Ekki króna úr ríkissjóði vegna Icesave - endurbirt góð grein Guðm. Ásgeirssonar

Samkvæmt frétt á vef slitastjórnar gamla Landsbankans, voru síðustu eftir­stöðvar forgangs­krafna í slitabú bankans vegna Icesave greiddar að fullu [11. jan. sl.]. Þar með liggur fyrir að ekki ein króna hefur verið lögð á herðar skatt­greiðenda vegna málsins og mun það aldrei gerast úr þessu. Öll upphæðin sem um er að tefla hefur nú verið greidd af slitabúi gamla bankans, fyrir utan 20 milljarða sem hafa verið greiddir af sjálfseignarstofnuninni Tryggingasjóði innstæðueigenda og fjárfesta.

Þessar málalyktir eru nákvæmlega þær sem stefnt var að með undir­skrifta­söfnun kjósum.is þar sem skorað var á forseta Íslands að hafna lögum um ríkisábyrgð vegna Icesave, í kosningabaráttu sömu aðila í aðdrag­anda þjóðar­atkvæða­greiðslu um ákvörðun forseta, og málsvörn Íslands gegn Eftir­lits­stofnun EFTA fyrir EFTA-dómstólnum þar sem fullnaðar­sigur vannst fyrir hönd Íslands.

Þau málsrök sem urðu til þess að málið vannst að lokum voru að mestu leyti þau sömu og færð höfðu verið af aðstandendum þeirra hreyfinga sem stóðu að undirskriftasöfnuninni og sem mæltu gegn ríkisábyrgð í aðdraganda þjóðar­atkvæðagreiðslunnar. Það má því segja að íslenskar grasrótar­hreyfingar hafi haft betur, ekki aðeins gegn Bretum og Hollend­ingum, heldur einnig Eftirlits­stofnun EFTA sem höfðaði málið og framkvæmda­stjórn Evrópu­sambandsins sem stefndi sér inn í málið til meðalgöngu í fyrsta skipti í sögu EFTA-dómstólsins gagngert í því skyni að taka undir málstað andstæðinga Íslands.

Fyrir utan það að vera afar merkileg útkoma í lögfræðilegum skilningi, er fyrst og fremst ánægjulegt að málinu sé lokið á farsælan hátt. Það gæti jafnvel verið tilefni til að halda upp á daginn með því að kveikja á kertum.

Þessi grein Guðmundar birtist fyrst á Moggabloggi hans 12. jan. sl. og er endurbirt hér, með góðfúslegu leyfi hans, að ósk Þjóðarheiðurs, samtaka gegn Icesave.

Icesave greitt að fullu

Aumingja Oddnýju brá, þegar Árni Páll sagði sannleikann!

Oddný Harðardóttir veit sem er, að smán­arleg meðferð Icesave-málsins af hálfu hennar flokks varð eins og mylnu­steinn um háls hans í kosning­unum 2013, á sama tíma og málið lyfti Framsóknarflokknum hátt í hug margra og í atkvæða­tölum þá, enda hafði hann einn flokka í heild staðið vakt­ina og tekið loka­áhlaupið með þjóð­inni gegn því sem eftir var af Icesave-samningunum. 70% þingmanna greiddu með sínum afvegaleidda hætti atkvæði með Buchheit-samningnum, illu heilli, en forsetinn studdur þjóð og einum flokki vann þar frækinn sigur, eins og sýndi sig snemma árs 2013 í réttlátum úrskurði EFTA-dómstólsins.

En fyrrverandi ráðherrann Oddný Harðardóttir vissi upp á sig ærna skömmina og "vildi [því] ekki tjá sig efn­is­lega um þau atriði sem Árni [Páll Árnason, formaður hennar] nefn­[di] í bréfi sínu" í gær, þar sem hann eðlilega útlistaði ýmis mistök sem hann kvað hafa verið gerð af hálfu Samfylkingarinnar, en þar var Icesave-málið einna efst á blaði.

Til hamingju, Árni Páll.

Samúðarkveðja, Oddný og þín stöðu hross í flokknum gráa og guggna.

Jón Valur Jensson.

Bréf Árna Páls kom á óvart

Ólafur Elíasson, píanóleikari og tónlistarmaður, MBA í viðskiptafræðum frá HÍ, ritaði í Eyjugrein:

"Þar sem Steingrímur virðist alls ekki ætla að viðurkenna mistökin í Ice­save-málinu, þá er rétt að rifja upp nokkur lykil­atriði:

1. Hefðu Íslendingar sam­þykkt fyrstu Icesave-samningana þá stæði skuld Íslands við Breta og Hollendinga  nú í 230 milljörðum í erlendri mynt og ættu fyrstu greiðslur að hefjast á þessu ári.

