Pressugrein sinni: 

• Það merkilegasta við grein Indriða, jafnvel þótt ekki séu undanskilin gífuryrði hans um þá, sem ekki hafa viljað kyngja orðalaust þeim hryllingssamningum, sem Svavar Gestsson og Indriði skiluðu þjóðinni um Icesave, er að greinin er bull. Í henni hnýtur hver staðreyndavillan um aðra. Annað hvort þekkir Indriði ekki málið betur, sem er all sérstakt með mann í hans stöðu, eða hann er svona hraðlyginn.
• Indriði segir að 350 þúsund manns hafi átt 700 milljarða inni á Icesave-reikningum, eða sem nemur 2 milljónum á mann að jafnaði. Þetta sé minna en meðaltalseign Íslendinga inni á banka. Þetta hafi verið sauðsvartur almúgi; gamalmenni, verkafólk og námsmenn. Þarna stendur ekki steinn yfir steini hjá Indriða. Inneign á Icesave-reikningum nam miklu meira en 700 milljörðum króna. 700 milljarðar er aðeins sá hluti, sem hann samdi um að við Íslendingar greiðum.
• Þá lætur Indriði þess ógetið, að jafnvel börn vita að áhætta af hávaxtareikningum er meiri en af lágvaxtareikningum. Icesave-reikningar Landsbankans voru með hæstu vöxtum bæði í Bretlandi og Hollandi og þeir, sem lögðu fé sitt inn á þá voru með vitað að taka meiri áhættu en þeir þurftu til að fá hærri vexti. Allt tal um ríkisábyrgð er út í hött.
• Indriði heldur því fram, að íslenskum innistæðueigendum í Landsbankanum hafi verið greiddar sínar innistæður en ekki breskum og hollenskum. Þetta er rangt. Það hefur ekki þurft að borga út neinar innistæður til Íslendinga. Þær voru fluttar yfir í nýja Landsbankann og ekki hefur reynt á hvort greiða þurfi þær út. Breskir og hollenskir innistæðueigendur í Icesave hafa fyrir löngu fengið innistæður sínar greiddar. Icesave-málið snýst um það, hvort íslenskur almúgi greiði háa vexti og taki á sig alla ábyrgð til þess að ríkissjóðir Bretlands og Hollands hagnist verulega á Icesave, eins og Indriði vill.
• Þar sem Indriði hefur hvað eftir annað grafið undan málstað Íslands í Icesave-málinu með yfirlýsingum við fjölmiðla hérlendis sem erlendis og ávallt fengið óskoraðan stuðning fjármálaráðherrans, er ljóst að Indriði talar fyrir hönd síns yfirboðara.
• Spurningin, sem eftir stendur, er sú hvort aðstoðarmaðurinn Indriði Þorláksson er dæmi um dómgreindarskort fjármálaráðherra eða eitthvað annað verra?

Án efa verða miklar umræður um greinarskrif Indriða H. Þorlákssonar, svör manna við þeim og uppnámið mikla í VG.

* Það var reyndar Englandsbanki (e.t.v. með aðstoð brezkra banka) – ekki ríkissjóður Bretlands – sem lánaði FSCS (brezka tryggingasjóðnum) til að greiða út lágmarkstrygginguna, sem þar nam allt að 50.000 pundum á hvern einstaklingsreikning. Sú trygging á reyndar öll að fjármagnast með iðgjöldum brezkra banka, iðgjöldum sem þeir hafa þegar greitt í formi skuldabréfa til FSCS, skuldabréfa sem FSCS leysir síðan út í þeim bönkum.  

Jón Valur Jensson.