Þessi upphæð hefði lagst ofan á þær greiðslur sem Bretar og Hollendingar hafa nú fengið úr þrotabúi Landsbankans. Um er að ræða umsaminn vaxtakostnað (5,6% af u.þ.b.700 milljörðum) sem hefði safnast upp á þeim tíma sem tók að koma eigum bankans í verð. Með því að fella fyrstu Icesave samningana, sluppu Íslendingar við að greiða þessa óréttmætu kröfu Breta og Hollendinga.

2. Þvert á venjur og reglur sem gilda um fall einkabanka, gerðu Icesave samningarnir ráð fyrir að íslenska þjóðarbúið tæki á sig ábyrgð á að borga kröfu Breta og Hollendinga í þrotabú Landsbankans, óháð því hvað fengist úr þrotabúinu.

Þótt komið hafi í ljós að þrotabúið hafi náð að selja eigur upp í alla upphæðina, þá var gríðarleg áhætta sem fylgdi samningunum. Ef sala eigna bankans hefði ekki dugað þá hefði mismunurinn, auk 230 milljarðanna, verið greiddur af Íslendingum.

3. Það er nú almenn grundvallarregla sem er búið að leiða í lög, bæði í Evrópu og Bandaríkjunum, að almenningur eigi ekki að bera kostnað af falli fjármálafyrirtækja. Vandséð er af hverju annað ætti að gilda hérlendis. http://ec.europa.eu/finance/bank/crisis_management/ "

Þetta eru markverð skrif Ólafs, sem var einn aðalmaðurinn í InDefence-hópnum. Greinin hefst á þessum orðum: "Hún er leiðinleg þessi tilhneiging manna að geta ekki viðurkennt að hafa haft rangt fyrir sér." Dæmi um þetta telur hann greinarskrif Steingríms J. Sigfússonar í Kjarnanum um Icesave-málið. "Þar gerir hann lítið úr ávinningnum af því að Icesave-málið hafnaði fyrir dómstólum og fullnaðarsigur vannst í því fyrir Íslendinga." En Ólafur telur Stein­grím, með hliðsjón af ýmsu, vel hafa "efni á því að viðurkenna mistök sín".

Það hefur Steingrímur þó enn ekki gert í Icesave-málinu og eykur því aðeins fremur en minnkar ábyrgð sína.

Geta má þess, að Buchheit-samningurinn hefði einnig orðið okkur kostnað­ar­samur, eins og áður hefur verið rakið hér á síðu Þjóðarheiðurs. Um 75 milljarða væri hann búinn að kosta okkur og það í erlendum gjaldeyri og féð óendurkræft.

-JVJ.

Augnaopnandi grein um Icesave-mál

 Hjörtur J. Guðmundsson á enn einn snilldar­pistilinn um ESB-, EES og Icesave-mál í Morgun­blaðinu í dag: Icesave í boði EES; aðgengileg er hún þarna á netinu. Þar leiðir hann skýr rök að því, að þvert gegn fullyrðingum sumra um, að aðild Íslands að regluverki ESB að hluta til (gegnum EES-samn­inginn) hafi verið okkur til bjargar í Icesave-málinu, þá var það einmitt sú "aðild Íslands að EES-samn­ingn­um og illa hannað regluverk Evrópu­sam­bands­ins" sem "gerði útrás stóru bankanna þriggja, Landsbanka Íslands, Kaupþings og Glitnis, mögulega með þeim hætti sem staðið var að henni og sem síðan leiddi til Icesave-deilunnar við brezk og hollenzk stjórnvöld. Regluverkið átti þannig stóran þátt í að skapa Icesave-málið."

Nánar í grein Hjartar. Betur verður fjallað um hana síðar.

JVJ.

Icesave-málið lifir enn

Vill einhver Icesave-þjóninn Baldur Þórhallsson á Bessastaði?

Baldur Þórhallsson, milljóna styrkþegi ESB, átti létt með að fylgja Brussel-stefnunni um Icesave. Nú bregður nýrra við, ef einhverjir telja slíkan mann hæfan til að taka við af varnarmanni þjóðarinnar, Ólafi Ragnari, á Bessastöðum.

Menn ættu að rifja upp greinar eins og þessa: Baldur Þórhallsson telur vinstri flokkana ekki hafa talað (nógu mikið) fyrir Icesave-svikasamningunum!  

En um ESB-málflutning Baldurs, sjá Fullveldisvaktina í dag.

Jón Valur Jensson.

Baldur og Felix á Bessastaði?

Landsfundarsamþykktir til þess eins að þingflokkur Sjálfstæðisflokks sturti þeim niður?

Tvisvar sveik flokksforystan þjóðina í Icesave-málinu, svo aftur um ESB-umsókn. Bjarni Ben., helztu vopnabræður auk þrælslundaðra þingmanna (fáar undantekn.) kusu með fyrirvarasamningnum* og Buchheit-samningnum líka (með alræmdu "ísköldu mati" Bjarna, ÞVERT GEGN lands­fundar­samþykkt sem hafnaði eindregið Icesave-samningum).

Sú spurning vaknar því: Til hvers eru landsfundir flokksins að koma saman að gera samþykktir sem þingflokkur Sjálfstæðisflokksins óvirðir svo með öllu?

Það er sniðugt að setja núna upp sátta- og eindrægni-svipinn til að draga úr líkum á gagnrýni á forystu flokksins fyrir svik við síðasta landsfund, svik sem voru e.k. déja vu eða endurtekning með Icesave-málið í huga, og samt fær þessi formaður að hanga á valdastóli. 

Jafnvel eftir að Evrópusambandið hafði veitzt harkalega að þjóðarhagsmunum okkar í tveimur meginmálum: 1) með því að herja endalaust** og af ótrúlegri óbilgirni*** á okkur vegna hinna ólögvörðu krafna Breta og Hollendinga um ríkisábyrgð á Icesave-reikningum einkabanka og 2) með þeirri ofsafrekju sinni að vilja banna okkur að mestu leyti veiðar á makríl í okkar eigin fiskveiðilögsögu (rúml. 2% af makrílveiðum í NA-Atlantshafi vildu þeir "leyfa" okkur að veiða, þótt hann væri einkum hér!), -- jafnvel eftir þessa bitru reynslu af fjandskap Evrópusambandsins létu ráðherrar Sjálfstæðisflokksins sér detta í hug að gera það til þjónkunar þessum Brussel-herrum að svíkjast um að uppfylla kröfu landsfundar flokksins 2013 um að hætt skyldi við hina ólög­mætu Össurar­umsókn um "aðild" að þessu valdfreka stórvelda­bandalagi.

Íhaldssamir menn og þjóðræknir, þeir, sem virða lög og reglur og þjóðar­hagsmuni, munu ekki með léttu loka augunum fyrir því, að Bjarni Benedikts­son hefur með aðgerðum sínum kosið ábyrgðarlausa tækifærisstefnu í stað trúnaðar við félagsmenn í flokknum.

Og jafnvel verra er, ef forystan gerir þetta Evrópusambandinu til þægðar. Ein af tillögunum, sem liggja fyrir landsfundi, er um stjórnarskrárbreytingar. Þar er ætlunin að láta samþykkja heimild til framsals ríkisvalds og binda jafnframt svo um hnútana, með sérstöku ákvæði um þjóðaratkvæðagreiðslur, að slíkar megi ekki halda um samninga um þjóðréttarmál! Það gengur vart hnífurinn milli þessarar hugsunar og stefnu hins ólögmæta "stjórnlagaráðs" undir áhrifa­stjórn ESB-vinarins Þorvaldar Gylfasonar að leyfa slíkt fullveldisframsal (í 111. grein tillagna "ráðsins"), en banna um leið (í þeirra 67. grein), að þjóðin geti krafizt þjóðaratkvæðagreiðslu um að hætta við þjóðréttarsamning eins og þann sem innsiglar inntöku í Evrópusambandið!

Það er illa komið fyrir þessum Sjálfstæðisflokki, ef hann samþykkir tillögu á borð við þessa. Bæði forysta hans og utanríkisráðherrann Gunnar Bragi hafa brugðizt í ESB-umsóknarmálinu og virðast jafnvel sýna Brusselvaldinu vaxandi meðvirkni á ýmsum sviðum (m.a. með nýjum og stórvarasömum reglum um tollavernd landbúnaðarvara, sbr. H É R).

* Allir þingmenn Sjálfstæðisflokks greiddu þá atkvæði með Icesave-samningnum fyrir utan Illuga Gunnarsson, sem var fjarstaddur, og hina sönnu sjálfstæðismenn Birgi Ármannsson og Árna Johnsen, sem sögðu nei. Þetta var undir lok ágústmánaðar 2009. Sjálfur var undirritaður svo reiður meirihluta þingmanna Sjálfstæðisflokksins að samþykkja fyrirvaralögin, að ég sagði mig þá úr flokknum, eftir 37 ára félagsaðild, sbr. þessa grein.

** Undir lokin kaus ESB að láta kné fylgja kviði með því að eiga meðaðild að kærumáli Breta og Hollendinga gegn okkur í EFTA-dómstólum (þar sem þessir aðilar töpuðu allir smánarlega, og við þurftum ekki einu sinni að borga eigin málskostnað!).

*** Óbilgirnin birtist ekki hvað sízt í "gerðardómi" sem Evrópusambandið skipaði fulltrúa þriggja stofnana sinna í: framkvæmdastjórnar ESB, Evrópska seðlabankanns og ESB-dómstólsins í Lúxemborg. Árni M. Mathiesen hafði þá sem ráðherra vit á að skipa EKKI fulltrúa Íslands í gerðardóminn, og það var eins gott, því að þessir þrír fulltrúar dæmdu allir Íslendinga seka og greiðsluskylda um Icesave-kröfurnar! -- og gerðu það þvert gegn tilskipun Evrópusambandsins um innistæðutryggingar!

Jón Valur Jensson.

Ekki landsfundur deilna og átaka

Góð grein upplýsts blaðamanns um blekk­ingar­viðleitni Icesave-sinna úr röðum Steingríms J.

Sigurður Már Jónsson ritar: 

Pólitískur trúnaðarmaður Steingríms J. Sigfússonar skrifaði fyrir stuttu enn eina villugreinina undir fyrirsögninni: „Icesave: Við borgum og semjum og borgum…” Látalætin eru alger eins og vanalega úr þeim ranni ... (Feitletrun jvj.)

Sigurður Már gaf út heila bók um Icesave-málið. Lesið áfram um þessa nýjustu blekk­ingar­starfsemi gamalla Icesave-dráttar­klára í þeirri grein viðskipta­blaðamannsins Sigurðar Más, sem vitnað var til hér á undan (smellið!):

Icesave - rugl í umræðunni allt til loka

Jón Valur Jensson.

Hreint borð hjá TIF og alger þjóðarsigur í Icesave-máli

Þessu fögnum við í dag. Tryggingasjóður innistæðueigenda og fjárfesta hefur gert upp við Breta og Hollendinga og þeir fallið frá öllum kröfum í Icesave-málinu. Það, sem við héldum fram í Þjóðarheiðri frá upphafi, hefur nú komið á daginn með þessu uppgjöri málsins og greiðslu 20 milljarða króna, svo að enginn fær lengur um það efazt: að ríkissjóður hafði ENGA greiðsluskyldu vegna Icesave-reikninga einkabankans Landsbankans, einungis til þess settur tryggingasjóður, TIF, eftir því sem í hann hafði safnazt. Og það, sem safnazt hefur í hann síðan 2008, fer ekki til að greiða þetta til Bretlands og Hollands, einungis það sem komið var í hann fyrir bankakreppuna.

Síðasta áfanga þessa eftirminnilega sigurs Lýðveldisins Íslands er náð. Orðstír og heiður lands og þjóðar er auglýstur sem óvefengjanlegur í þessu máli, þar sem við mættum harðri andstöðu, ekki aðeins ríkjanna tveggja, heldur einnig Evrópusambandsins, sem stóð algerlega og margítrekað með ýmsum hætti með brezku og hollenzku kröfunum í málinu. Ennfremur mættum við andstöðu handbenda ESB í Samfylkingunni, sem síðan togaði í Tvíbjörn (Steingrím J.), sem því næst togaði í alla sína Þríbirni sem höfðu ekki hugrekki eða siðferðisþrek til að standa gegn ofríkinu.

Ekki nóg með það, heldur brást stjórnmálastéttin nær öll á síðasta stigi baráttunnar, með því að 75% þingmanna kusu með Buchheit-samningnum, sem þjóðin þó hafnaði svo farsællega í seinni þjóðaratkvæðagreiðslunni, þrátt fyrir alla álitsgjafana sem Rúvarar og 365-arar tefldu fram, úr háskólunum og úr atvinnulífinu (m.a.s. forseta ASÍ). Hneisa þeirra hverfur ekki í bráð.

Þeim mun meiri þakkarskuld eigum við að gjalda mönnum eins og herra Ólafi Ragnari Grímssyni (öllum öðrum fremur) og Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni og þeim Framsóknarmönnum öllum, sem greiddu atkvæði gegn Buchheit-samningnum, en án þeirrar framgöngu þeirra hefði forseti landsins naumast getað vogað sér að hafna því að staðfesta lagafrumvarpið, gegn allsherjarsamþykkt þingsins.

Við þökkum líka InDefence-hópnum og Samstöðu þjóðar gegn Icesave sem hvor um sig stóðu að undirskriftasöfnunum þeim, sem liðsinntu forsetanum svo vel til réttrar ákvörðunar.

Síðast, en ekki sízt vil ég þakka félögum mínum í Þjóðarheiðri, samtökum gegn Icesave, fyrir þeirra þátt í þeirri vitundarvakningu og aleflingu fjöldans, sem varð í fyllingu tímans eins og kraftmikið fljót sem ryður úr vegi öllum hindrunum.

Og við þökkum nú fyrir þennan heilladag í baráttusögu þjóðar!

Jón Valur Jensson.

„Fullnaðarsigur í Icesave-málinu“

Vildu Bjarni Benediktsson og Árni Páll Buchheit-samninginn? Já, það vildu þeir!

Þeir kusu hann báðir! Ekki aðeins tókst þeim næstum að koma í veg fyrir sýknudóminn 28. jan. 2013, heldur vilja þeir nú afnema 26. gr. stjórnarskrárinnar, en í krafti hennar felldi þjóðin lög sem 70% þingmanna höfðu staðið að!

Hefði forseti Íslands ekki skotið málinu undir dóm þjóðarinnar, á grunni málskotsákvæðis 26. greinarinnar, hefði EFTA-dómstóllinn aldrei fengið Icesave-málið til úrskurðar og aldrei fríað okkur af um 65 milljarða króna vaxtagreiðslum í erlendum gjaldeyri ... og það sem meira er: aldrei hreinsað okkur af smáninni sem hins meinta "seka aðila" í Icesave-málinu!

Árni Páll Árnason og Bjarni Benediktsson ættu að hafa vit á því að hrófla ekkert við málskotsákvæði 26. greinar stjórnarskrárinnar. Sú grein hefur svo sannarlega sýnt sitt gildi og borgað sig!

Jón Valur Jensson.

Þátttaka skipti máli í þjóðaratkvæðagreiðslum

Gat Buchheit ekki gert betur?

Buchheit er mættur hingað og gerir sig breiðan. En hefði hann ekki getað betur? Í Icesave-málinu lék enginn vafi á, að til óþurftar var hann, vill þó ekki kannast við það! Loftur Altice Þorsteinsson ritaði um nýjustu framgöngu karlsins af skarpari glöggskyggni en maður á að venjast í klappkór Buchheits:

• Ef kr.900 milljarðar eru 40%, þá eru 60% kr.1350 milljarðar sem er sú upphæð sem ætlunin er að hleypa hrægömmunum með úr landi. Ég hef haldið því fram að hægt sé og eðlilegt að taka alla þessa peninga af hrægömmunum. Ég stend við þau ummæli.
• Loftur Altice Þorsteinsson.

Og aftur, og hér kemur Icesave-málið við sögu:

• Hrægammarnir keyptu kröfurnar á þrotabúin á 6% nafnverðs. Lee Buchheit samdi við þá um 60% hlut. Þetta er sami Lee Buchheit og samdi við nýlenduveldin um ólöglegu Icesave-kröfurnar. Bara Svavar Gestsson getur gert aumari samninga en Buchheit!
• Vandamál Buchheits var ekki að semja við hrægammana, heldur að pakka samningnum inn þannig að almenningur léti blekkjast og héldi að hann hefði gert góðan samning.
• Buchheit hefur vafalaust lagt sig fram við innpökkunina, enda fær hann 2% umboðslaun hjá hrægömmunum!
• Við höfum oft heyrt barnalegar hótanir um lögsókn nýlenduvelda og hrægamma. Ekkert er að óttast, ekki frekar en í Icesave-deilunni. Samfylkingar-flokkarnir eru auðvitað logandi hræddir, eins og venjulega.
• Loftur Altice Þorsteinsson.

Lofti, sem frá upphafi var varaformaður Þjóðarheiðurs og vann geysimikið starf í þágu Íslendinga vegna Icesave-málsins, einkum með bréfaskiptum við erlenda sérfræðinga og stofnanir (eins og viðurkennt var í ráðuneytum, er á leið) og verðskuldar flestum fremur Fálkaorðuna, færi ég þakkir fyrir þessi innlegg í umræðuna.

Jón Valur Jensson.

Buchheit fylgdi ný nálgun